Goethiet

Goethiet, een wijdverbreid ijzeroxide mineraal en het meest voorkomende bestanddeel van ijzerroest. Het werd in 1806 genoemd naar J.W. von Goethe, een Duits dichter en filosoof met een grote belangstelling voor mineralen. De naam werd oorspronkelijk gebruikt voor lepidocrociet , een minder algemeen mineraal met dezelfde chemische samenstelling als goethiet, maar met een andere kristalstructuur. In goethiet zijn zuurstof- en hydroxylanionen dicht opeengepakt in hexagonale arrays, terwijl ze in lepidocrociet zijn gerangschikt in kubische arrays; in beide structuren echter bezetten ijzerkationen de octahedrale tussenruimten.

In termen van relatieve abundantie is goethiet het op één na grootste ijzeroxide, na hematiet (α-Fe2O3). Goethiet wordt normaal gesproken onder oxiderende omstandigheden gevormd als verweringsproduct van ijzermineralen (b.v. pyriet, magnetiet). Omdat het dicht aan de oppervlakte wordt gevormd, is goethiet het hoofdbestanddeel van de gossan van ijzersulfide-afzettingen in plaatsen als Arizona en van lateritische afzettingen in plaatsen als Cuba. Het komt ook voor als direct neerslag in zeewater en meteorisch water, en afzettingen hopen zich op in bronnen en moerassen.

Goethiet is de bron voor het pigment dat bekend staat als gele oker; het is ook het primaire mineraal in enkele belangrijke ijzerertsen, zoals die in het bekken van Elzas-Lotharingen in Frankrijk. Andere belangrijke goethietafzettingen worden gevonden in de zuidelijke Appalachen, V.S.; Brazilië; Zuid-Afrika; Rusland; en Australië.

Goethiet varieert in kleur van geel-bruin tot rood. Het bestaat uit ongeveer 80 tot 90 procent Fe2O3 en ongeveer 10 procent water. Wanneer gedehydrateerd, vormt goethiet hematiet; bij hydratatie, wordt goethiet limoniet. Voor gedetailleerde fysische eigenschappen, zie oxide mineraal (tabel).