Gökhan Saki

Zijn eerste trainer was Jan Pasztjerik, onder wie hij Nederlands, Europees en Wereldkampioen Muay Thai werd binnen drie jaar, voordat hij verhuisde naar de Golden Glory sportschool in 2003. In 2006 keerde hij terug naar Pasztjerik toen hij begon aan een gezamenlijke productie met Golden Glory en Pasztjerik. Hij trainde bij Golden Glory met Cor Hemmers en werd een bekende vechter door overwinningen op André Tete, Vitali Akhramenko en Henriques Zowa, terwijl hij het ook opnam tegen bekende vechters als Badr Hari en Nicholas Pettas. Ondanks zijn succes onder Hemmers, beschouwt Saki Pasztjerik als de belangrijkste invloed die hem hielp ontwikkelen tot de vechter die hij zou worden.

2006-2007Edit

Saki maakte zijn K-1 debuut op de K-1 World Grand Prix 2006 in Amsterdam op 13 mei 2006, waar hij Rani Berbachi versloeg in de kwartfinales en Alexey Ignashov in de halve finale, voordat hij verloor van Bjorn Bregy door knock-out in de eerste ronde in de finale van het toernooi.

Saki keerde terug naar de K-1 in maart van het volgende jaar. Hij nam het op tegen Hiromi Amada tijdens de K-1 World Grand Prix 2007 in Yokohama en won via technisch knock-out door gebruik te maken van low kicks in de Nederlandse stijl. Op 23 juni 2007, versloeg hij Mourad Bouzidi op de K-1 World Grand Prix 2007 in Amsterdam door unanieme beslissing.

Hij eindigde het jaar met een unanieme beslissing overwinning op de Russische muay Thai vechter Magomed Magomedov op K-1 Fighting Network Turkey 2007 in Istanbul op 2 november.

2008Edit

Op 16 februari 2008 won Saki het World Full Contact Association (WFCA) Wereldkampioenschap Thaiboksen Superzwaargewicht (+95 kg) door de Engelsman Chris Knowles via TKO (linker low kick) te verslaan in zijn geboortestad Schiedam. Hierna kwam zijn volgende belangrijke gevecht in een super gevecht op de K-1 World Grand Prix 2008 in Amsterdam op 26 april waar hij Paul Slowinski knock-out sloeg met een linker kruis in de eerste ronde.

Saki tegenover Ruslan Karaev tijdens de finale van de K-1 World GP 2008

Na deze indrukwekkende overwinningen werd hij uitgenodigd om deel te nemen aan het zestienmanstoernooi van de K-1 World Grand Prix 2008 in Hawaii op 9 augustus. Saki won het toernooi op een vernietigende manier door alle drie zijn tegenstanders, Deutsch Pu’u, Rick Cheek en Randy Kim knock-out te slaan. Deze overwinning leverde Saki een plaats op in de finale zestien van de K-1 World Grand Prix 2008, en betekende ook de eerste keer dat een Turkse vechter een K-1 Grand Prix had gewonnen.

Later dat jaar op de K-1 World Grand Prix 2008 in Seoul Final 16 op 27 september, werd hij geloot tegen de legendarische Nieuw-Zeelander Ray Sefo. Na drie ronden hadden de juryleden het gevecht als gelijk beoordeeld, dus ging het naar een extra ronde om de winnaar te bepalen, waarna Saki werd aangekondigd als overwinnaar door unanieme beslissing. Saki ging door naar de laatste acht op de K-1 World Grand Prix 2008 Finale op 6 december, versloeg Ruslan Karaev in de kwartfinales voordat hij werd uitgeschakeld door de uiteindelijke kampioen, Remy Bonjasky, in de halve finale door een sprongschop tegen de ribbenkast.

2009Edit

Gökhan Saki begon 2009 met een verdediging van zijn WFCA World Thaiboxing Super Heavyweight Championship, finishte de Duitser Arndt Bunk met een body shot in ronde 1 op 28 februari.

Een maand later nam hij deel aan de K-1 World Grand Prix 2009 in Yokohama, een acht-man toernooi om de inaugurele K-1 Heavyweight (-100kg) Champion te bepalen. In de halve finale ging zijn gevecht met Tyrone Spong naar een extra ronde waar hij via knock-out wist te winnen. In de finale stond hij tegenover Keijiro Maeda in een gevecht dat ook naar een extra ronde ging. Hij verloor echter via meerderheidsbeslissing deze keer.

Hij keerde terug tegen Pavel Zhuravlev op 2 augustus in een super gevecht op de K-1 World Grand Prix 2009 in Seoul. Hij verloor het gevecht via unanieme beslissing en blesseerde ook zijn knie in het gevecht, waardoor hij niet kon deelnemen aan de World Grand Prix afgelopen zestien.

Hij kon echter nog wel deelnemen aan een reserve gevecht op de K-1 World Grand Prix 2009 Final, waar hij het opnam tegen de legendarische Nederlander Peter Aerts. Hij werd verslagen via unanieme beslissing (30-27, 29-27, en 29-28), wat betekent dat hij nu drie gevechten op rij had verloren.

2010Edit

In het begin van 2010, was Saki in staat om terug te komen met twee overwinningen in januari en februari, met inbegrip van een verdediging van zijn WFCA Muay Thai titel tegen Utley Meriana, voordat hij zich weer bij het K-1 circuit voegde in april. Hij boekte een beslissingsoverwinning op Singh Jaideep tijdens de K-1 World Grand Prix 2010 in Yokohama voordat hij het op 29 mei opnam tegen Melvin Manhoef in een langverwachte wedstrijd op It’s Showtime 2010 Amsterdam. Saki won via TKO in de tweede ronde nadat de scheidsrechter het gevecht stopte omdat Manhoef drie keer werd neergeslagen.

Het volledig herstellen van zijn blessures en slechte vorm, werd Saki uitgenodigd voor de K-1 World Grand Prix 2010 in Seoul Final 16 op 2 oktober, waar hij de Fransman Freddy Kemayo in de eerste ronde knock-out sloeg.

Hierna deed hij mee aan de United Glory 2010/11 World Series op United Glory 12 veertien dagen later waar hij de Rus Nikolaj Falin KO’d in Amsterdam, Nederland.

Saki keerde vervolgens terug naar Japan voor de K-1 World Grand Prix 2010 Finale op 11 december. Hij stond tegenover Daniel Ghiţă in de kwartfinales en won met eenparigheid van stemmen na vier ronden. Hij brak echter zijn rechterhand tijdens het gevecht en nam het in de halve finale op tegen Golden Glory-teamgenoot Alistair Overeem. Met alleen zijn linkerhand en zijn trappen, wist hij zijn grotere tegenstander te overtroeven; hij sloeg Overeem neer met een spin kick die niet werd geteld, hoewel Alistair een zware linkse trap landde op Saki’s rechter elleboog die ook was gebroken in zijn kwart-finale gevecht. Het gevecht werd gestopt in de eerste ronde omdat Saki niet verder kon, maar hij kreeg enorm respect voor zijn hart en moed.

2011Edit

Na te zijn hersteld van de verwondingen die hij opliep in de K-1 Grand Prix, keerde Saki terug naar de United Glory World Series in maart 2011, waar hij een beslissingsoverwinning pakte op Wendell Roche in de halve finale op United Glory 13.

Hij ging vervolgens verder met het winnen van de World Series op United Glory 14: 2010-2011 World Series Finals op 28 mei in Moskou, Rusland waar hij Brice Guidon versloeg door decision.

2012Edit

Op 28 januari 2012, Saki geconfronteerd Badr Hari op It’s Showtime 2012 in Leeuwarden in wat zou worden Hari’s laatste kickbokswedstrijd voor zijn overstap naar het boksen. Hari versloeg Saki met gemak, scoorde drie knockdowns in de eerste ronde voordat de scheidsrechter het gevecht stopte, waardoor hij een TKO overwinning kreeg. Hij liet hem eerst vallen met een rechter uppercut, de tweede knockdown kwam door een rechter hook. Tenslotte landde hij weer een rechter uppercut die Saki voor de derde keer liet vallen.

Toen Saki’s trainer, Cor Hemmers, een positie aannam werkend in de Glory promotie en niet in staat was om zoveel tijd in de sportschool door te brengen als voorheen, verhuisde Saki naar Mike’s Gym om te trainen onder Mike Passenier.

Hij stond tegenover Mourad Bouzidi op Glory 2: Brussel op 6 oktober 2012 in Brussel, België en won via unanieme beslissing.

Saki eindigde het jaar door deel te nemen aan de zestien-man 2012 Glory Heavyweight Grand Slam op Glory 4: Tokyo – 2012 Heavyweight Grand Slam in Saitama, Japan op 31 december 2012. Saki versloeg Raoumaru met gemak in de openingsfase. Hij vloerde de Koreaan twee keer in de eerste ronde en dwong de scheidsrechter het gevecht te stoppen. In de kwartfinales sloeg hij Anderson “Braddock” Silva knock-out met zijn gepatenteerde linkse hoek in de slotseconden van de eerste ronde. In de halve finale werd Saki uitgeschakeld door de uiteindelijke toernooiwinnaar, Semmy Schilt. Saki’s hoge werktempo was niet genoeg om Schilt te verslaan en hij verloor op punten nadat de jury de reusachtige Nederlander de eerste twee rondes toekende.

2013-hedenEdit

Saki rematched Daniel Ghiţă op Glory 6: Istanbul in Istanbul, Turkije op 6 april 2013 in een #1 contender’s bout voor het Glory zwaargewicht kampioenschap gehouden door Semmy Schilt. Het gevecht begon een beetje ruw, toen Saki een trap kreeg van de Roemeen. Hij gaf Ghiţă vervolgens rugdekking en gooide hem op de mat met een sweep. Ghiţă kwam hard neer en lijkt een armblessure te hebben opgelopen. Volgens de officiële regels van Glory zijn beenvegen en trips illegale bewegingen en zouden dus ook als zodanig moeten worden geteld. In plaats daarvan telde scheidsrechter Joop Ubeda het als een down omdat het even duurde voordat Ghiţă weer op de been was. Hoewel geblesseerd, was Ghiţă in de tweede ronde weer consistenter, maar halverwege de ronde begon de Turk zware stoten op hem uit te delen en hij liet het niet meer los, liet de Roemeen drie keer vallen en won via TKO nadat de scheidsrechter ingreep en het gevecht afriep.

In de halve finale van Glory 11: Chicago – Heavyweight World Championship Tournament in Hoffman Estates, Illinois, Verenigde Staten in oktober 2013, gaf Saki een matig optreden en was aan de ontvangende kant van een controversiële knockdown in de eerste ronde als hij een meerderheidsbeslissing verloor aan de uiteindelijke toernooi kampioen Rico Verhoeven. Op 2 november 2013 bracht Saki een verklaring uit waarin hij verklaarde dat hij juridische stappen tegen Glory over de beslissing overwoog.

Saki werd gekroond tot de inaugurele Glory Light Heavyweight Champion toen hij het Glory 15: Istanbul – Light Heavyweight World Championship Tournament in Istanbul, Turkije op 12 april 2014 won. Hij stond in de halve finale tegenover Nathan Corbett en begon het lichaam van de Australiër af te straffen toen er bloed begon te lekken uit het rechteroor van Corbett na een bovenhandse linkse stoot naar het orgaan, waardoor de arts langs de ring scheidsrechter Al Wichgers adviseerde om het gevecht te stoppen op het 2:35-markering van de eerste ronde. Hij stond vervolgens tegenover Tyrone Spong in een langverwachte rematch in de finale. Halverwege de openingsronde gooide Spong een trap naar Saki’s linkerbeen. Saki controleerde de trap, waardoor Spong’s rechteronderbeen onmiddellijk brak en het gevecht via TKO eindigde. Saki’s sportiviteit van het onmiddellijk verzorgen van Spong werd alom geprezen door de fans.

Saki werd ontdaan van de Glory licht zwaargewicht titel als gevolg van inactiviteit in Glory op 27 juli 2015.