Forensische toxicologie

Forensische toxicologie heeft zich de afgelopen jaren als forensische wetenschap ontwikkeld en wordt nu op grote schaal gebruikt bij sterfgevallenonderzoeken, in civiele en strafrechtelijke zaken waarbij drugsgebruik een rol speelt, bij drugstests in penitentiaire inrichtingen en in de gezondheidszorg, bij verkeers- en werkplekveiligheid, bij zaken waarbij milieuverontreiniging een rol speelt, en bij sportdoping. De meest gebruikte drugs zijn amfetaminen, benzodiazepinen, cannabis, cocaïne en opiaten, maar het kan ook om andere illegale stoffen gaan of om bijna alle vrij verkrijgbare of voorgeschreven drugs, of om vergiften die in de samenleving voorhanden zijn. Het vak vereist een grote bekwaamheid in analytische technieken en een gedegen kennis van farmacologie en farmacokinetiek. Moderne technieken zijn sterk afhankelijk van immunoassay-screeninganalyses en massaspectrometrie (MS) voor bevestigingsanalyses waarbij hetzij hogedrukvloeistofchromatografie hetzij gaschromatografie als scheidingstechniek wordt gebruikt. Tandem MS is steeds populairder geworden in vergelijking met single-stage MS. Het is van essentieel belang dat de analytische systemen volledig gevalideerd en geschikt voor het doel zijn en dat de assaybatches met kwaliteitscontroles worden bewaakt. Externe bekwaamheidsprogramma’s controleren zowel de assay als het personeel dat het werk uitvoert. Voor optimale prestaties van een laboratorium is het van vitaal belang dat de omstandigheden en de context van het geval bekend zijn en dat het laboratorium de beperkingen van de gebruikte analytische systemen kent, met inbegrip van de stabiliteit van de drugs. Drugs en vergiften kunnen postmortaal van concentratie veranderen als gevolg van slechte of ongelijke kwaliteit van bloed en andere specimens, anaeroob metabolisme en herverdeling. Dit laatste vormt de grootste handicap bij de interpretatie van postmortale resultaten.