Enterokinase

Over Enteropeptidase / Enterokinase:

Enteropeptisase is een enzym dat wordt geproduceerd in de twaalfvingerige darm en dat een sleutelrol speelt bij spijsverteringsprocessen in zowel mensen als andere dieren.

Enterokinase Mechanisme
Bij de mens is het enteropeptidase te vinden dat wordt gecodeerd door het PRSS-gen. Dit is ook bekend als ENTK en maakt deel uit van chromosoom 21q21.
De expressie van dit enzym is beperkt binnen de proximale dunne darm. Het eiwit bevindt zich vaak in enterocyten van zowel de twaalfvingerige darm als het proximale jejunum.
Nadat het enzym vanuit de pancreas in de twaalfvingerige darm is uitgescheiden, komt het in contact met trypsinogeen en wordt het vervolgens geactiveerd. Het is dan dat trypsine verschillende andere pancreaszymogenen, waaronder prolipasen en metalloproteïnase zymogenen, splitst en activeert. Door dit snelle tweestapsproces wordt de activiteit van de verteringshydrolasen vervolgens volledig beperkt tot het lumen in de darm.
Het heeft wel degelijk een fysiologisch belang. Het bewijs hiervan kan worden gezien in de ernstige intestinale malabsorptie die wordt veroorzaakt door een tekort aan enteropeptidase. Deze aandoening kan zelfs levensbedreigend zijn. Het zal echter meestal reageren op orale suppletie wanneer het wordt gegeven met pancreasextract.

Enteropeptidase Interacties
Enteropeptidase heeft een breed scala van interacties en toepassingen. Dit is te danken aan zijn specificiteit. Met een fusie-eiwit dat een C-terminale affiniteitstag bevat die via deze sequentie is gekoppeld, kan het worden gesplitst om het sleuteleiwit te verkrijgen na het eiwitzuiveringsproces. Omgekeerd kan ook het N-terminale eiwit van proteasen worden gesplitst vóór de activering. Hierdoor kan het worden gemuteerd om de activering met enteropeptidase te verzekeren.

Enterokinase Functie
Enteropedtidase activeert een groep andere enzymen en wordt gezien als een voorbeeld van hoe serine proteasen functioneren bij het reguleren van metabolische routes door de evolutie. Het serineprotease katalyseert de hydrolyse van peptidebindingen. Dit verschilt van andere kinasen omdat het geen overdracht via fosfaatgroepen katalyseert.
Het vertoont een activiteit die vergelijkbaar is met die van trypsine, dat de eiwitten en één splitsingsplaats splitst. Dit resulteert in tryps-onafhankelijke activering van diverse andere pancreatische zymogenen. Deze omvatten chymotrypsinogeen, procarboxypeptidase, alsmede prolaps in het lumen binnen de darm.

Enteropeptidase Structuur
Een type II transmembraan serine protease wordt gesynthetiseerd als een zymogeen, proenteropeptidase en vereist de activering van trypsine of duodenaal. Het is gelokaliseerd in het jejunale mucosa en in de duodenale penseelgrens.
Deze TTSPs worden gesynthetiseerd in de vorm van één-keten zymogenen en hebben N-terminale propeptide-sequenties. Deze zijn alle van verschillende lengte. Geactiveerd door splitsing bij arginine of lysine aan de carboxylzijde, vormen deze in residuen die in een sterk geconserveerd activeringsmotief voorkomen.
Nadat zij geactiveerd zijn, wordt typisch voorspeld dat zij membraangebonden blijven. Dit is het gevolg van een geconserveerde disulfidebinding die de katalytische en pro-domeinen verbindt.