De Spiegelzaal De Spiegelzaal, de Vredeszaal en de Oorlogszaal
De Spiegelzaal
Na de overwinning op de drie verenigde mogendheden, die in de Oorlogszaal wordt uitgebeeld, wordt in de Spiegelzaal over de gehele lengte (73 m) hulde gebracht aan het politieke, economische en artistieke succes van Frankrijk. De politieke successen worden geïllustreerd door de 30 geschilderde composities op het gewelfde plafond van Le Brun, die de glorieuze geschiedenis van Lodewijk XIV uitbeelden tijdens de eerste 18 jaar van zijn bewind, van 1661 tot de vredesverdragen van Nijmegen. Militaire en diplomatieke overwinningen en hervormingen met het oog op de reorganisatie van het koninkrijk worden geïllustreerd aan de hand van allegorieën uit de Oudheid. De economische welvaart blijkt uit het aantal en de grootte van de 357 spiegels die de 17 bogen tegenover de ramen sieren, en die aantonen dat de nieuwe Franse vervaardiging kon wedijveren met het Venetiaanse monopolie op de spiegelproductie. In die tijd waren dergelijke voorwerpen een grote luxe. Het artistieke succes blijkt uit de pilasters van Rouge de Rance, bekroond met verguld bronzen kapitelen, gebaseerd op een nieuw ontwerp, dat “de Franse stijl” werd genoemd en op verzoek van Colbert door Le Brun werd ontworpen. Het ontwerp bevat de nationale emblemen, met een fleur-de-lis met daarboven een koninklijke zon tussen twee Gallische hanen (het Latijnse woord voor haan was gallus).
Hovelingen en bezoekers doorkruisten de Spiegelzaal dagelijks, en het diende ook als wacht- en ontmoetingsplaats. Bij zeldzame gelegenheden werd de spiegelzaal gebruikt voor plechtigheden, bijvoorbeeld wanneer de vorsten een extra tintje wilden geven aan het vermaak (bals of spelen) dat werd georganiseerd ter gelegenheid van koninklijke huwelijken of diplomatieke ontvangsten. Bij deze laatste gelegenheden werd de troon geplaatst op een platform aan het einde van de zaal bij de Vredeszaal, waarvan de boog was afgesloten. Zelden bereikte het machtsvertoon een dergelijk niveau van praalzucht. In 1685 hebben de Doge van Genua en de ambassadeurs van Siam (1686), Perzië (1715) en het Ottomaanse Rijk (1742) de hele galerij overgestoken, onder het toeziend oog van het Franse Hof, dat aan weerszijden op trapsgewijs geplaatste banken zat, voordat zij de koning bereikten.
Hier werd ook op 28 juni 1919 het Verdrag van Versailles ondertekend, waarmee een einde kwam aan de Eerste Wereldoorlog. Sindsdien blijven de presidenten van de Republiek hier officiële gasten ontvangen.
De Oorlogszaal
Hardouin Mansart begon in 1678 met de bouw van de Oorlogszaal. De decoratie, die in 1686 door Le Brun werd voltooid, is een eerbetoon aan de militaire overwinningen die leidden tot de vredesverdragen van Nijmegen. De muren zijn bedekt met marmeren panelen versierd met zes trofeeën en wapens in verguld brons. Op de muur naast de Apollozaal is een ovaal bas-reliëf in stucwerk aangebracht, waarop Lodewijk XIV te paard is afgebeeld die zijn vijanden vertrapt. Bovenaan dit meesterwerk van Coysevox staan twee beelden van Pheme, en twee geketende gevangenen zitten eronder. Beneden, in het bas-reliëf in de nephaard, legt Clio, de muze van de geschiedenis, de grote daden van de koning vast voor het nageslacht. In het midden van het koepelplafond staat een gepersonifieerde afbeelding van Frankrijk, gewapend en zittend op een wolk en omringd door overwinningen. Haar schild is versierd met een portret van Lodewijk XIV. Haar drie verslagen vijanden zijn afgebeeld in de bogen: Duitsland knielend met een adelaar; Spanje dreigend met een brullende leeuw; Holland omvergeworpen op een andere leeuw. De vierde boog stelt Bellona voor, de godin van de oorlog, in een woedeaanval tussen Opstand en Strijd.
De Vredeszaal
De Vredeszaal is symmetrisch met de Oorlogszaal en bevat dezelfde marmeren paneelversiering en geciseleerde wapentrofeeën in verguld brons. Hier echter versierde Le Brun de koepel en de bogen met als thema de weldaden van de vrede die Frankrijk aan Europa bracht. Vanaf het begin van de regeerperiode van Lodewijk XIV was dit vertrek door een beweegbare scheidingswand gescheiden van de hal en werd het beschouwd als een deel van het appartement van de koningin, het laatste vertrek na de kamer van de koningin. Tijdens het bewind van Lodewijk XV gaf Marie Leszczyńska elke zondag concerten met religieuze of wereldlijke muziek, die een belangrijke rol speelden in het muziekleven in Versailles en die werden voortgezet door Marie-Antoinette tijdens het daaropvolgende bewind. Indien nodig werd de scheidingswand tussen de zaal en de Spiegelzaal verwijderd en maakte de zaal deel uit van het staatsievertrek van de koning.
Gecommentarieerd werk
De Spiegelzaal
Detail van het werk van Charles Le Brun
Koop uw ticket
Volwassen Paspoort met getimede toegang
Dit ticket geeft toegang tot het hele domein en garandeert toegang tot het paleis binnen een half uur na de gekozen tijd.
OUD Paleis ticket met tijdregistratie
Met dit ticket heeft u toegang tot het Paleis, tijdelijke tentoonstellingen, de Tuinen (behalve op Muzikale Fonteinenshows of Muzikale Tuinen dagen) en het Park.
Vind de Spiegelzaal op een kaart
Leave a Reply