De anesthesieconsulent

• Auteur
• Recente berichten

Anesthesioloog in Stanford bij Associated Anesthesiologists Medical Group

Richard Novak, MD is een arts uit Stanford die is gecertificeerd in anesthesiologie en interne geneeskunde.Dr. Novak is een Adjunct Klinisch Professor in de Afdeling Anesthesiologie, Perioperatieve en Pijngeneeskunde aan de Stanford University, de Medisch Directeur van Waverley Surgery Center in Palo Alto, Californië, en een lid van de Associated Anesthesiologists Medical Group in Palo Alto, Californië.
email [email protected]
telefoon 650-465-5997

Hoe hoog zijn de malpracticacijfers voor anesthesiologie? Betalen anesthesisten de hoogste tarieven voor de verzekering tegen wanpraktijken?

In één woord: “Nee.”

Anesthesieproblemen kunnen leiden tot kritieke gebeurtenissen zoals overlijden of coma, maar in de afgelopen decennia hebben verbeteringen in de technologie van de operatiekamer en in het onderwijs geleid tot minder van dergelijke gebeurtenissen.

Vóór 1985 waren claims wegens wanpraktijken bij anesthesie wegens overlijden of hersendood meestal te wijten aan zuurstofgebrek in het hart of de hersenen van de patiënt. Twee belangrijke doorbraken kwamen in de jaren 1980 om anesthesisten te helpen zorgen voor: 1) de pulsoxymeter, en 2) de end-tidal kooldioxide monitor.

De pulsoxymeter, ontwikkeld door Nellcor en Stanford anesthesioloog William New, M.D., is een apparaat dat op de vingertop van een patiënt wordt geklemd. Een lichtgevende diode schijnt een rood licht door de vinger, en een sensor aan de andere kant van de vinger meet de mate van roodheid in de pulserende bloedstroom binnen de vinger. Hoe roder de kleur van het bloed, hoe meer zuurstof er aanwezig is. Een computer in de pulsoxymeter berekent een score, de zuurstofverzadiging genoemd, die een getal is van 0-100%. Een zuurstofsaturatie gelijk aan of hoger dan 90% correleert met een veilige hoeveelheid zuurstof in het arteriële bloed. Een score van 89% of lager wijst op een gevaarlijk laag zuurstofgehalte in het bloed. Met de pulsoximetermeter kunnen artsen van seconde tot seconde nagaan of een patiënt voldoende zuurstof krijgt. Als de zuurstofverzadiging onder de 90% komt, zullen artsen snel handelen om de oorzaak van het lage zuurstofgehalte vast te stellen en te behandelen. Een patiënt kan meestal een korte periode van lage zuurstofverzadiging, bijvoorbeeld tot 2 of 3 minuten, volhouden zonder blijvende schade aan de hersenen of hartstilstand door een zuurstofarm hart.

De end-tidal carbon dioxide (CO2) monitor is een apparaat dat bij elke ademhaling de concentratie CO2 meet in het gas dat door een patiënt wordt uitgeademd. Bij normale beademing bevat elke uitgeademde ademhaling CO2. Als er geen CO2 wordt gemeten, is er geen beademing en moet de arts snel handelen om de oorzaak van het gebrek aan beademing vast te stellen en te behandelen.

Vóór de uitvinding van deze twee monitoren was het mogelijk dat een anesthesist per ongeluk een beademingsbuis in de slokdarm van een patiënt plaatste, in plaats van in de luchtpijp, en de fout pas ontdekte toen de patiënt een hartstilstand had gekregen. Met de toevoeging van de twee monitoren geeft het gebrek aan CO2 (er is geen CO2 in de maag of de slokdarm) van de end-tidal CO2-monitor onmiddellijk aan dat de tube op de verkeerde plaats zit. De anesthesist kan dan de tube verwijderen, de maskerbeademing met zuurstof hervatten, en proberen de tube in de luchtpijp terug te plaatsen. Als het zuurstofgehalte in het bloed van de patiënt daalt tot minder dan 90%, is dit een tweede gegeven dat aangeeft dat de patiënt gevaar loopt op hersenbeschadiging of hartstilstand.

Daarnaast heeft de American Society of Anesthesiologists in het begin van de jaren 1990 het “Difficult Airway Algorithm” opgesteld, een stapsgewijze aanpak die anesthesisten moeten volgen wanneer het plaatsen van een beademingsbuis voor een narcose een uitdaging vormt of moeilijkheden oplevert. Dit algoritme dicteert een standaard van zorg voor beoefenaars, en deze vooruitgang in het onderwijs verlaagde het aantal verkeerd beheerde luchtwegen.

In de jaren 1980 maakten chirurgische anesthesieclaims 80% uit van gesloten wanpraktijkenclaims tegen anesthesisten (American Society of Anesthesiologists Closed Claims database). Tegen de jaren 2000 was dit aantal gedaald tot 65%. Hersenschade vertegenwoordigde 9% van de schadeclaims, en zenuwschade 22% van de schadeclaims (23% was blijvend en invaliderend, inclusief verlies van functie van ledematen, of paraplegie of quadriplegie) Minder vaak voorkomende schadeclaims waren luchtwegschade (7% van de schadeclaims), emotioneel leed, (5% van de schadeclaims), oogletsel inclusief blindheid (4% van de schadeclaims), en bewustzijn tijdens algemene anesthesie (2% van de schadeclaims).

Dalende anesthesist malpractice-premies weerspiegelen de daling van het aantal catastrofale anesthesieclaims voor slokdarmintubatie, overlijden en hersendood.

In 1985 bedroeg de gemiddelde malpractice-verzekeringspremie $ 36.224 per jaar voor een polis van $ 1 miljoen per claim / $ 3 miljoen per jaar. In 2009 was dit gedaald tot $ 21.480, een opvallende daling van 40%.(Anesthesie in de Verenigde Staten 2009, Anesthesia Quality Institute)

Specialismen met het hoogste risico om te maken te krijgen met wanpraktijkclaims zijn neurochirurgie (19,1 procent), thorax- en cardiovasculaire chirurgie (18,9 procent) en algemene chirurgie (15,3 procent). Specialismen met het laagste risico zijn huisartsgeneeskunde (5,2 procent), kindergeneeskunde (3,1 procent) en psychiatrie (2,6 procent). Anesthesisten zitten in de middenmoot met 7%. (Risico op wanpraktijken volgens specialisme van de arts, Jena, et al, N Engl J Med 2011) Van 1991 tot 2005 werden in dit artikel 66 gevallen van wanpraktijken geïdentificeerd met een waarde van meer dan 1 miljoen dollar, wat minder dan 1% van alle betalingen vertegenwoordigt. Verloskunde en gynaecologie waren goed voor de meeste betalingen (11), gevolgd door pathologie (10), anesthesiologie (7), en kindergeneeskunde (7).

De take-home message is dat anesthesie ernstige risico’s heeft, maar die risico’s zijn de afgelopen jaren aanzienlijk afgenomen als gevolg van verbeteringen in toezicht en onderwijs. Vergeleken met andere specialismen is het risico dat een anesthesist wordt aangeklaagd ongeveer gemiddeld onder de Amerikaanse medische specialismen.

De populairste berichten voor leken op The Anesthesia Consultant omvatten:

Hoe lang duurt het om wakker te worden uit algemene anesthesie?

Waarom duurt het zo lang voordat ik uit de narcose ontwaak?

Heb ik een beademingsbuisje tijdens de narcose?

Wat zijn de meest gebruikte narcosemedicijnen?

Hoe veilig is narcose in de 21e eeuw?

Wordt ik misselijk na de narcose?

Wat zijn de anesthesierisico’s voor kinderen?

De populairste berichten voor anesthesiemedewerkers op The Anesthesia Consultant zijn:

10 trends voor de toekomst van anesthesie

Moet je anesthesie afblazen bij een kaliumgehalte van 3,6?

12 Belangrijke dingen die u moet weten als u het einde van uw anesthesie-opleiding nadert

Moet u een operatie afzeggen bij een bloeddruk = 178/108?

Aanwijzingen voor het slagen voor het mondelinge examen van de Anesthesie Board?

Welke persoonlijke eigenschappen zijn nodig om een succesvol anesthesist te worden?