Creature Control Coyote Trapping

De coyote (Canis latrans) is het Noord-Amerikaanse equivalent van de Afrikaanse wilde hond. Ook bekend als de prairiewolf of Amerikaanse jakhals, coyotes zijn een zeer flexibele hondachtige soort. Oorspronkelijk leefden zij in de westelijke en zuidwestelijke regio’s van het continent; sedertdien hebben zij zich over het gehele land uitgebreid en komen zij voor in alle continentale staten. Hun natuurlijke verspreidingsgebied is in de afgelopen eeuw zelfs met 400% toegenomen. Deze fenomenale uitbreiding van de coyote-populatie is te danken aan het feit dat, in tegenstelling tot zijn verwant de grijze wolf, de coyote in staat is zich voort te planten en te gedijen in grootstedelijke gebieden.

De gemiddelde levensduur van een coyote is 8 tot 10 jaar in het wild. Coyotes wegen 20 tot 45 pond en staan op de schouder 23 tot 26 centimeter. Grote mannetjes wegen meer dan 50 pond en in noordelijke leefgebieden kunnen ze zelfs 60 pond of meer wegen. De grootste coyote ooit gemeten (geschoten in Alberta Canada) woog 74 ¾ pond. Noordelijke coyotes zijn over het algemeen iets groter dan zuidelijke coyotes en hebben soms langere poten, omdat noordelijke coyotes voor 10 tot 15% genetisch zijn vermengd met houtwolven.

The Coyote Howl

Het gehuil van de coyote is waarschijnlijk zijn meest kenmerkende eigenschap. Coyotes zijn zeer luidruchtig en communiceren met een verscheidenheid aan auditieve geluiden. Verschillende lange en korte blaffen, whooping, lachgeluiden, yipping, huilen, yelping, chanting en meer dan zeven verschillende soorten gehuil. Door een combinatie van deze geluiden hebben de coyotes verschillende roepsequenties om te kunnen communiceren met hun roedels en met andere roedels. Veel van de geluiden die coyotes maken zijn niet gemakkelijk te beschrijven, behalve door hun betekenis. Hieronder volgt een lijst van de langere rage vocalisaties die ze kunnen communiceren:

• Challenge-huil
• Territoriaal gehuil
• Territoriaal waarschuwingsgehuil
• Lach- en jankgeluiden voor intimidatie
• Huilgeluiden die wijzen op gevaar
• Directionele korte blaffen en huilen om gevaar of een indringer in het territorium te identificeren of aan te wijzen
• Huilen om eenzaamheid aan te geven
• Locatiegehuil
• Gezang om de hereniging met andere roedelleden te vieren
• Gezang om het doden van een roedel te vieren
• Paargejank (om een partner aan te trekken of om mee te dingen naar een partner)
• Territoriale blaffen
• Blaffen in combinatie met keelbewegingen om een andere coyote uit te schelden (minder gewelddadige vorm van territoriale communicatie)
• Geluiden om onderwerping aan te geven
• Geluiden om angst aan te geven
• Geluiden om te beschimpen

Habitat en dieet van de coyote

Coyotes kunnen elke habitat of omgeving opeisen als hun thuis. Ze zijn zeer territoriaal en leggen regelmatige routes af die ze formeel hebben vastgesteld door middel van territoriumsporen. Urinepalen of geurpalen zijn plaatsen die door coyotes worden bezocht om feromonen en uitwerpselen achter te laten als indicatie van deze grenzen. De circuits van de roedels variëren van 7 tot 15 mijl; grotere circuits zijn meestal het gevolg van schaars voedsel of migrerende prooien. De grenzen van verschillende roedels overlappen elkaar vaak en confrontaties tussen dominante leden van rivaliserende roedels zijn gewelddadig en dodelijk.

Roedels van coyotes bestaan uitsluitend uit familieleden en zijn gewoonlijk niet groter dan zes. De integratie van een niet-verwante coyote in de roedel is zeldzaam, maar vindt af en toe plaats als het dominante mannetje op zoek is naar een nieuwe partner. In gebieden waar roofdieren die op coyotes jagen, zoals wolven en sportjagers, niet voorkomen, is coyotepredatie (het doden van coyotes door andere coyotes) de belangrijkste doodsoorzaak. Deze predatie is bedoeld om de concurrentie te verminderen en coyotes zullen vaak leden van andere roedels doden als de gelegenheid zich voordoet. Wolven zijn het enige constante natuurlijke roofdier van de coyote; een eenzame wolf valt echter af en toe ten prooi aan een roedel coyotes of wordt van een karkas verdreven als gevolg van agressie van de coyote-roedel.

Deel van het grote succes van de coyote is te danken aan zijn ongelooflijk gevarieerde dieet. Coyotes zijn sluwe roofdieren; tijdens het warme seizoen echter, wordt hun dieet omnivoor en omvat allerlei soorten fruit, vegetatie en insecten. Coyotes houden van jagen en zullen zelden een kans afslaan om een prooi op te jagen. Ze jagen zelfs met een volle maag, gewoon voor de sport. Het is goed gedocumenteerd dat coyotes meerdere dieren vangen, veel meer dan ze kunnen verorberen. In gevallen waarin huisdieren aanwezig zijn, of als de coyote in een omheind gebied (kippenhok) komt, kan het totaal aantal doden extreem zijn. Coyotes zullen soms grotere prooien, zoals herten en antilopen, uitdagen in de hoop het dier bang te maken en het op de vlucht te jagen, waardoor het in het pad komt van andere roedels die op hen liggen te wachten. Een deel van het jagen van de coyote bestaat uit het laten jagen van de prooi op de coyote, waardoor de prooi wordt uitgelokt en meer voorspelbaar wordt in plaats van grillig. Eenzame coyotes doen dit urenlang, waarbij ze hun prooi uitputten terwijl ze elkaar op een speelse manier heen en weer jagen. Coyotes hebben veel meer uithoudingsvermogen dan hoefdieren en zullen met deze speelse activiteiten doorgaan tot hun prooi niet langer kan concurreren. Op dat moment keert de coyote zich om en valt onverwachts aan.

Coyotes zijn ook waargenomen terwijl ze hoefloze dieren op bevroren meren dreven. Hoefdieren hebben het erg moeilijk op het ijs vanwege hun lange, rechte poten en gladde hoeven; ze worden gemakkelijk neergehaald als de coyotes ze eenmaal op het ijs hebben gekregen. Dergelijke tactieken worden toegepast door coyote roedels over het hele continent. Sommigen suggereren dat de coyotes deze geavanceerde jachttechnieken uit ervaring ontdekken, maar zelfs jonge roedelleden voeren deze tactiek feilloos uit bij hun eerste achtervolging van een grote prooi.

Coyotes zijn niet altijd succesvol bij hun eerste pogingen met moeilijke prooien. Maar ontelbare, niet aflatende pogingen die vaak meer dan tien uur (en soms meer dan twintig) duren, zorgen ervoor dat de coyote uiteindelijk de prooi doodt. Het doorzettingsvermogen, het uithoudingsvermogen en de vaardige roedeljacht van coyotes stelt hen in staat om prooien te vangen die veel groter zijn dan zijzelf. Er zijn zelfs groepen bekend die in de winter volwassen elanden en kariboes verslaan als andere prooien schaars zijn.

Coyote-Mens Conflicten

Conflicten tussen coyotes en mensen komen vaak voor in de Verenigde Staten; velen geloven dat ze steeds vaker voorkomen. In sommige situaties waar de coyote populaties exploderen, zoals in Colorado, is dit zeker waar. De meeste incidenten zijn te wijten aan coyotes die jagen op boerderijdieren en huisdieren (zoals honden en katten). Er zijn echter ook mensen aangevallen. In 2009 werd de Canadese singer-songwriter Taylor Mitchell tijdens een wandeling in een Canadees nationaal park aangevallen door coyotes. Mitchell werd per vliegtuig naar een ziekenhuis gebracht, maar overleed helaas de volgende dag aan haar verwondingen.

Tussen 1985 en 2007 zijn er in de VS en Canada meer dan 60 niet-dodelijke aanvallen op mensen geweest. Er is reden om aan te nemen dat minder dan de helft van deze incidenten ooit wordt gemeld. Voorbereiding op een mogelijk coyoteprobleem is moeilijk, omdat deze dieren overal op het continent voorkomen, zowel in landelijke als stedelijke omgevingen, en het moeilijk te voorspellen is wanneer en waar ze zich zullen vertonen. Als u coyotegedrag in de buurt ziet of hoort, moet u voorzorgsmaatregelen nemen om dieren ’s nachts binnen te houden en kinderen niet zonder toezicht buiten te laten.

Verrassend genoeg hebben maar weinig wildbestrijdingsbedrijven de ervaring om consistent succesvol te zijn in het verwijderen van wilde hondachtigen. Het vangen van hoektanden is een gespecialiseerd gebied waar een gebrek aan aandacht voor detail of voorbereiding en mislukking hand en hand gaan. Dit is eentonig werk dat vaak speurvaardigheden vereist die in de meeste delen van het land een verloren kunst zijn. Hier bij Creature Control hebben we deskundige vangers die in staat zijn om elk aantal coyote problemen aan te pakken. Levend vangen en herplaatsen heeft de voorkeur, maar is niet altijd praktisch vanwege de lange afstanden die moeten worden afgelegd om te voorkomen dat ze terugkeren. In de meeste staten is het illegaal om wilde dieren over de staatsgrenzen te verplaatsen en dit is vaak het dilemma bij pogingen om coyotes die lange afstanden afleggen te herplaatsen. Als u een probleem heeft met coyotes, aarzel dan niet om ons te bellen op 1-844-774-3284 – wij informeren u graag over de beste aanpak en bieden gratis telefonische troost.