Cabot Cliffs- Nova Scotia – Canada

Mijn bezoek aan Cabot Links vond plaats op 8-9 september 2016. De eerste keer dat ik Cabot Cliffs speelde vond ik het fabelachtig. De tweede keer dat ik Cabot Cliffs speelde, vond ik het een baan die men meer speelt voor het uitzicht en voor de lol, maar niet voor de uitdaging van golf, tenzij er wind is. Het is een baan voor “golftoeristen” en dat is precies wat de starter tegen me zei toen ik aan mijn tweede ronde begon.

Ik denk dat Cabot Links de superieure baan is voor golfers van hoger niveau, terwijl Cabot Cliffs de superieure baan is voor de “wandelaar.”

Na de eerste ronde op zowel de Links- als de Cliffs-cursus, gaf ik de voorkeur aan de Cliffs-cursus omdat ik werd gegrepen door het uitzicht en de “spectaculaire” holes zoals #2, #7, #13, #14, #16 en #18. Een deel van de reden was dat veertien van de achttien pinposities op de Links baan op locaties lagen die ze vrijwel onbespeelbaar maakten. Na de tweede ronde heb ik de volgorde omgedraaid en gaf ik veel de voorkeur aan de Links course. Als ik zou terugkeren, zou ik de Links course 2 van de 3 rondes spelen.

Hoewel dit klinkt als kritiek, is het dat niet. Op mijn persoonlijke beoordelingsschaal schat ik de Cliffs course hoger in dan de Links. Echter, er is meer denkwerk nodig op de Links en de greens zijn beter. De Cliffs course staat in mijn top 100 van de wereld, momenteel op #69. Men kan gewoon niet ontsnappen aan de schoonheid van de omgeving en die prachtige holes die men op geen enkele andere golfbaan ter wereld zal vinden. Ik zou niet lang willen debatteren met iemand die de Cliffs verkiest boven de Links, want het scheelt niet veel. Het verbazingwekkende voor mij is hoe verschillend de golfbanen zijn ondanks hun nabijheid die in de eerste plaats te wijten is aan het land, maar die ook een eerbetoon is aan de ontwerpers van elke baan.

Mensen geven commentaar op het ongebruikelijke ontwerp en de routing van Cabot Cliffs met zes par 3’s, zes par 4’s, en zes par 5’s. Wat ze vaak niet opmerken is dat geen van de par 4’s lang is en bijna elke par 5 is vlak of bergaf. De par 4’s zijn 402, 389, 330, 404, 398, en 331. De “lengte” van de baan zit in twee lange par 3’s op 221 (4e) en 245 (12e) terwijl de par 5’s 581, 589, 549, 557, 560 en 532 zijn. Vanaf de Black tees is de yardage 6764 maar zonder wind voelt het een paar honderd yards korter aan. De Green tees zijn 6385. De ratings zijn 74.3/144 en 72.5/142. Let op: ik geloof dat sommige van de yardages enigszins zijn veranderd voor de Green tees sinds ik er speelde.

Voor mij is de zeventiende hole een van de slechtste holes die ik ooit heb gespeeld op een geweldige golfbaan.

Ik heb gehoord dat sommige mensen de cursus te vergelijken met Cypress Point. Ik ben het daar niet mee eens. Uiteraard zijn de zestiende holes enigszins vergelijkbaar in die zin dat het lange par 3’s over water zijn met een green op een “schiereiland”. Maar Cabot Cliffs heeft geen hole zo mooi als de vijftiende op Cypress Point, noch heeft het de eigenzinnige holes van acht en negen, of de fabelachtige zeventiende.

Hoewel de uitzichten op Cabot Cliffs afleidend zijn en de greencomplexen zeer goed, wat men van Bill Coore en Ben Crenshaw is gaan verwachten, is voor mij het nummer één kenmerk van de baan het terrein dat dramatisch kan dalen of schijnbaar één lange onafgebroken bergopwaarts is. Er zijn ravijnen, kliffen, moerassen, duinen, bossen, een rivier allemaal in het ontwerp verwerkt. Men moet zeker lof toezwaaien aan Mr. Coore en Mr. Crenshaw voor hun routing.

De fairways zijn een beetje te breed wat de reden is dat ik dit meer als een baan voor golftoeristen beschouw. De brede fairways zijn geschikt op dagen met veel wind, maar op winden van minder dan 15 mph zijn ze te vergevingsgezind. Sommige greens zijn misschien te groot, maar dat is kenmerkend voor banen ontworpen door dit team. Er is een overmatig gebruik van centerline bunkers. Merk op dat Rod Whitman, de ontwerper en primaire bouwer van Cabot Links, ook een deel van de bouw van Cabot Cliffs heeft gedaan.

1 – par 581/573. Een vlakke, rechte hole die het begin van de ronde vergemakkelijkt. Het zicht op de oceaan aan de rechterkant kan afleidend zijn, zelfs al heeft de eerste hole de tiende hole aan zijn rechterkant. De fairway is wat verfomfaaid maar is zo breed dat de heuvels, vooral aan de linkerkant die meer strafbaar zouden kunnen zijn, niet in het spel zijn. Er is een bunker rechts voor het tee shot en een andere aan de linkerkant voor het tweede shot. De meer interessante bunker is een bijna middellijn bunker ongeveer tien yards kort van de grote, golvende green die van links naar rechts ligt. Er is een goede mounding achter de green, inclusief een fall-off rechtsachter. Het is een oké start hole en waarschijnlijk een birdie mogelijkheid voor langere spelers.

2 – par 4 402/379. Dit is een van de beste holes die men zal spelen. Het begint vanaf een verhoogde tee met een lange, gedwongen carry over struikgewas, duinen en struiken die van een bijna klif in een fairway vallen met allerlei gevaar van bomen en struiken aan de linkerkant. Er is voldoende ruimte in deze brede fairway, maar ik voelde me meer geneigd om de voorkeur te geven aan de linkerkant, hoewel er struikgewas, hoog gras en struiken zijn als u de bal haakt. De green ligt ongeveer 20 voet hoger op de grond. Voor de green loopt een beekje dat zich een weg baant over de fairway. Dit wordt gevolgd door een verzameling bunkers die in de heuvel zijn gebouwd en die ook voor de green liggen. Deze bunkers zijn verhoogd waardoor het zicht op de green gedeeltelijk wordt geblokkeerd. Er zijn nog meer bunkers aan de rechterkant en ook hogere grassen. De green bestaat uit drie delen, maar heeft een hoek van links naar rechts, met een kleiner gedeelte tussen de bunkers vooraan en de bunkers rechts. Op basis van de pinpositie moeten de betere spelers bepalen van welke kant van de fairway ze willen spelen vanwege die verhoogde bunkers, maar voor mij is de enige prioriteit om de green te raken. Deze hole staat op mijn persoonlijke lijst van beste golf holes in de wereld.

3 – par 4 389/384. Deze par 4 speelt bergopwaarts met weer een gedwongen carry met bomen en struiken langs de hele linkerkant en verhoogde heuvels met zand en grassen aan de rechterkant. Er is een centerline bunker geëtst in de zijkant van een stijging in het midden van de fairway. Even ver van de tee naar de centerline bunker zijn twee bunkers aan de rechterkant waar er lagere grond is die een minder ideale lijn en zicht op de green geeft. De linkerkant van de centrale bunker biedt hogere grond en een goed zicht op de green. De fairway versmalt dan met een grote, verhoogde bunker aan de linkerkant en gras op een hogere heuvel aan de rechterkant. De green helt van links naar rechts met een moeras in het midden. De green helt ook af naar achteren waar drie diepe bunkers wachten. Ik vond deze hole vrij goed, misschien visueel interessanter dan bij het spelen, ook al heeft men zich van de oceaan afgekeerd.

4 – par 3 154/139. Ofwel een korte par 3 op de golfbaan ofwel 221/212. Er zijn hier twee greens en we hebben ze allebei gespeeld. De linkergreen, de langere hole, heeft links een grote voorbunker met vlak daarachter een andere grote bunker, terwijl er rechts een enkele bunker is. De rechtergreen, de kortere hole, heeft een grote en diepe bunker aan de linkervoorzijde en een andere diepe, maar kleinere bunker aan de rechtervoorzijde. Het heeft ook een smallere green met meer fall-offs. Daarom is de moeilijkheid van de langere hole meer een kwestie van lengte, terwijl de kortere hole meer precisie vereist. We waren verdeeld over welke green onze voorkeur had; er is hier geen verkeerde keuze. Ik vond dit concept erg goed.

5 – par 4 330/321. Een mooie cape hole met aanzienlijke straf voor het missen van de fairway aan beide kanten als gevolg van het moeras aan de linkerkant en een fall-off aan de rechterkant. Deze hole speelt terug naar de oceaan. Er zijn goede glooiingen in de fairway hoewel de grootste vallei aan het begin van de hole ligt en niet in het spel is, wat jammer is want een kleine vallei dichter bij de green zou deze hole nog interessanter maken. Als de wind geen rol speelt, zullen langere slagmannen proberen een bal op de green te slaan, maar dan moeten ze de tweede van twee bunkers in de linkerhoek op ongeveer 290 yards van de tee zien te ontwijken. Deze bunker is tegen de zijkant van de heuvel gebouwd en vormt een blinde aanvliegroute. Er is nog een bunker aan de rechterkant die verhoogd is en het zicht op de green kan blokkeren als men zich erin bevindt of er dichtbij is. De green is omgeven door bunkers aan de linker- en achterkant van de green. De langere hitters in onze groep hadden moeite met de hole terwijl de gemiddelde lengte hitters dat niet hadden. Ik vond de hole wel leuk hoewel ik de green van minder belang vond.

6 – par 3 186/171. Men speelt parallel aan de kustlijn. De green ligt in een bijna amfitheater met alleen de achterkant rechts open. Er is een lange bunker links voor de green en dan bunkers links en rechts. Er zijn enkele goede glooiingen in deze green. Het is een mooie hole.

7 – par 589/572. Voor mij is dit gemakkelijk de beste par 5 op de golfbaan. Het is een dramatisch teeshot met een lange, gedwongen carry over de rivier, moeras, en vallei van struikgewas naar een fairway die relatief hoog boven u begint. U speelt in de richting van wat eens een bos was voordat de bomen werden verwijderd. Er zijn bomen aan de linkerkant als u uw slag te veel haakt en een val langs de zijkant van de heuvel aan de rechterkant waar u waarschijnlijk niet in staat zult zijn om uw bal te vinden of te spelen. Er zijn drie uit elkaar geplaatste bunkers in de zijkant van de heuvel aan de rechterkant en men zou redelijk gelukkig moeten zijn als ze die vinden tegenover het alternatief van te kort komen. Er is een verticale ruggengraat die door de brede fairway loopt, waarbij de rechterkant hoger ligt. De fairway, hoewel nog steeds breed, wordt smaller als u de green nadert, hoewel er geen kans op herstel is als u in de bomen aan weerszijden slaat. Er is een serie bunkers aan de linkerkant dichter bij de green en bij de green die van rechts naar links beweegt in de richting van die bunkers. Er is een ravijn aan de linkerkant achteraan en een bunker aan de achterkant. De green is vakkundig hellend met stekels en holtes. Deze hole speelt helemaal bergopwaarts en is een van de mooiste par 5’s die ik gespeeld heb.

8 – par 5 549/515. Na de moeilijkheid van de zevende, is de achtste een beetje een adempauze hole die bergafwaarts terug naar de oceaan speelt. Er is een bunker links en een centerline bunker om rekening mee te houden bij het tee shot. Er zijn flankerende bunkers ongeveer 60 yards kort voor de green met bunkers erachter. Dit is een Biarritz green hoewel de swale niet zo diep is als sommige. Er is een langere roll-off gebied links van de green met een enkele bunker op de rug rechts. Het is een oké hole.

9 – 126/116. Gelegen tegen de rand van de klif, is de green omgeven door bunkers met uitzondering van de linkerkant. Het is een massieve green met een ruggengraat die er horizontaal doorheen loopt. Ik vond de hole meer visueel interessant dan spannend, maar misschien is het een goede yardage voor mij. Het is een zeer mooie golf hole.

10 – par 5 557/544. U speelt deze hole vlak langs de oceaan klif en het uitzicht op het strand, water en de stijgende heuvel in de verte is altijd in je gedachten. Er is een serie bunkers aan de linkerkant om te proberen een laatste kans te geven om niet langs de kliffen te gaan. De verhoogde heuvel van bunkers aan de rechterkant op de eerste hole zijn nu aan de rechterkant van de tiende hole. Er is een diep ravijn aan de voorkant van de green dat langere slagmannen wel twee keer zal doen nadenken voordat ze de green in tweeën slaan. Voor spelers van gemiddelde lengte is het echt niet in het spel. De green heeft een verzameling bunkers gebouwd in de voorkant van het ravijn voor de green en een serie aan de linkerkant met een enkele aan de rechter achterkant. Net als de zevende hole heb ik deze geparred en double bogeyed omdat er op de ene dag wind stond en op de andere dag niet. Ik vond het wel een leuke hole, ook al is het ravijn de enige echte bezienswaardigheid.

11 – par 4 404/377. Deze hole speelt bergopwaarts weg van de oceaan. Er is een grote fairway bunker aan de rechterkant die niet in het spel zou moeten zijn en een andere ver vooruit aan de linkerkant in het spel voor alleen de langere hitters. Er is een centerline bunker en bunkers aan weerszijden van de verhoogde green die komvormig is. Het is een oké hole.

12 – par 3 245/233. Deze hole gaat bergafwaarts richting het water en heeft twee bunkers aan de rechterkant en een steile drop-off aan de linkerkant. Dit is een mooie par 3.

13 – par 4 398/362. Dit is een van mijn favoriete holes op de baan, die landinwaarts gaat met een drop-off aan de rechterkant in struikgewas. Er zijn fairway bunkers links en rechts met een tussenruimte van ongeveer 50 meter en nog een bunker links vooraan op de green. De green ligt achter een verhoging waar alleen de top van de vlag te zien is, als dat al het geval is. Een schot dat kort wordt geraakt heeft 50-50 kans om te blijven liggen of terug te vallen op de heuvel. De green is een andere kom. Hoewel het niet het uitzicht op het water biedt van de andere holes, zie je veel van de andere holes als je omhoog klimt en ik hield van het mysterie van de green.

14 – par 3 188/172. Er zijn drie bunkers aan de voorkant van de green en twee aan de achterkant. Het meest opvallende kenmerk is de rotsachtige bult aan de voorkant van de green, waardoor je een langere club moet trekken dan nodig is. De green heeft een zeer steile val aan de voorkant en links en goede mounding. Het is een goede hole en voor mij de beste par 3 op de baan.

15 – par 5 560/538. Er is hoger terrein aan de linkerkant van deze brede fairway maar ook talrijke bunkers. Het is veiliger om naar rechts te spelen, hoewel er dan een blinde tweede overblijft. De langere slagmannen in onze groep sloegen 5 en 8 ijzers in de twee rondes voor hun tweede slagen omdat het land naar beneden helt naar de green. Er is een enkele fairway bunker direct vanaf de tee, maar niet echt in het spel. Een lange centerline bunker volgt ongeveer 50 meter kort van de green met drie bunkers aan de randen van een green die meerdere heuvels in zich heeft en hellingen naar beneden naar een centraal gedeelte. U bent nu terug bij de oceaan. Het is een oké hole.

16 – par 3 176/150. Waarschijnlijk de beroemdste hole van de baan en misschien zelfs wel een van de beroemdste ter wereld. Door van de ene klif naar de andere klif te slaan, vlak langs de kustlijn, heeft men zowel een vergezicht als een prachtig zicht op de rotsformaties in de kliffen. Dit is een alles-of-niets hole op ongeveer 100 voet van het water. De green wordt gedeeltelijk aan het zicht onttrokken door de stijging aan de voorkant van de green. De green helt over van links naar rechts maar er is een bunker aan de linkerkant die een bal kan tegenhouden. Rondom de green liggen nog meer bunkers. Terwijl anderen enthousiast waren over de hole, vond ik dat de green ongeveer 20% te klein was voor de hole en inconsistent met de andere greens. Ik vond ook dat de bunker links te straf was. Het is een dramatische hole en ik ben er zeker van dat 95% van de spelers deze hole als zowel geweldig als de meest memorabele zullen noemen. Ik denk dat #2 en #7 memorabeler zijn, maar visueel is het moeilijk om deze hole ergens te verslaan, hoewel er verschillende andere holes zijn die ik heb gespeeld die visueel mooier zijn, zoals #15 en #16 op Cypress Point, #7 op Pebble Beach en een paar anderen. Ik heb hem geparred en gedubbeld, en speelde in de tweede ronde een slecht bunkershot over de green in de rough.

17 – par 4 331/277. Simpel gezegd, dit is slecht terrein voor een golf hole. Met nog een gedwongen carry over een ravijn dat de kliffen scheidt, speelt de hole bergopwaarts schuin van links naar rechts en een bal die ver genoeg wordt geslagen zal naar beneden tuimelen, ofwel op de green, er net naast, of in een van de twee diepe bunkers aan de voorkant. Er is een fairway bunker kort rechts over de klif en dan nog twee aan de linkerzijde van de fairway. Naast de twee bunkers aan de voorkant, zijn er nog drie aan de rechterkant. Ik vond niets leuk aan de hole, behalve er vanaf lopen. Anderen vonden het leuk om de verrassing van het onbekende te hebben. Zij vonden het ook leuk dat de achterkant en de linkerkant van de green tot aan de rand van de klif liepen.

18 – par 5 532/509. Longer hitters willen hier wel een poging wagen gezien de yardage maar de struiken aan de linkerkant knijpen er tussenuit samen met twee lange bunkers. De rechterkant is klif en heeft een 80 voet drop. Als je vanaf een verhoogde tee speelt, is het uitzicht spectaculair. Deze hole kan moeilijk zijn voor spelers van alle lengtes en niveaus. Een ravijn snijdt opnieuw in, vergelijkbaar met de tiende maar geeft ruimte om naar links te spelen. De linkerkant biedt echter een slechte hoek in een lange, smalle green die tegen de zijkant van de klif ligt met een enkele bunker in het midden links en achter. De green is serpentine en heeft echt goede golvingen. Het is een zeer mooie afwerking hole. Er zijn stoelen aan de linkerkant van de green, wat een geweldige plek is om naar anderen te kijken.

While Cabot Cliffs is niet mijn favoriete baan van de heren Coore en Crenshaw (Sand Hills is), het is een uitzonderlijke golfbaan en een die waarschijnlijk in de top 100 van veel mensen zal staan. Voor elke golfer die de allerbeste golfbanen ter wereld wil spelen, is dit een must play. Ik moet er ook aan toevoegen dat de accommodaties op Cabot Links voortreffelijk zijn, met een prachtig uitzicht over de golfbaan en de oceaan. Ik heb hier heel wat getrouwde koppels gezien en zij vermaakten zich uitstekend, net als de groepen golfers, zowel mannen als vrouwen. Cabot Cliffs is absoluut opmerkelijk. In termen van het volledige resort, hoewel het niet zo goed is als Bandon Dunes, is het zeker de gelijke van Streamsong met zijn drie banen.

De heer Coore en de heer Crenshaw hebben hier een uitstekende golfbaan gebouwd, een die comfortabel op het land ligt. Er is misschien geen betere banenbouwer dan de heer Coore, die het land bijna perfect benutte. Ik geloof niet dat er iets gedaan had kunnen worden om de baan nog beter te maken, behalve het verlengen van een paar holes en het opblazen van de linkerkant van de heuvel op zeventien tot een vlakkere hole en misschien het plaatsen van de green aan de andere kant van het eerste ravijn net na de achttiende tee, maar dat zou resulteren in het omzetten van de achttiende in een par 4.

De uitzichten zijn adembenemend en het golf is dat evenzeer, ook al voelt het soms een beetje te toeristisch.