5 films die seks en sensualiteit vieren

Dit jaar zat vol momenten die geschiedenis hebben geschreven, zoals de Australische bosbranden, protesten voor burgerrechten, een wereldwijde pandemie – en zelfs het vrijgeven van echte UFO-beelden door de CIA. Misschien wel het vreemdste wat er gebeurde, is dat we moesten stoppen met aanraken.

2020 werd het jaar dat lichamelijk contact werd verboden: tongzoenen, knuffelen, handen vasthouden en seks waren allemaal van de tafel (en alle andere oppervlakken waar ziektekiemen kunnen leven). Dating-apps adviseerden gebruikers om hun afspraakjes digitaal te houden, terwijl hele relaties plaatsvonden via FaceTime en Zoom. Ondertussen verdrievoudigde in Nieuw-Zeeland de verkoop van seksspeeltjes in de 48 uur voordat de opsluiting werd opgelegd.

Een ding dat echter eindelijk weer tot leven komt, is de productie op filmsets – maar onder broodnodige regels van sociale distantie, met “Covid compliance officers” die op elke set patrouilleren. Filmmakers moeten scènes met intimiteit herschrijven en vaak schrappen om het risico voor hun acteurs zo klein mogelijk te houden. Terwijl cinema worstelt met een periode van puritanisering, kijken we naar vijf films die lichamelijkheid vieren, van Call Me by Your Name (2017) tot 9½ Weeks of Love (1986).

1. Call Me by Your Name (2017)
Luca Guadagnino toonde ondubbelzinnig aan dat hij een meester is in het vastleggen van passie op het scherm met A Dream of Love uit 2009. Met Call Me by Your Name laat hij ons de liefdesrelatie tussen de 17-jarige Elio (Timothée Chalamet) en de 24-jarige Oliver (Armie Hammer) beleven zoals die opbloeit in een hete zomer in Noord-Italië.

Guadagnino had geen interesse in het opnemen van openlijk expliciete scènes en dat was ook niet nodig, want de band en de chemie tussen de twee mannen branden over het scherm met elke blik, aanraking en gestolen kus. Bijzonder memorabel is een veelbesproken scène die met perziken doet wat American Pie (1999) deed met gebraad. Op het New York Film Festival in oktober 2017 kreeg de film de langste staande ovatie in de geschiedenis van het festival. Een vervolg zou in de maak zijn.

2. 9 1/2 Weeks of Love (1986)
De film van Adrian Lyne vertelt een liefdesaffaire van negen en een halve week tussen Elizabeth (Kim Basinger) en John (Mickey Rourke), in een archetypische Manhattan-setting uit de jaren tachtig. Zij werkt in een kunstgalerie in Soho, hij werkt op Wall Street. Ze ontmoeten elkaar toevallig in een Chinese supermarkt, hun blikken ontmoeten elkaar, hij glimlacht – boem, we zijn er.

Wat volgt is een dominante/subserviënte liefdesrelatie die functioneert als een vorm van escapisme uit de normaliteit van hun dagelijks leven. Een voorloper van Fifty Shades of Grey (2015) – maar veel, veel beter – de overduidelijke chemie tussen Rourke en Basinger verheft de film, op sommige momenten, tot fluffy softcore. Net als de perzik van Call Me by Your Name, heeft deze film de nederige koelkast van een container voor bederfelijke waar opgevoerd tot een vergaarbak van eindeloze seksuele mogelijkheden. Een perfect prachtige klassieker.

3. Young and Beautiful (2013)

François Ozons film over Isabelle (Marine Vacth), een 17-jarig meisje dat besluit sekswerker te worden, is opgedeeld in vier hoofdstukken, elk gebaseerd op een liedje van Françoise Hardy. We ontmoeten Isabelle als maagd, daarna zien we haar werken als een high class escort. Haar pad naar het sekswerk wordt nooit verklaard, behalve dat ze mogelijk in opstand komt tegen haar rijke familie.

De ontmoetingen met haar klanten lijken afstandelijk en vreugdeloos, totdat ze Georges (Johan Leysen) ontmoet en er iets dramatisch verandert. Een prachtig en ontroerend stukje filmmaken, het werd verdiend genomineerd voor de Palme d’Or op het filmfestival van Cannes 2013.

4. Blue Is The Warmest Colour (2013)
Gebaseerd op een waargebeurd liefdesverhaal, Adèle (Adèle Exarchopoulos) is een gewone Franse tiener die haar normale leven leidt – totdat ze Emma (Léa Seydoux) ontmoet. Gedurende iets meer dan drie uur zien we Adèle opgroeien terwijl ze zich in een liefdesaffaire stort die een klein leeftijdsverschil heeft maar een grotere klassekloof.

Regisseerd door Abdellatif Kechiche, is de film kritisch geprezen en verwikkeld in controverse. Hoofdrolspeelsters Seydoux en Exarchopoulos beschuldigden de regisseur van uitbuitende filmpraktijken (hoewel Seydoux later verduidelijkte: “Ik ben nog steeds erg blij met deze film, het was moeilijk om hem te filmen”), terwijl anderen erop wezen dat de grafische zeven minuten durende seksscène was gefilmd door de mannelijke blik in plaats van een echte weergave van lesbische seks te portretteren.

Toen de film werd vertoond op het filmfestival van Cannes, nam de jury – met daarin Steven Spielberg – de ongekende stap om de Palme d’Or gelijkelijk toe te kennen aan de twee actrices en de regisseur. Dit is een prachtig stukje cinema, perfect geacteerd en onvergetelijk.

5. And Your Mother Too (2001)
Voordat hij Gravity (2013) en Roma (2018) regisseerde, maakte Alfonso Cuarón deze film over twee tienervrienden, gespeeld door Diego Luna en Gael García Bernal, die op een bruiloft een sexy oudere vrouw (Maribel Verdú) ontmoeten. Om indruk op haar te maken, nodigen ze haar uit voor een reis naar een legendarisch geheim strand, Boca del Cielo. Ze onverwachts akkoord, en de drie op weg naar een road trip die al snel wordt een seksueel fluïde reis van ontdekking.

Veel meer dan een tiener seks stoeipartij, Cuarón meesterlijk arrangeert een gelaagde verhaal tegen de achtergrond van de jaren 1990 Mexicaanse politiek met echte diepte en betekenis. De seksscènes met alle drie zijn aangrijpend maar realistisch, en het plot is teder en emotioneel. Een prachtig vroeg werk van een sterke regisseur.