Zespół dyskinezji dializacyjnej – zapobieganie i postępowanie

Kirtida Mistry
Division of Nephrology, Children’s National Health System, Washington, DC 20010, USA
Abstract: Zespół zaburzeń równowagi dializacyjnej (DDS) jest kliniczną konstelacją objawów neurologicznych i symptomów występujących podczas dializy lub krótko po jej zakończeniu, zwłaszcza gdy dializa jest rozpoczynana po raz pierwszy. Jest to rozpoznanie z wykluczenia występujące u osób z mocznicą i hiperosmolarnością, u których szybka korekta za pomocą terapii nerkozastępczej prowadzi do obrzęku mózgu i podwyższenia ciśnienia śródczaszkowego z następowymi klinicznymi objawami neurologicznymi. DDS najczęściej opisywany jest w związku z hemodializą, ale może wystąpić u pacjentów z ostrym uszkodzeniem nerek wymagających ciągłego leczenia nerkozastępczego (CRRT). Dotychczas nie opisywano go w powiązaniu z dializą otrzewnową. Zespół ten jest rzadki i coraz rzadszy, dlatego przeprowadzenie randomizowanych badań kontrolowanych w celu oceny skuteczności potencjalnych terapii jest prawie niemożliwe. To również sprawia, że badanie patofizjologii u ludzi stanowi wyzwanie. Zespół ten wiąże się ze śmiertelnością, ale można mu również zapobiegać, dlatego identyfikacja pacjentów z grupy ryzyka, działania prewencyjne, wczesne rozpoznanie i szybkie leczenie DDS pozwolą zminimalizować zachorowalność i śmiertelność związaną z tym zespołem. Chociaż głównym celem tego przeglądu jest zapobieganie i leczenie DDS, nacisk zostanie położony na to, co wiadomo na temat patofizjologii, ponieważ ma ona duży wpływ na strategie zapobiegania i leczenia.
Słowa kluczowe: zespół nierównowagi dializacyjnej, hemodializa, ciągła terapia nerkozastępcza, CRRT, mocznik odwrócony, idiogenne osmole, obrzęk mózgu

Słowa kluczowe: zespół nierównowagi dializacyjnej, hemodializa, ciągła terapia nerkozastępcza, CRRT, mocznik odwrócony, idiogenne osmole, obrzęk mózgu