Współuzależnienie w małżeństwie: What It Is and What To Do About It

Zależność jest terminem, który dostaje rzucony wokół dużo. Co jest trochę dziwny o tym jest to, że wszyscy mamy dotyk tego w naszym życiu.

Nie jesteśmy tutaj, aby umieścić ludzi w wiadrach, ale aby pomóc Ci sens świata wokół ciebie. Jeśli współuzależnienie jest częścią twojego świata, oto kilka świetnych rad, jak przejść do zdrowszego miejsca w twoim małżeństwie.

Czym jest współuzależnienie?

Zależność jest właściwie zaskakująco trudna do zdefiniowania. Być może najłatwiejszym sposobem, aby uzyskać zwięzłą, lekką, ale dokładną definicję jest google frazę „dowcipy o współuzależnieniu”. Jeśli obawiasz się, że może być codependent, i masz dobre poczucie humoru, może rzeczywiście znaleźć jakąś pomoc tam.

Ale do tych z was, którzy zdają sobie sprawę, że jest to część swojego świata, to nie jest żart. To jest poważne. Czasami jest naprawdę ciężko, i jest to zdumiewający świat, w którym trzeba próbować się poruszać.

Jeszcze jedna rzecz – wracając do tego, o czym wspomniałem wcześniej, nie jesteśmy tutaj, aby wrzucać ludzi do wiaderek. Właściwie, to czasami wrzucanie ludzi do wiaderek może być bardzo niepomocne. Ma tendencję do nadawania ludziom etykietek, a następnie traktowania ich zgodnie z tymi etykietkami. To nie honoruje twojej indywidualności, twojej osobowości, faktu, że ty także jesteś stworzony na obraz Boga i jesteś, jak każdy inny, wartościowym, omylnym dzieckiem Boga.

Więc, proszę, nie myśl, że próbujemy po prostu wsadzić cię do wiadra i dać ci etykietkę. To, co mamy nadzieję osiągnąć, to pomóc tym z was, którzy są w związkach współuzależnienia, aby zacząć nadawać sens swojemu światu. Chcemy dać ci punkt wyjścia, z którego możesz pracować. Jeśli czujesz się zagubiony, Twoja droga wyjścia zaczyna się od zrozumienia, gdzie jesteś dzisiaj.

Ok, z powrotem do naszej definicji. Jest to dość trudne do zdefiniowania współuzależnienia, ale tutaj jest dość niedawna definicja z badań: Współuzależnienie „obejmuje wzorce relacji, w których dwie osoby zaspokajają nawzajem swoje potrzeby w sposób dysfunkcyjny”. To jest dobre, ale dość generic.

Niektórzy inni badacze definiują współuzależnienie jako „wzór kompulsywnych zachowań, które są motywowane przez zależność od innego zatwierdzenia i jest zaprojektowany, aby znaleźć poczucie bezpieczeństwa, tożsamości i wartości własnej.” Są to bardziej namacalne dynamiki. Idą dalej, aby zidentyfikować niektóre z cech i wzorów, które można znaleźć w codependent individuals.

Codependent jednostki miejsce ich poczucie własnej wartości w ich zdolności do „kontroli i wpływ na zachowanie i uczucia innych.” Ta próba kontroli może rzeczywiście wyglądać jak współzależnej jednostki catering do potrzeb innej osoby. Jednak często codependent osoba nigdy nie może zrobić wystarczająco dużo, a ich próby są zaniedbywane i urażony przez tych, do których cater.

The codependent osoba następnie czuje się nieadekwatne, czując, że muszą zrobić więcej. Robiąc więcej często nie działa, a osoba współuzależniona zwraca się do zaprzeczania, racjonalizacji i projekcji. „Jak te obrony są używane częściej, osoby stają się niezdolne do rozpoznania ich prawdziwe uczucia, a oni stają się niezdolni do zrozumienia i dbać o ich własnych potrzeb osobistych.”

To jest, gdzie mamy dużo współczucia, ponieważ kończy się uczucie bardzo dezorientujący – coś nie czuje się dobrze, ale nie można dowiedzieć się, co lub dlaczego.

W tym samym czasie, co jest mylące jest to, że są części tego, że są normalne – dbanie o innych jest dobrą rzeczą, prawda? I czuję się lepiej ze sobą, kiedy mój piastun jest przygnębiony i mogę pomóc mu odnaleźć radość ponownie.

Kluczem tutaj jest rozpoznanie, że jest tak wiele „catering to”, że jest to dysfunkcyjne. Jest ekstremalne skupienie się na zewnątrz siebie. Brakuje ekspresji uczuć i jest zbyt wiele osobistego znaczenia pochodzącego z relacji z innymi – jak kompleks bohatera.

Where Does Codependency Come From?

Więc, jak zaczynają się relacje współuzależnienia? Skąd się biorą? Badania sugerują, że współzależne relacje są najbardziej powszechne w rodzinach, które są w dużym stresie.

W rzeczywistości, współzależność została pierwotnie zauważyć w rodzinach z alkoholików. Członkowie rodziny zorganizowali się wokół uzależnienia, mając na celu ochronę alkoholika i skończyło się na umożliwieniu pijącemu kontynuowania zachowania. Naukowcy zauważyli, że to rozciąga się na inne sytuacje rodzinne, w których istnieją poważne stresory, takie jak przewlekłe choroby fizyczne lub psychiczne.

Nie oznacza to, że wszystkie rodziny przeżywające stres są współuzależnione, ale badanie z 2000 roku, 257 studentów studiów licencjackich, wykazało, że studenci z rodzin, w których rodzic jest alkoholikiem, jest chory fizycznie lub psychicznie, mieli tendencję do bycia bardziej współuzależnionymi niż ci z rodzin bez stresu środowiskowego.

Jaki jest problem z współuzależnieniem?

Zależność szkodzi związkom i osobom w związku. Dlatego psychoterapeuci uważają ją za dysfunkcyjną. To działa nieco dla ludzi w krótkim okresie, ale ostatecznie boli związek i ludzi w nim.

Generalnie, współuzależnienie jest związane z niższym poczuciem własnej wartości i niższe postrzeganie kontroli. „Współuzależnieni pragną kontrolować swoje życie, jak również życie innych, ale nie są w stanie tego zrobić. W rezultacie, są one w lewo uczucie porażki i depresji, i tak jakby ich życie jest kontrolowane przez świat wokół nich.”

Osoby, które są współuzależnione zazwyczaj mają:

1. Dużą samoświadomość (chroniczna tendencja do skupiania uwagi na sobie)
2. Lęk społeczny (stopień, w jakim ludzie czują się niekomfortowo i nerwowo w sytuacjach społecznych)
3. Dysfunkcjonalne style przywiązania (unikające i lękowe style przywiązania)

Zależność współzależna wiąże się ze zmniejszonym poczuciem więzi ze współmałżonkiem i zwiększonym poczuciem konkurencyjności ze współmałżonkiem.

Nie jest to więc zdrowe ani pomocne. To prawdziwe wyzwanie.

What I Do If I’m In A Codependent Marriage?

Jeśli te opisy współuzależnienia opisują twoje małżeństwo, możesz się zastanawiać, co powinieneś zrobić. Jak przejść z współuzależnienia i do zdrowego miejsca w swoim małżeństwie?

Badacze, w 2012 roku, stworzył model, aby pomóc parom i innych osób, zmagających się z współuzależnienia przenieść się do zdrowszego miejsca. Model ten pomaga parom zrozumieć współuzależnienie za pomocą modelu zwanego Emocjonalne zapasy i obligacje. Zachęcają pary do pracy przez następujące cztery kroki:

1. Krok 1: Zrozum współuzależnienie z ram emocjonalnych zapasów i obligacji.
   1. Emocjonalne zapasy: emocjonalny czas i energia, którą dajesz ludziom i sytuacjom wokół ciebie. Obejmuje to czas spędzony razem, jak również czas poświęcony na myślenie o współmałżonku.
   2. Więzi emocjonalne: jest to poczucie, że coś ci się należy w zamian za czas emocjonalny i energię, którą kierujesz w stronę współmałżonka. Im więcej zapasów emocjonalnych wkładasz we współmałżonka, tym bardziej oczekujesz, że współmałżonek odpowie taką samą proporcją czasu i energii w stosunku do ciebie. Im bardziej się przywiązujesz, tym bardziej jesteś rozczarowany, kiedy twój współmałżonek nie odwzajemnia twoich pragnień.
   3. Dwie Złote Zasady: Pierwsza to taka, że ilość emocjonalnego czasu i energii w życiu człowieka jest skończona. A po drugie – czas emocjonalny i energia są wymieniane, a nie tworzone lub niszczone.
   4. Emocjonalne przeinwestowanie: jest to inny termin opisujący współuzależnienie. Jest to nadmierna identyfikacja ze współmałżonkiem, tak że twoje szczęście i zadowolenie może pochodzić tylko od współmałżonka. Kiedy przeinwestowujesz emocjonalnie w swojego współmałżonka, twoje przywiązanie do niego wzrasta, a przywiązanie do innych związków w twoim życiu maleje.
2. Krok 2: Określ konkretne sposoby, w jakie inwestujesz swój emocjonalny czas i energię w swojego współmałżonka
   1. Gdy już zrozumiesz model emocjonalnych zapasów i obligacji, usiądź i zadaj sobie kilka konkretnych pytań. Odpowiedzi na poniższe pytania budują świadomość tego, czy nie przeinwestowujesz swoich ograniczonych zasobów emocjonalnych zapasów i obligacji.
      1. Jak inwestujesz czas emocjonalny w swojego współmałżonka?
      2. Jak inwestujesz energię emocjonalną w swojego współmałżonka?
      3. Pomyśl o sytuacji, w której poświęciłeś czas emocjonalny współmałżonkowi, gdy twój współmałżonek nie był obecny.
   2. Krok 3: Zrozumienie swoich oczekiwań co do sposobu, w jaki twój współmałżonek zaspokaja twoje potrzeby.
      1. Udzielenie odpowiedzi na te pytania może pomóc ci określić, czy masz nadmierne oczekiwania wobec współmałżonka, by zaspokajał twoje potrzeby.
         1. Jakie oczekiwania masz wobec współmałżonka, by zaspokajał twoje potrzeby?
         2. Jak reagujesz, gdy twoje potrzeby nie są zaspokajane?
         3. Czy jesteś w stanie sam zaspokajać swoje potrzeby, czy też polegasz w tym względzie na współmałżonku?
         4. Czy potrafisz dawać współmałżonkowi, nie oczekując, że współmałżonek zawsze odwzajemni się takim samym stopniem dawania?
         5. Czy czujesz złość i urazę, kiedy robisz coś dla współmałżonka?
      2. Krok 4: Opracowanie strategii zaspokajania własnych potrzeb emocjonalnych
         1. Zastanów się, co możesz zrobić, aby poprawić swoją zdolność do zaspokajania własnych potrzeb emocjonalnych. Jakie konkretne działania i kroki mógłbyś podjąć?

To, co robią te pytania, to pomoc w zidentyfikowaniu, czy stałeś się nadmiernie zainwestowany w swoją znaczącą osobę w stosunku do potrzeb twojego własnego unikalnego „ja”. To właśnie w małżeństwie musi istnieć zdrowa współzależność – ale kiedy staje się ona kontrolująca lub kiedy jedna osoba bierze całą odpowiedzialność za wszystko, co idzie źle w związku, lub jedna osoba desperacko próbuje znaleźć swoje znaczenie w głębokim połączeniu z drugą, jest to niezdrowe.

W zdrowym małżeństwie:

• Chcesz być w stanie być sam i być zadowolony – ale także być razem i być zadowolony.
• Znaj różnicę między moimi śmieciami a twoimi śmieciami i kto czego potrzebuje.
• Zachowaj równowagę między dawaniem i otrzymywaniem (wzajemność)
• Bądź proaktywny w kwestii swojego małżeństwa, swojego życia i swoich potrzeb – raczej niż reaktywny.

Jeśli stwierdzisz, że możesz mieć problem ze współuzależnieniem, porozmawiaj o tym ze swoim współmałżonkiem. Jeśli oboje się zgodzicie, to jest to świetny temat, z którym możecie się zwrócić do doradcy małżeńskiego. Po prostu powiedz: „Hej, oboje widzimy tu pewne rzeczy, które nie są zdrowe i chcielibyśmy uzyskać pomoc w zmianie sposobu odnoszenia się do siebie nawzajem na lepszy.”

Julie A. Fuller i Rebecca M. Warner, „Family Stressors as Predictors of Codependency,” Genetic, Social, and General Psychology Monographs 126, no. 1 (February 2000): 5-22.

Carrie A. Springer, Thomas W. Britt, and Barry R. Schlenker, „Codependency: Clarifying the Construct,” Journal of Mental Health Counseling 20, nr 2 (kwiecień 1998): 141-58.

Tamże.

Fuller i Warner, „Family Stressors as Predictors of Codependency.”

Tamże.

Springer, Britt, and Schlenker, „Codependency.”

Andrew P. Daire, Lamerial Jacobson, and Ryan G. Carlson, „Emotional Stocks and Bonds: A Metaphorical Model for Conceptualizing and Treating Codependency and Other Forms of Emotional Overinvesting,” American Journal of Psychotherapy 66, no. 3 (2012): 259-78.

Podcast: Odtwórz w nowym oknie | Pobierz (Czas trwania: 28:52 – 40.1MB)

Subskrybuj: Apple Podcasts | Google Podcasts | Spotify | Stitcher | RSS | Więcej