Tumblety Talks

Na początku 1889 roku, bezpiecznie przebywający już w Ameryce, dr Francis Tumblety zdecydował się przemówić do amerykańskich gazet, aby przedstawić swoją wersję wydarzeń, dlaczego londyńska policja aresztowała go pod zarzutem popełnienia morderstw w Whitechapel.

Poniższy wywiad ukazał się w The Boston Daily Globe we wtorek 29 stycznia 1889 roku.

TUMBLETY TALKS

He Was Mistaken For „Jack The Ripper” Because He Was An American And Wore A Slouch Hat.
He Pays His Respects To The „Stupid” London Police.

Po miesiącach głębokiego milczenia. Dr Tumblety, którego nazwisko w związku ze zbrodniami w Whitechapel stało się słowem domowym, w końcu zgodził się na wywiad i przedstawił swoją wersję tego, w jaki sposób znalazł się tak wysoko w najbardziej niezwykłej serii tragedii zapisanych na liście zbrodni.

Doktor wylądował w Nowym Jorku 3 grudnia zeszłego roku.

Policja już dawno przestała interesować się tą sprawą, ponieważ stało się oczywiste, że Anglicy nie mają żadnych dowodów, aby zatrzymać doktora.

Uznając, że nie jest już ścigany, doktor doszedł do wniosku, że zadowoli opinię publiczną, składając sam kompletne oświadczenie. Mając ten cel na uwadze, starannie przygotował broszurę, podając historię swego życia.

Będzie ona obaleniem wszystkich zarzutów, jakie mu postawiono.

WYGLĄD TUMBLETY’EGO

Obrazy, które zostały opublikowane w Londynie i Nowym Jorku, dają bardzo dobre wyobrażenie o doktorze.

Dr. Tumblety mówi szybko, nerwowo, z wyraźnym angielskim akcentem, a czasami, opisując swoje traktowanie przez angielską policję, wstawał z krzesła i szybko chodził po pokoju, aż się uspokajał.

JEGO RACHUNEK Z ARESZTOWANIA

„Moje aresztowanie nastąpiło w ten sposób,” powiedział. „Przez długi czas jeździłem do Anglii – w zasadzie od 1869 roku – i bardzo dużo chodziłem po mieście, aż każda jego część stała mi się znajoma. Tak się złożyło, że byłem tam, gdy morderstwa w Whitechapel przyciągnęły uwagę całego świata i w towarzystwie tysięcy innych ludzi, udałem się do dzielnicy Whitechapel. Nie byłem ubrany w sposób przyciągający uwagę, jak sądziłem, choć później okazało się, że byłem. Zainteresowało mnie podniecenie, tłumy, dziwne sceny i widoki i nie wiedziałem, że przez cały czas śledzili mnie angielscy detektywi.”

„Dlaczego cię śledzili?”

„Moja wina była bardzo oczywista dla angielskiego umysłu. Ktoś powiedział, że Kuba Rozpruwacz był Amerykaninem i wszyscy uwierzyli w to stwierdzenie. W takim razie wśród niższych klas panuje powszechne przekonanie, że wszyscy Amerykanie noszą kapelusze typu slouch: zatem. Kuba Rozpruwacz musi nosić kapelusz typu slouch.

Teraz. Tak się złożyło, że ja go miałem, a to, wraz z faktem, że byłem Amerykaninem, wystarczyło policji. To potwierdziło moją winę ponad wszelką wątpliwość.”

MOTYWY ZEWNĘTRZNE

Doktor wydobył z wewnętrznego porketu dwa wspaniałe diamenty, jeden 13 karatowy, a drugi 9 karatowy, oba najczystszej jakości, oraz wspaniały pierścionek z brylantami. Powiedział, że jego zdaniem, jego aresztowanie było spowodowane w pewnym stopniu tym, że policja pożądała jego diamentów i myślała, że może zmusić go do ich oddania.

„Jak długo byłeś w więzieniu?”

„Dwa lub trzy dni; ale nie chcę o tym mówić. Kiedy myślę o tym, jak traktowano mnie w Londynie, tracę panowanie nad sobą. To było haniebne, okropne.”

JEGO OPINIA O POLICJI

„Co sądzisz o londyńskiej policji?”

„Myślę, że ich zachowanie w tej sprawie z Whitechapel wystarczy, aby pokazać, jacy są, napychają się cały dzień pulpetami i wołowiną, i piją galony nieświeżego piwa, utrzymując to aż do pójścia spać późno w nocy, a potem budzą się następnego ranka ciężcy jak ołów.

Wszyscy angielscy policjanci mają niestrawność. Nic na to nie poradzą. Wtedy ich głowy są tak gęste jak londyńskie mgły. Nie można przebić młotkiem idei przez ich grube czaszki. Nigdy nie widziałem tak głupiego zestawu.

Popatrz, jak mnie traktowali. Nie było absolutnie żadnego dowodu przeciwko mnie. Byłem po prostu winny noszenia czapki z daszkiem i za to zostałem zatrzymany, oskarżony o serię najstraszliwszych zbrodni, jakie kiedykolwiek odnotowano.

Gdyby inspektor Byrnes był kiedykolwiek w Londynie ze swoimi ludźmi, już dawno załatwiliby tego przestępcę z Whitechapel.

Ale to wszystko jest dla mnie bardzo nieprzyjemne i wolałbym porozmawiać o czymś innym.”

Czy BYŁ KOBIETĄ-nienawidzącą?

„Oskarża się pana o bycie kobietą-nienawidzącą. Co ma pan na to do powiedzenia?”

Wydawało się, że to bardzo rozbawiło doktora. Śmiał się głośno i długo. Potem rzekł:_

„Nie chcę mówić o paniach. ale pokażę panu jeden mały dowód, że nie jestem traktowany z niechęcią przez płeć piękną.

Najpierw wyjaśnię, jak to do mnie dotarło.

Dostałem list przedstawiający mnie pewnej księżnej. która przebywała wówczas w Torquay, leżącym kilkaset mil od Londynu. Przedstawiłem mój list i zostałem zaproszony na śniadanie do niej.

Kiedy przyszedłem, wręczyłem jej bukiet kwiatów, a ona podniosła pióro, które leżało na stole nieopodal i ułożyła następujące strofy extempore:-

To Francis Tumblety, M. D.
Dzięki za przesłane śliczne pąki róż,
Jej piękno może być ulotne,
Ale nie jej sentyment;
I jak jej czarujące piękno
Nie może trwać kolor.
Będzie to przyjemny obowiązek,
Wspominając przeszłość,
Strzec wyblakłych kwiatów
Gdy odejdziesz ode mnie,
Wspominając godzinę
Przyjechałeś do słodkiego Torquay (wymawiane Torkee).
MARY

„Teraz to nie wygląda na nienawidzącego kobiet, prawda?” powiedział doktor z wyrazem dumy.

Potem pokazał szereg listów od znanych osób, poświadczających jego charakter i uczciwość. Niektóre z tych listów pochodziły od angielskich pacjentów.

HE FREQUENTED LONDON CLUBS

Doktor dodał, że był bywalcem niektórych z najlepszych londyńskich klubów, między innymi Carleton Club i Beefsteak Club.

Powiedział, że padł ofiarą okoliczności, kiedy po raz pierwszy postawiono mu to straszne oskarżenie, i od tego czasu był atakowany ze wszystkich stron, i nikt nie miał dobrego słowa do powiedzenia na jego temat.

„To też jest dziwne”, dodał, „ponieważ nie pamiętam, abym kiedykolwiek wyrządził jakiemukolwiek człowiekowi jakąkolwiek krzywdę.”

.