Transverse temporal gyrus
Poprzeczne zakręty skroniowe, zwane również zakrętami Heschla (/ˈhɛʃəlz ˈdʒaɪraɪ/) lub zakrętami Heschla, są zakrętami znajdującymi się w obszarze pierwotnej kory słuchowej pochowanej w obrębie bruzdy bocznej ludzkiego mózgu, zajmując obszary Brodmanna 41 i 42. Żyły skroniowe poprzeczne znajdują się powyżej i są oddzielone od planum temporale (kory biorącej udział w produkcji języka) przez bruzdę Heschla. Żyły skroniowe poprzeczne występują w różnej liczbie zarówno w prawej, jak i lewej półkuli mózgu, a jedno z badań wykazało, że liczba ta nie jest związana z półkulą lub dominacją półkuli badanej u osób. Poprzeczne żyły skroniowe mogą być postrzegane w płaszczyźnie strzałkowej jako kształt omegi (jeśli obecny jest jeden gyros) lub kształt serca (jeśli obecne są dwa gyrosy i bruzda).
Płat skroniowy
Kora czołowa kora słuchowa
Środkowa mózgu
gyri temporales transversi
A14.1.09.140
Terminy anatomiczne z neuroanatomii
Żyria skroniowe poprzeczne są pierwszymi strukturami korowymi, które przetwarzają przychodzące informacje słuchowe. Anatomicznie, poprzeczne zakręty skroniowe wyróżniają się tym, że biegną przyśrodkowo (w kierunku centrum mózgu), a nie od przodu do tyłu, jak wszystkie inne zakręty płata skroniowego.
Poprzeczne zakręty skroniowe są aktywne podczas przetwarzania słuchowego w badaniu fMRI dla zadań tonalnych i semantycznych. W jednym z badań stwierdzono, że poprzeczne zakręty skroniowe mają znacznie szybsze tempo przetwarzania (33 Hz) w lewej półkuli w porównaniu do tych w prawej półkuli (3 Hz). Dodatkowo ta różnica w szybkości przetwarzania okazała się być związana z objętością kory związanej z tempem w zakręcie; stwierdzono, że prawy zakręt skroniowy poprzeczny jest bardziej aktywny podczas przetwarzania czasowego, a zakręt ten ma więcej „kory związanej z tempem”. Nie stwierdzono, aby objętości istoty białej i szarej w poprzecznych zakrętach skroniowych odnosiły się do tej szybkości przetwarzania, chociaż większe objętości istoty białej u osób badanych są związane ze zwiększoną wrażliwością na „szybki sygnał słuchowy”.
Rola poprzecznych zakrętów skroniowych w słuchowym przetwarzaniu tonu została wykazana w badaniu przeprowadzonym przez Wong, Warrier et. al. (2008). Badanie to ujawniło, że osoby, które potrafiły z powodzeniem tworzyć skojarzenia pomiędzy „wzorcami wysokości dźwięku” w języku mandaryńskim a znaczeniem słów, miały poprzeczne zakręty skroniowe o większej objętości niż osoby, które miały „trudności z uczeniem się tych skojarzeń”. Udane wykonanie poprzedniego zadania również wiązało się z „większą koncentracją istoty białej” w lewym poprzecznym zakręcie skroniowym badanego. Ogólnie rzecz biorąc, większe poprzeczne zakręty skroniowe „mogą być związane z bardziej efektywnym przetwarzaniem wskazówek związanych z mową, co może ułatwić uczenie się i postrzeganie nowych dźwięków mowy.”
Zakręty Heschla zostały nazwane na cześć Richarda L. Heschla.
.
Leave a Reply