The Harderian Gland of the Djungarian Hamster (Phodopus sungorus): Light- and Electron-Microscopical Investigations

Abstract

Gruczoł Hardera chomika dungarskiego Phodopus sungorus badano za pomocą mikroskopii świetlnej i elektronowej u dorosłych zwierząt obu płci, trzymanych w długim lub krótkim fotoperiodzie. Gruczoły te mają budowę tubuloalweolarną. Komórki nabłonka były widoczne jako małe, cylindryczne komórki z dużym, okrągłym jądrem położonym podstawnie i wieloma małymi wakuolami rozmieszczonymi w cytoplazmie (komórki typu I) lub jako dość szerokie komórki z większymi wakuolami (komórki typu II). Stosunek obu typów komórek wahał się od 1:1 do 2:1 (typ I:typ II), niezależnie od płci zwierzęcia. W mikroskopie elektronowym bardzo liczne było obfite gładkie retikulum endoplazmatyczne typu pęcherzykowego oraz pręcikowate lub owalne mitochondria typu crista; rzadko natomiast widoczne były kompleksy Golgiego. Ciała błoniaste” były około dziewięciokrotnie wyższe w ilości w komórkach typu II i były dalej czterokrotnie zwiększone, w ilości, w gruczołach zwierząt płci żeńskiej. Nieliczne wiązki struktur polytubularnych, które zaobserwowano, występowały głównie w komórkach typu I. Komórki mioepitelialne były połączone z podstawną częścią komórek akrynowych za pomocą interdigitacji. W części apikalnej błony komórkowej zaobserwowano liczne mikrowypustki. Komórki rakowe wykazywały w większości oznaki wydzielania merokrynnego, chociaż w niektórych przypadkach obserwowano wydzielanie apokrynowe. W warunkach epifluorescencji, czerwona fluorescencja porfirynowa była widoczna głównie w komórkach typu I, gdzie znajduje się ona głównie na koniuszku. Porównanie zwierząt trzymanych w długim lub krótkim fotoperiodzie nie wykazało żadnych różnic w budowie gruczołów Hardera.

.