Tesla (zespół)

Formacja i Mechanical Resonance (1981-1988)Edit

Zespół City Kidd został przemianowany na Tesla podczas nagrywania swojego pierwszego albumu, Mechanical Resonance z 1986 roku, za radą swojego menadżera, który stwierdził, że City Kidd nie jest najlepszą nazwą (w dodatku istniał już inny zespół o tej nazwie). Zespół zaczerpnął swoją nazwę, niektóre tytuły albumów i piosenek, a także treść niektórych utworów z wydarzeń związanych z wynalazcą i inżynierem elektrykiem Nikolą Teslą. Podobnie jak dwa następne albumy studyjne zespołu, Mechanical Resonance został wyprodukowany przez Michaela Barbiero i Steve’a Thompsona.

Oryginalny skład zespołu składał się z głównego wokalisty Jeffa Keitha, gitarzystów Franka Hannona i Tommy’ego Skeocha, basisty Briana Wheata i perkusisty Roberta Contrerasa, który wkrótce został zastąpiony przez byłego perkusistę Eric Martin Band, Troya Luccketta.

W początkach swojej kariery Tesla koncertowała z Davidem Lee Rothem, Alice Cooperem, Def Leppard i Poison, co spowodowało, że zespół został skategoryzowany jako zespół glam metalowy. Członkowie zespołu niechętnie odnosili się do tego określenia. Zespół, według Troya Luccketta, teraz nie ma nic przeciwko byciu nazywanym częścią tej sceny.

Zespół wydał Mechanical Resonance LIVE 26 sierpnia 2016 roku, zawierający wersje na żywo każdej piosenki z oryginalnego albumu, w tym bonusowy utwór Save That Goodness, wyprodukowany przez gitarzystę Def Leppard, Phila Collena.

The Great Radio Controversy i Psychotic Supper (1989-1993)Edit

Zespół wydał swój drugi album, The Great Radio Controversy, w 1989 roku. Album pomógł ugruntować rosnącą reputację zespołu i bazy fanów, i wyprodukował pięć hitów, w tym moc ballady „Love Song”.

W 1990 roku, Tesla wydała Five Man Acoustical Jam, album na żywo zawierający akustyczne wykonania hitów, takich jak „Comin’ Atcha Live”, „Gettin’ Better”, „Modern Day Cowboy” i „Love Song”. Album zawierał również szereg coverów, w szczególności wersję „Signs”, hit z 1971 roku przez Five Man Electrical Band.

W 1991 roku zespół wydał swój trzeci album studyjny Psychotic Supper. Sam zespół uważa, że jest to ich najlepszy album, zgodnie z ich oficjalną stroną internetową. Japońska reedycja Psychotic Supper z 1998 roku zawiera jeden wcześniej niewydany utwór, „Rock the Nation”, jak również utwory „I Ain’t Superstitious” i „Run Run Run”, z których oba były wcześniej dostępne tylko jako strony b do dwóch singli z The Great Radio Controversy.

Bust a Nut i przerwa (1994-1996)Edit

W 1994 roku zespół wydał swój czwarty album studyjny Bust a Nut. Japońska reedycja Bust a Nut z 1998 roku zawiera wcześniej niewydany cover Led Zeppelin „The Ocean”.

Po wydaniu Bust a Nut, Skeoch odszedł z powodu jego walki z uzależnieniem. Powrócił do zespołu po zakończeniu odwyku, by kilka miesięcy później znów odejść. Zespół przez krótki czas działał w czteroosobowym składzie. Wkrótce jednak Skeoch połączył się z zespołem Marshalla Colemana, aby wesprzeć jego solową karierę, ale wkrótce potem Marshall odszedł. Zespół ten ostatecznie przekształcił się w Jeffa Keitha i powrócił jako Bar 7 z singlem „Four Leaf Clover”, pochodzącym z albumu The World Is a Freak. Brian Wheat założył Soulmotor, a Frank Hannon Moon Dog Mane, podczas gdy Troy Luccketta pracował z kilkoma lokalnymi artystami, w tym z Bay Area’s One Thin Dime.

Reunion, Into the Now i Real to Reel (2000-2007)Edit

Po sześcioletniej przerwie, Sacramento Bee poinformował, że zespół zreformował się w 2000 roku z pomocą lokalnej osobowości radiowej Pat Martin z KRXQ. Zespół zagrał emocjonalny, wyprzedany koncert w ARCO Arena w Sacramento 25 października 2000 roku. Wkrótce potem nagrali podwójny album Replugged Live. W 2002 roku wzięli udział w trasie Rock Never Stops Tour wraz z innymi zespołami rockowymi z lat 80-tych.

W 2002 roku wydali kolejny album koncertowy Standing Room Only, który jest tylko jednopłytową wersją Replugged Live.

W 2004 roku wydali swój piąty album studyjny Into the Now, który zadebiutował na liście przebojów Billboard na pozycji numer 30. Album został dobrze przyjęty przez fanów, a zespół wystąpił w programie Jimmy Kimmel Live!

W lecie 2006 roku, zespół wyruszył w trasę Electric Summer Jam Tour bez gitarzysty Tommy’ego Skeocha. Skeoch opuścił zespół na czas nieokreślony, aby spędzić czas z rodziną, a także, jak później ujawnił w programie „The Classic Metal Show”, z innych powodów; w szczególności z powodu jego ciągłych problemów z uzależnieniem od narkotyków.Scott Johnson z zespołu Rogue z Sacramento zastąpił go na czas tej trasy. Ostatecznie Dave Rude zastąpił Skeocha na stałe.

Tesla nagrała dwutomową kolekcję coverów zatytułowaną Real to Reel, która została wydana 5 czerwca 2007 roku. Nagranie jest dostępne jako 2-CD set. Pierwsza płyta CD (zawierająca 13 utworów) sprzedawana jest w etui z pustym miejscem na drugą płytę CD. Drugi CD (zawierający 12 dodatkowych utworów) będzie początkowo dostępny dla uczestników koncertów w USA bez dodatkowych opłat poza kosztem biletu. Drugi CD był również rozdawany z sierpniowym wydaniem magazynu Classic Rock w Europie.

Pod koniec sierpnia Tesla ogłosiła swoją pierwszą od 16 lat światową trasę koncertową z datami w Australii, Japonii i Europie w październiku i listopadzie 2007 roku.

Forever More and Twisted Wires (2008-2012)Edit

W czerwcu i lipcu 2008 roku Tesla zagrała kilka koncertów w Europie i USA, w tym Sweden Rock Festival, Graspop Metal Meeting i Rocklahoma. 15 lipca 2008 roku ukazał się album „Tesla- Comin’ Atcha Live! 2008” z koncertu nakręconego 22 lutego 2008 roku w wyprzedanym klubie Myth Nightclub w Maplewood, Minnesota. Dwugodzinne show zawierało hity „Modern Day Cowboy”, „Love Song” i „Song and Emotion” wraz z dodatkowym materiałem zza kulis.

W dniu 11 sierpnia 2008 roku poinformowano, że kolejny album Tesli, zatytułowany Forever More, zostanie wydany 7 października nakładem ich własnej wytwórni płytowej, Tesla Electric Company Recordings. Album został wyprodukowany przez Terry’ego Thomasa, który wyprodukował Bust a Nut. Pierwszy singiel z albumu, „I Wanna Live”, został wyemitowany przez stacje radiowe na całym świecie 18 sierpnia, a 1 października zespół wyruszył w światową trasę koncertową. Forever More zadebiutował na 33. miejscu listy Billboard 200 i wydał single I Wanna Live, Fallin’ Apart & Breakin’ Free.

10 maja 2011 roku zespół zagrał na zlocie Sacramento Kings z National Basketball Association. Tesla wykonała dwie piosenki, „Signs” i „Love Song” podczas Kings #HereWeRally w Cesar Chavez Park w Sacramento w Kalifornii, aby uczcić pozostanie drużyny w Sacramento przez co najmniej jeszcze jeden rok.

W dniu 12 lipca 2011 roku wydali w większości akustyczny album zatytułowany Twisted Wires and the Acoustic Sessions.

Simplicity i Shock (2013-obecnie)Edit

W czerwcu 2013 roku Tesla wydała nowy singiel „Taste My Pain” na iTunes. Swój nowy album Simplicity wydali 6 czerwca 2014 roku.

W 2015 roku zespół odbył trasę koncertową z Def Leppard i Styx.

W dniu 26 sierpnia 2016 roku Tesla wydała Mechanical Resonance Live w ramach obchodów 30-lecia albumu. Zawierał on nowy singiel „Save That Goodness”, napisany i wyprodukowany przez Phila Collena z Def Leppard.

W kwietniu 2017 roku Tesla rozpoczęła pracę nad dziewiątym albumem studyjnym, Shock, który został wyprodukowany przez Phila Collena i wydany 8 marca 2019 roku.

W dniu 25 czerwca 2019 roku, The New York Times Magazine wymienił Teslę wśród setek artystów, których materiały zostały podobno zniszczone w pożarze Universal w 2008 roku.

.