Roberto Goizueta

Goizueta wrócił na Kubę, aby pracować w rodzinnym biznesie w 1953 roku. Rok później, Goizueta odpowiedział na ogłoszenie w gazecie Help Wanted o pracę w rozlewni Coca-Coli na Kubie. Niedługo później został awansowany na głównego dyrektora technicznego pięciu kubańskich rozlewni.

Fidel Castro doszedł do władzy na Kubie, przekształcając wyspę w państwo komunistyczne. Będąc na wakacjach w Miami, Goizueta i jego rodzina decydują się na ucieczkę do Stanów Zjednoczonych. Po ucieczce do Stanów Zjednoczonych pracował dla The Coca-Cola Company w Miami. Został przeniesiony do Nassau na Bahamach jako chemik w regionie Karaibów. W 1964 r. został przeniesiony do siedziby głównej Coca-Cola Company w Atlancie, Georgia. W wieku 35 lat został wiceprezesem ds. badań technicznych i rozwoju. Pozostaje najmłodszą osobą, która zajmowała to stanowisko w firmie. W 1975 r. awansował na kierownika działu prawnego i spraw zewnętrznych.

W 1979 r. otrzymał zaskakującą nominację na stanowisko prezesa Coca-Cola Company po tym, jak ówczesny dyrektor J. Lucian Smith (który był prezesem Coca-Coli w latach 1974-1979) podał się do dymisji. W marcu 1981 r. objął stanowisko prezesa po odejściu na emeryturę prezesa J. Paula Austina (który był prezesem Coca-Coli w latach 1962-1971). Pozostał u steru The Coca-Cola Company przez 16 lat, aż do śmierci, która nastąpiła w 1997 r. w wyniku komplikacji spowodowanych rakiem płuc. Za jego kadencji marka Coca-Cola stała się najbardziej znanym znakiem towarowym na świecie. W 1982 r. wprowadził Diet Coke, a następnie Cherry Coke i kontrowersyjną New Coke, obie w 1985 r.; slogany reklamowe „Coke is it!”, „You Can’t Beat the Feeling” i „Always Coca-Cola”. W 1982 roku, Goizueta zatwierdził zakup Columbia Pictures, sygnalizując Coca-Cola zamiary rozgałęzienia poza soft-drink business.

Goizueta również siedział w zarządzie różnych firm, w tym SunTrust Banks, Ford Motor Company, Sonat Inc i Eastman Kodak Company. Był dobrze znany ze swojej rywalizacji biznesowej z kolegą biznesmenem Rogerem Enrico, dyrektorem generalnym PepsiCo podczas jego kadencji jako dyrektora generalnego Coke.

.