Przeciwpancerny pocisk kierowany

Przeciwpancerny pocisk kierowany, pocisk średniego lub dalekiego zasięgu, którego głównym przeznaczeniem jest niszczenie czołgów i innych pojazdów opancerzonych.

Różne rakiety i pociski są używane przeciwko pojazdom opancerzonym, ale najbardziej zaawansowane są przeciwpancerne pociski kierowane (ATGM), które mogą być kierowane na cel przez kilka różnych systemów naprowadzania, w tym naprowadzanie laserowe, kamerę telewizyjną lub naprowadzanie przewodowe. Pociski ATGM mogą być wystrzeliwane z samolotów, pojazdów lądowych lub przez piechotę. Najbardziej kompaktowe systemy są na tyle małe, że mogą być przenoszone i obsługiwane przez jednego żołnierza, a zaawansowane modele, takie jak amerykański Javelin, to pociski typu „odpal i zapomnij”, co oznacza, że po odpaleniu ATGM sam kieruje się na cel za pomocą cyfrowego obrazowania. Pociski ATGM mogą być również używane przeciwko umocnionym pozycjom lub samolotom o małej prędkości.

Pierwsze pociski ATGM zostały opracowane pod koniec lat 50. i na początku lat 60. Wykorzystywały one ręczne systemy naprowadzania, wymagające od operatora naprowadzania pocisku na cel za pomocą joysticka lub podobnego urządzenia sterującego. Przykładami są brytyjski pocisk Vigilant i radziecki Sagger, jeden z najczęściej produkowanych pocisków ATGM. Jedną z wad tej broni było rozległe szkolenie wymagane do jej obsługi; inną – to, że załoga broni była zmuszona do pozostania na stanowisku ogniowym – potencjalnie narażona na niebezpieczeństwo – aż do momentu, gdy pocisk uderzył w cel. W połowie lat 60-tych półautomatyczne systemy naprowadzania, które wymagały od operatora jedynie utrzymywania celownika skierowanego na cel w czasie lotu pocisku, zmniejszyły trudności w użyciu ATGM. Naprowadzanie odbywało się za pomocą przewodu, radia lub lasera. Wiele broni tego typu, takich jak amerykański pocisk TOW, chiński Hongjian-8 i rosyjski Kornet, pozostało w służbie w XXI wieku.

Technologia „odpal i zapomnij” zaawansowanych pocisków ATGM, takich jak amerykański Javelin i izraelski Spike, pozwala żołnierzowi wybrać cel za pomocą celownika optycznego lub podczerwonego przymocowanego do rury startowej pocisku. Po odpaleniu, pocisk leci do celu bez dalszych działań ze strony operatora. W przypadku Javelina jest to możliwe dzięki kamerze umieszczonej w nosie pocisku, która wykonuje nowe zdjęcia celu i porównuje je z tym, co jest zapisane w jej pamięci. Zaawansowane pociski powietrze-powietrze przeznaczone do zwalczania czołgów również posiadają systemy naprowadzania typu „odpal i zapomnij”. Większość nowych pocisków ATGM lata po wysokich łukach i jest w stanie atakować swoje cele z góry, unikając wykrycia i przebijając uzbrojenie w najsłabszym punkcie.

.