Pierwszy ząb trzonowy żuchwy

Pierwszy ząb trzonowy żuchwy ma pięć trzonków: mezjobuccal (MB, w kierunku linii środkowej i policzka), meziolingual (ML, w kierunku linii środkowej i języka), distolingual (DL, z dala od linii środkowej i w kierunku języka), distobuccal (DB, z dala od linii środkowej i w kierunku policzka), i distal (D, z dala od linii środkowej), wymienione w kolejności malejącego rozmiaru. W kolejności malejącej wysokości są to: ML, DL, DB, MB i D. Ósmy kikut znaleziono w pierwotnym drugim dolnym trzonowcu u argentyńskiego dziecka. Patrząc od góry zęba (widok okluzyjny), pierwszy trzonowiec żuchwy ma kształt pięciokątny (pięcioboczny) i zwęża się w kierunku językowym, a jego boki to powierzchnia policzkowa, powierzchnia mezjalna, powierzchnia językowa, powierzchnia dystalna i powierzchnia dystobuku. Na powierzchni okluzyjnej znajdują się cztery rowki. Bruzda centralna nie jest prosta, lecz biegnie wzdłuż środka zęba mezjalnie do dystalnie i zawiera cztery dołki (mezjalny, centralny, centralny i dystalny). Rowek dystalny biegnie od dołka dystalnego w rowku centralnym dystalnie oddzielając guzki dystalne i dystalne. Bruzda językowa biegnie od bardziej dystalnego dołka bruzdy środkowej w kierunku powierzchni językowej pomiędzy guzkami mezjalnymi i dystalnymi. Rowek policzkowy biegnie od bardziej mezjalnego z centralnych dołków w centralnym rowku w kierunku powierzchni policzkowej pomiędzy mezjobuccal i distobuccal cusps, kończąc się w dołku policzkowym. Część rowka centralnego pomiędzy dołkami centralnymi jest określana jako przesunięcie Lewisa i jest obowiązkowe, aby uwzględnić położenie rowków policzkowych i językowych (rowek policzkowy jest bardziej mezjalny niż językowy, podczas gdy są one równoległe). Od strony policzkowej (widok od strony policzka) obecne są dwa korzenie. Korzeń dystalny jest na ogół prostszy, chociaż oba często wykazują lekkie zakrzywienie dystalne. Wysokości konturów na mezjalnym i dystalnym stykają się z sąsiednimi zębami i znajdują się na styku okluzyjnej i środkowej trzeciej części korony. W widoku mezjalnym widoczne jest lekkie przechylenie korony na stronę językową. Obydwa korzenie mają płatki, ale są one bardziej widoczne na korzeniu mezjalnym. Korzeń mezjalny jest szerszy policzkowo, a jego wierzchołek jest bardziej stępiony. Wysokość konturu na powierzchni policzkowej znajduje się w jednej trzeciej dziąsłowej, a dwie trzecie powierzchni okluzyjnej jest płaskie. Językowa wysokość konturu znajduje się w środkowej jednej trzeciej zęba, a powierzchnia językowa jest równomiernie wypukła. W tym widoku można również zauważyć ostrość kłykcia mezjolingwalnego.