Miłość matki : Aileen Carol Wuornos twierdzi, że jest tym najrzadszym z drapieżników, kobietą seryjnym mordercą. Hodowca koni Arlene Pralle jest urodzonym chrześcijaninem, który adoptował ją po tym, jak zobaczył jej zdjęcie w lokalnej gazecie.

Ustawienie było Citrus County Jail, kiedy Arlene Pralle była w końcu w stanie w zeszłym miesiącu trzymać i całować swoją córkę po raz pierwszy. To był zachwycający moment, Pralle mówi, kiedy zrozumiała, co naprawdę oznacza bycie matką.

„Czułam się spełniona, poczucie kompletności i potwierdzenie, że to, co robię, jest właściwe”, mówi. „I wiedziałam, że inni nie znają jej tak, jak ja.”

Pralle, drobna, ciemnooka i 44-letnia, nie jest zwykłą kobietą.

Nie jest nią również kobieta, którą Pralle prawnie adoptowała, Aileen Carol Wuornos, krępa, ciężko pijąca 35-latka, o której mówi się, że jest najrzadszym z drapieżników, kobietą seryjną zabójczynią.

Wuornos, zwana Lee, jest biseksualną prostytutką, która przyznała się do zwabienia co najmniej sześciu mężczyzn na śmierć wzdłuż Interstate 75, autostrady północ-południe, która przecina falujące wzgórza środkowej Florydy jak nóż o dwóch ostrzach.

„Musiałam ich zabić”, powiedziała w czterogodzinnym nagranym na wideo przyznaniu się do winy policji, które zostało upublicznione w zeszłym tygodniu. „To tak, jakbym myślała: 'Wy dranie. Chcieliście mnie skrzywdzić.’ To była samoobrona. To było, jak, 'Hej, człowieku, muszę cię zastrzelić, bo myślę, że mnie zabijesz’. „

Oskarżona w pięciu z morderstw, ma być sądzona na pierwszym z zarzutów 13 stycznia.

Although the legendary Ma Barker met her end near here 55 years ago, this rural area between Ocala and Gainesville is known more for its horse farms and natural springs than for mayhem. Ale dwa lata temu ciała podróżujących mężczyzn w średnim wieku – zastrzelonych na śmierć, często ze spuszczonymi spodniami – zaczęły pojawiać się w lasach, a policja ogłosiła, że szuka blondynki z pistoletem, która szybko została nazwana „Damą Śmierci”.”

Wkrótce po tym, jak Lee Wuornos została aresztowana w styczniu ubiegłego roku, skulona śpiąca na starym siedzeniu samochodowym poza barem dla motocyklistów w Daytona Beach zwanym Last Resort, powiedziała policji, że zabiła, aby wesprzeć swoją lesbijską kochankę. W wynajętej szopie magazynowej, do której Wuornos miała klucz, policja powiedziała, że znalazła ubrania, buty kowbojskie, zegarki, skrzynki narzędziowe i walizki należące do ofiar.

W wywiadzie dla Orlando Sentinel, Wournos próbowała wyjaśnić. „Nie jestem człowiekiem-nienawidzącym”, powiedziała. „(Jestem) tak przyzwyczajona do bycia traktowaną jak brud, że chyba stało się to sposobem na życie. Jestem przyzwoitą osobą.”

Jeśli to brzmi jak materiał z Hollywood, to tak jest. Wuornos i jej historia wywołały szał wśród filmowców, pisarzy, telewizyjnych tabloidów i różnych naciągaczy, którzy próbują zarobić na tym, co jest być może bezprecedensową sagą o femme fatale z autostrady. W rzeczywistości, walka o prawa do historii Lee Wuornosa stała się historią samą w sobie.

Republic Pictures miało kiedyś umowę z trzema policjantami, którzy prowadzili śledztwo w tej sprawie, dyrektorzy CBS Entertainment czytali scenariusz, a co najmniej pół tuzina firm produkcyjnych w pewnym momencie było w pogoni za prawami do tego, co może być jednym z najbardziej sensacyjnych dramatów typu true-crime od lat.

Jedyną osobą, która twierdzi teraz, że ma kontrakt z Wuornosem jest producentka ze Studio City Jackelyn Giroux, której dorobek obejmuje „Distortions,” „On the Prowl” i „Hangnail.”

W tym, co może być opisane tylko jako zdumiewający trochę zbieg okoliczności, matka Giroux, mieszkaniec Ocala, wpadł na Wuornos w grudniu, gdy obie stały w linii kas sklepu spożywczego. Rozpoznając podejrzanego z policyjnego rysunku, który właśnie został rozpowszechniony, matka Giroux wręczyła Wuornos wizytówkę córki i poprosiła ją o telefon. Mama producenta zgłosiła sprawę na policję.

Tygodnie później, kiedy Wuornos została aresztowana, zadzwoniła do Giroux. W zamian za zapłatę 60 dolarów miesięcznie do końca życia, Giroux twierdzi, że uzyskała zgodę podejrzanej na opowiedzenie jej historii w filmie fabularnym, który ma nosić tytuł „Anioł śmierci.”

W międzyczasie, we wrześniu Geraldo Rivera w programie „Now It Can Be Told” poświęcił trzy kolejne programy tej sprawie, a kontynuacja ma być wyemitowana w piątek. Carolco Pictures, firma z Los Angeles, wykupiła opcję na relację wolnego strzelca, która ma zostać opublikowana przez Warner Books. Tytuł roboczy: „Deadends.”

A psycholog i feministka Phyllis Chesler również ma książkę w przygotowaniu. Chesler, której poprzednie tytuły to „Kobiety i szaleństwo” oraz „O mężczyznach”, kiedyś blisko współpracowała z Wuornosem i Pralle w nadziei, że pomoże obrońcy Wuornosa zamontować nowatorską obronę przed zarzutami o morderstwo.

Ale mieli rozpad, Chesler mówi, po części spowodowany przez „sleazoid machinacje Hollywood, kontrakty książkowe, niesamowite piranie, które wypłynęły na powierzchnię.”

Teraz jedyne porozumienie Lee Wuornos ma z jej matką i bratnią duszą, mówi Pralle. „Nie rozmawiamy o sprawie” – dodaje Pralle, który raz w tygodniu odwiedza Wuornos w więzieniu i co wieczór rozmawia z nią przez telefon. „Ale w głębi serca wiem, że Lee nie jest seryjnym mordercą. Ma złote serce i troszczy się o innych ludzi bardziej niż o siebie. Bóg nas połączył.”

Istnieje kilka podobieństw między życiem Pralle i Wuornos, ale nic prawdopodobnego o sposobie, w jaki się spotkały lub stały się matką i córką. Pralle, przyjęta i wychowana przez zamożnych rodziców na Long Island, N.Y., hoduje konie Tennessee walking na 35-hektarowej farmie, którą kupiła w zeszłym roku wraz z mężem, Robertem, inżynierem polowym dla Sony.

Po dwukrotnej próbie samobójczej, Pralle stała się urodzoną-again Christian w 1981 roku. Patrząc na zdjęcie Wuornosa w lokalnej gazecie, Pralle powiedziała, że spojrzała głęboko w jej oczy „i Bóg skłonił mnie do zrobienia czegoś.” Wysłała oskarżonemu list.

„Nie obchodzi mnie czy jesteś winny czy niewinny,” napisała, „ale chcę być twoją przyjaciółką.”

Dla Wournosa, samotnego i przyzwyczajonego do zdrady, Pralle wydawała się być odpowiedzią na modlitwę, kimś bez ukrytych motywów. Urodzona w Troy, Mich. w 1956 roku, Wuornos była wychowywana przez dziadków po tym, jak ona i jej brat zostali porzuceni przez matkę, gdy Lee miała 6 miesięcy. Powiedziała, że jej dziadek ją bił i przyznała się do krótkiego związku seksualnego z bratem.

Wuornos zaszła w ciążę w wieku 13 lat i urodziła syna, który został natychmiast oddany do adopcji. Mocno pijąca i zażywająca narkotyki od wczesnych lat młodzieńczych, porzuciła szkołę w 10 klasie i podróżując autostopem po całym kraju, utrzymywała się jako kelnerka, naciągaczka przy basenie, pokojówka i prostytutka.

W 1976 roku Wuornos trafiła do Daytona Beach, miasta popularnego wśród Aniołów Piekieł, zagorzałych studentów college’u na wiosennej przerwie i drifterów z różnych pasków. W tym samym roku ojciec Wuornos popełnił samobójstwo w więzieniu, gdzie odsiadywał wyrok za porwanie i sodomizację dziecka, a jej brat zmarł na raka w wieku 21 lat.

Zrozpaczona w poszukiwaniu bezpieczeństwa, Wuornos mówi, że wyszła za mąż za 70-letniego mężczyznę. Małżeństwo trwało miesiąc. Powiedziała, że bił ją swoją laską. Dwa lata później, oszalała z powodu zerwania z chłopakiem, strzeliła sobie w brzuch.

Mówi Pralle: „Miała okropne, okropne życie.”

W 1981 roku Wuornos została aresztowana po obrabowaniu sklepu spożywczego z 33 dolarów i odsiedziała rok w więzieniu na Florydzie. Po wyjściu na wolność, błąkała się przez lata, aż do 1986 roku, kiedy to w lesbijskim barze w Daytona Beach, Wuornos poznała Tyrię Moore, 28 lat, kobietę, którą opisała jako „miłość mojego życia.” Para mieszkała w pokojach i motelach, Wuornos dbając o Moore pracując na pół etatu lub robiąc sztuczki.

Przez te lata, Wuornos powiedziała policji, uprawiała seks z 200,000 mężczyzn, została zgwałcona dziewięć razy i była bita i maltretowana więcej razy niż może sobie przypomnieć. W końcu zdecydowała, że nie zniesie tego dłużej.

Morderstwa rozpoczęły się pod koniec 1989 roku. Ciało pierwszej ofiary, Richarda Mallory’ego, 52-letniego właściciela warsztatu naprawy telewizorów, znaleziono 13 grudnia tego roku, zakopane w lesie pod kawałkiem dywanu. Został zastrzelony cztery razy, policja powiedziała.

W ciągu następnego roku, ciała dziewięciu kolejnych mężczyzn zostały znalezione. Jeden z nich był dostawcą kiełbasek. Inny pracował w rodeo. Jeden był byłym szefem policji w Alabamie, pracującym jako śledczy w sprawie opieki nad dziećmi dla stanu Floryda. Misjonarz na pół etatu również został zabity.

Wszystkie ofiary były mężczyznami przechodzącymi przez, w drodze do innego miejsca, i podróżującymi samotnie. Często pojawiały się dowody aktywności seksualnej. Oprócz tego, że niektóre z ciał odkryto w stanie rozebranym, w kilku samochodach zabitych znaleziono puste opakowania po prezerwatywach.

Policja twierdzi, że zabójczyni spotykała swoje ofiary na postojach dla ciężarówek lub podczas podróży autostopem i zwabiała je z drogi obietnicą seksu. Wskazówki doprowadziły do stworzenia rysunku złożonego podejrzanych, a wkrótce do aresztowania Wournosa.

Moore, zgarnięty później w Ohio, współpracował z policją, by podstępem zmusić Wuornosa do przyznania się do morderstw. W nadzwyczajnym przesłuchaniu sądowym na początku tego miesiąca, Moore opisała jak policja umieściła ją w pokoju motelowym w Daytona Beach na cztery dni – i zaopatrywała ją w dużą ilość Budweisera i hamburgerów – podczas gdy nagrywała na taśmę 10 rozmów telefonicznych pomiędzy byłymi kochankami.

Moore przyznała z trybuny świadków, że kłamała, płakała i błagała Wuornos, aby skłonić ją do opowiedzenia o swoich zbrodniach. I Wuornos to zrobiła.

W jednej z rozmów, Wuornos mówi, że wpompowała siedem kulek w byłego szefa policji, Charlesa R. Humphreysa, lat 56, „aby skrócić jego cierpienia.”

W innej, mówi Moore, „Nie pozwolę ci być zaangażowanym w ten obraz. To nie ty jesteś tą osobą. Ja jestem tą, która wszystko zrobiła. Zrobiłam to wszystko sama.”

Tricia Jenkins, obrońca publiczny Wournosa, odmawia omówienia strategii obrony. Ale w nagranym na wideo wyznaniu, Wuornos, zapytana przez policjanta, dlaczego zabiła, mówi: „Przekroczyli linię. Chcieli mnie zgwałcić, zabić, udusić.”

Jenkins oskarżyła, że prokuratorzy mogli zatuszować dowody, które mogłyby połączyć Moore z morderstwami, aby zapewnić jej oczekiwaną rolę jako głównego świadka stanu. Ona nie została oskarżona o żadne przestępstwo.

I Brian Jarvis, były zastępca szeryfa hrabstwa Marion, który był kluczowym śledczym w sprawie, również twierdzi, że zaangażowanie Moore zostało zignorowane, ponieważ koledzy śledczy połączyli się z nią w umowie filmowej. Prokurator stanowy przeprowadził dochodzenie i, nakazując śledczym zapomnieć o filmach, nie dopatrzył się żadnych wykroczeń.

Jak medialny zgiełk wokół sprawy wiruje z coraz większą złożonością, jej fascynacja rośnie w tempie błyskawicznym. „To, co wyróżnia przypadek Lee Wuornosa, to fakt, że FBI mówi: 'Nie mamy profilu seryjnego mordercy kobiet'”, mówi Steven Glazer, adwokat z Gainesville reprezentujący Wournosa w sprawach cywilnych. „Na tym polega jej wyjątkowość. Wszyscy chcą zagłębić się w jej psychikę.”

Chesler mówi, że psychika Wuornos jest tym, co będzie drążyć w swojej książce, wstępnie zatytułowanej „Letter to a Serial Killer.”

„Możemy być nią zafascynowani, ponieważ coś się dzieje z kobietami,” mówi Chesler. ” 'Thelma i Louise.’ Anita Hill. Kobiety nie chcą molestowania seksualnego.

„Wuornos nie stoi na czele feministycznej armii wyzwoleńczej. Ale mogę zrozumieć jej działania najgłębiej w kategoriach feministycznych i politycznych. Co by to oznaczało, gdyby kobiety zaczęły bronić się same?”

Pralle straciła cierpliwość do Chesler i każdego innego, kto jej zdaniem próbuje zarobić pieniądze lub wykorzystać historię Wuornos do własnych celów. Zgodnie z prawem Florydy, Wuornos nie może zarabiać na literackich lub filmowych relacjach z jej zbrodni. Ale Wuornos śledzi wiadomości ze swojej celi więziennej i, jak mówi Pralle, jest „w euforii” z powodu niedawnego orzeczenia Sądu Najwyższego USA, który obalił nowojorskie tzw. prawo „Syna Sama”, na którym wzorowane jest prawo Florydy.

Lee nie chce pieniędzy dla siebie, dodaje Pralle, ale „jest bardzo zaniepokojona o finanse tutaj. Przydałyby się nam pieniądze na spłatę farmy.”

Niemniej jednak, podkreśla Pralle, to miłość, a nie pieniądze, łączy matkę z adoptowaną córką. Wraz z zapewnieniem Wuornos niezachwianego, niekwestionowanego wsparcia, Pralle z rozkoszą podkreśla wrażliwą, artystyczną naturę córki, pokazując jej precyzyjne, stylizowane na kartki z życzeniami więzienne obrazki, rysowane długopisem, oraz czytając na głos jej poezję.

W jednym z wierszy, zatytułowanym „Przyjaźń”, Wuornos pisze: „Przyjaciel to ten, który walczy do końca, aby wszystko było dobrze/Nasz pakt jako przyjaciel/Pomaga ci, nigdy nie doprowadzając cię do upadku/And upewniając się, że twoje życie jest bezpieczne i zdrowe.”

Robert Pralle przyznaje, że na początku obsesja jego żony na punkcie oskarżonego mordercy bardzo go martwiła: martwił się o utratę pracy z powodu rozgłosu i o 4 000 dolarów rachunków telefonicznych, które Arlene zarobiła w tym roku na rozmowach z Wuornosem.

„Sam nie pomyślałbym o zrobieniu czegoś takiego, i byłem sceptyczny,” mówi. „Ale widzę jej szczerość, uczciwość i miłość, i nie mogę jej winić”. Stał się prawnym ojcem Wuornos.

Dla Arlene Pralle, zostanie matką kobiety, którą niektórzy opisali jako brutalną, sadystyczną morderczynię, było „najbardziej bolesną drogą, jaką kiedykolwiek podjęłam.”

„W ciągu ostatnich kilku miesięcy nazwano nas wszystkim w książkach”, powiedziała Pralle ostatnio, gdy stała przy ogrodzeniu pastwiska głaszcząc roczną klaczkę o imieniu Remember Arlee’s Soulbinder. „Najbardziej denerwuje mnie to, gdy ludzie mówią, że jesteśmy homoseksualnymi kochankami lub że robię to dla interesów książkowych i filmowych.

„Chcemy tylko, aby Lee miała rodzinę, która się o nią troszczy i nie zamierza jej skrzywdzić. Ona ma złote serce i nawet po tym wszystkim, co przeszła, dała mi tak wiele”. „Lee mówiła o wyjeździe do Kolorado, kiedy wyjdzie. Ale to jest to. Widzę ją tutaj ze mną.”