Medyczna definicja gorączki pięciodniowej

Gorączka pięciodniowa: Zwana również gorączką okopową, jest to choroba przenoszona przez wszy cielesne, która po raz pierwszy została rozpoznana w okopach I wojny światowej, kiedy to szacuje się, że dotknęła ponad milion osób w Rosji i na frontach w Europie. Gorączka okopowa była ponownie poważnym problemem w wojsku podczas II wojny światowej i występuje endemicznie w Meksyku, Afryce, Europie Wschodniej i innych miejscach.

Urban gorączka okopowa występuje wśród bezdomnych i ludzi z alkoholizmem dzisiaj. Ogniska zostały udokumentowane, na przykład, w Seattle, Baltimore (wśród użytkowników narkotyków w zastrzykach), Marsylia (Francja) i Burundi.

Przyczyną gorączki okopowej jest Bartonella quintana (zwana również Rochalimaea quintana), niezwykły organizm riketsjowy, który namnaża się w jelicie wesz. Przeniesienie riketsji na ludzi może nastąpić przez wcieranie zakażonych odchodów wesz w otartą skórę lub w spojówki (białka oczu).

Choroba przebiega klasycznie jako gorączka trwająca 5 dni. Początek objawów jest nagły, z wysoką gorączką, silnym bólem głowy, bólem pleców i nóg oraz przemijającą wysypką.

Wyzdrowienie trwa miesiąc lub dłużej. Nawroty choroby są częste.

Organizm (B. quintana), który wywołuje gorączkę okopową, został również uznany za odpowiedzialny za chorobę zwaną naczyniakowatością limfatyczną u osób zakażonych wirusem HIV oraz za zakażenie serca i wielkich naczyń (zapalenie wsierdzia) z zakażeniem krwi.

Gorączka okopowa jest również nazywana gorączką wołyńską, gorączką kości goleni, gorączką kwintanową, gorączką Mozy, chorobą Hisa, chorobą Hisa-Wernera, chorobą Wernera-Hisa.

SLIDESHOW

Heart Disease: Przyczyny ataku serca Zobacz pokaz slajdów