Labirynt żywopłotowy

Labirynt wersalski był labiryntem żywopłotowym w ogrodach wersalskich, zamku królewskiego we Francji. Na zdjęciu Labyrinte de Versailles autorstwa Charlesa Perraulta z rycinami Leclerca i kolorowany przez Jacquesa Bailly’ego, około końca XVII wieku

Układ labiryntu w Hampton Court, typowy labirynt żywopłotowy

Labirynty żywopłotowe rozwinęły się z ogrodów węzłowych w renesansowej Europie i zostały po raz pierwszy zbudowane w połowie XVI wieku. Te wczesne labirynty były budowane z wiecznie zielonych ziół, ale z czasem karłowate skrzynki stały się bardziej popularną opcją ze względu na swoją wytrzymałość. Włoscy architekci szkicowali koncepcyjne labirynty ogrodowe już w 1460 r., a setki labiryntów zbudowano w Europie między XVI a XVIII w.

Początkowo labirynty żywopłotowe nie miały na celu zmylenia, lecz zapewnienie jednolitej ścieżki spacerowej. Puzzle-jak żywopłot labirynty featuring martwe końce i wysokie żywopłoty przybył w Anglii w czasie panowania króla Wilhelma III Anglii. Można było się zgubić w uwielbianym labiryncie wersalskim, zbudowanym dla Ludwika XIV w 1677 roku i zniszczonym w 1778 roku. Labirynt ten był ozdobiony trzydziestoma dziewięcioma grupami rzeźb hydraulicznych przedstawiających bajki Ezopa. Najstarszy zachowany logiczny labirynt żywopłotowy, w Pałacu Hampton Court w Surrey w Anglii, został zbudowany dla króla Wilhelma pod koniec XVII wieku. Jego charakterystyczny trapezoidalny kształt wynika z istniejących wcześniej ścieżek biegnących wzdłuż labiryntu.

W czasach nowożytnych, labirynty żywopłotowe zwiększyły swoją złożoność. Labirynt żywopłotowy w Longleat House w Wiltshire w Anglii, zaprojektowany w 1978 roku, posiada trójwymiarowy labirynt, który wykorzystuje mosty i układ bez siatki, aby zmylić odwiedzających.