Kurkuminoidy

Projekt leku z kurkuminoidami w kompleksie z micelami mógłby być jednym rozwiązaniem nierozpuszczalności kurkuminoidów. Kurkuminoidy byłyby w kompleksie z rdzeniem miceli podobnym do kompleksu wewnątrz cyklodekstryn. Micele są rozpuszczane w odpowiednim rozpuszczalniku, gdzie grupy głowowe miceli oddziałują z rozpuszczalnikiem. Kurkuminoidy jako obciążone stałe nanocząstki lipidowe (SLN) zostały opracowane z dużym powodzeniem przy użyciu techniki mikroemulsji. Ładowność, średnia wielkość cząstek i rozkład wielkości są czynnikami, które muszą być brane pod uwagę, gdy efekty kurkuminoidów w różnych siłach są obserwowane, ponieważ może się różnić. Zaletami SLN jest możliwość kontrolowanego uwalniania leków i ich ukierunkowanie, ochrona włączonego związku przed degradacją chemiczną, brak biotoksyczności nośnika, unikanie rozpuszczalnika organicznego i brak problemów w odniesieniu do produkcji na dużą skalę. Badania in vitro wykazują przedłużone uwalnianie kurkuminoidów z preparatu nanocząsteczkowego do 12 godzin, a kurkuminoidy zachowały stabilność fizyczną i chemiczną po 6 miesiącach przechowywania w nieobecności światła w temperaturze pokojowej. Wrażliwość kurkuminoidów na światło i tlen jest znacznie zmniejszona przez formulację kurkuminoidów w SLN.

Stałe nanocząstki lipidowe dla kosmetykówEdit

Solidny preparat nanocząstek lipidowych został opracowany dla kosmetyków, w których kurkuminoidy są stosowane w bazie kremu. Istnieją jednak pewne problemy ze stabilnością, które nie zostały jeszcze przezwyciężone, należy przeprowadzić dalsze badania, aby znaleźć odpowiednią formułę, która może być przeprowadzona w celu przedłużenia stabilności kurkuminoidów. Niemniej jednak, nastąpiła poprawa w formułowaniu niektórych stabilnych modelowych preparatów kremowych z kurkuminoidami SLN. Sugeruje się, że większość kurkuminoidów jest wbudowywana na powierzchni SLN, skąd są one dyfundowane do matrycy kremu aż do osiągnięcia stanu ustalonego. W tym stanie kurkuminoidy przechodzą z kremu do medium rozpuszczającego. W kremach zawierających kurkuminoidy opisywano możliwe uwalnianie typu burst release, w którym kurkuminoidy są szybko uwalniane w wystarczającej ilości z kremu do skóry, po czym następuje kontrolowane uwalnianie.Gdy SLN są przygotowywane przez mikroemulsję w temperaturze w zakresie 70-75 °C, mikroemulsja typu olej w wodzie tworzy się spontanicznie. SLN otrzymuje się natychmiast po zdyspergowaniu w ciepłej mikroemulsji w zimnej wodzie, za pomocą homogenizatora. Zimna woda ułatwia szybką krystalizację lipidów, a tym samym zapobiega ich agregacji. Po liofilizacji otrzymano żółte kurkuminoidy zawierające SLN, które łatwo ulegają ponownej dyspersji w wodzie i modelowym kremie. SLN miały równomierny rozkład i według mikrografu elektronowego miały kulisty kształt i gładką powierzchnię. Stwierdzono, że zwiększenie zawartości lipidów powyżej 5-10%(w/w) zwiększa średnią wielkość cząstek i szerszy rozkład wielkości w większości przypadków. Ten zakres powinien być idealnym stężeniem do formulacji SLN.

Inkorporacja i formulacjaEdit

Inkorporacja jest jedną z rzeczy, które muszą być brane pod uwagę przy formulacji SLN. Stężenie roztworu lipidu, emulgatora i koemulgatora jest kluczowym czynnikiem w tej konwersji SLN. Jeśli ilość emulgatora i koemulgatora zostanie zwiększona, ale ilość lipidu będzie stała, powierzchnia utworzonego SLN będzie zbyt mała, aby zaadsorbować wszystkie cząsteczki surfaktantu i ko-surfaktantu, i powstaną micele roztworu kurkuminoidów. To z kolei zwiększy rozpuszczalność kurkuminoidów w wodzie i mogą one wydzielić się z SLN do miceli, które powstały podczas procedury mycia. Zmniejszy to końcową skuteczność inkorporacji na powierzchni SLN.

.