HYPERMETROPIA

Przyczyny nadwzroczności

Pojawia się ona, ponieważ oko jest krótsze niż normalnie lub ponieważ rogówka jest zbyt płaska.

W pacjencie z nadwzrocznością przedmioty są skupione za siatkówką, a nie na niej, w przeciwieństwie do pacjenta emmetropowego (nieskalibrowanego).

W młodych ludzi, jeśli dalekowzroczność nie jest bardzo duża, może być skompensowana przez mięśnie oczu i mogą widzieć dobrze na odległość i akceptowalnie z bliska, ale z wiekiem ta zdolność jest utracona i obiekty są zamazane z bliska, a później również z daleka, co jest znane jako starczowzroczność.

Ten rodzaj anomalii, choć nie zwiększa się ściśle z wiekiem, może narastać stopniowo (dalekowidz widzi normalnie do 35-40 roku życia, po tym wieku problem narasta), choć do 70 roku życia liczba ta wzrasta do 60%.

Objawy dalekowzroczności

Dalekowzroczność jest przeciwieństwem krótkowzroczności. Pacjent z nadwzrocznością widzi gorzej z bliska niż z daleka. Im więcej dioptrii, tym bardziej nieostre widzą bliskie przedmioty. Najczęstsze objawy, które mogą wystąpić u pacjentów z nadwzrocznością to:

• Niewyraźne widzenie.
• Zmęczenie oczu lub astenopatia: pojawia się zwykle u osób z nadwzrocznością, które wykonują czynności przez długi czas, na przykład przed komputerem, wymagające widzenia z bliska, zwykle przy słabym oświetleniu i/lub fizycznym lub psychicznym wyczerpaniu, co powoduje dyskomfort wzrokowy.
• Ból głowy: najlepiej w okolicy czołowej na koniec dnia po przeciążeniu oka do ostrości. Ból głowy o dużym nasileniu może powodować nudności i wymioty.
• Zez zbieżny (kiedy oko odchyla się w kierunku centrum) może sporadycznie występować w połączeniu z nadwzrocznością. W konsekwencji, gdy obiekt przybywa niewyraźny do naszego mózgu, nasz system nerwowy mimowolnie stara się dostosować oczy, aby skupić się prawidłowo. Taka kolejność akomodacji jest związana z odruchem konwergencji, czyli odchyleniem oczu w kierunku nosa, co jest normalne. Gdy konwergencja jest nadmierna, pojawia się zez zbieżny. Jeśli uda nam się ją zniwelować za pomocą okularów, a osoba ma hispermetropię, mówimy o zezie akomodacyjnym.
• Zaczerwienienie oka pod koniec dnia.

Mogą również występować przypadki nieskorygowanej hipermetropii, która może powodować blepharoconjunctivitis (czyli połączenie zapalenia spojówek i blepharitis lub zapalenie powiek), ale nie jest to częste.

Co to jest hipermetropia u dzieci?

Hypermetropia u dzieci pojawia się zazwyczaj od 4 roku życia, kiedy recepta nie jest zbyt wysoka. Jednak trudno jest wykryć dalekowzroczność, ponieważ dzieci zazwyczaj kompensują swoje słabe widzenie z bliska, używając soczewki krystalicznej (naturalnej soczewki oka), aby skupić się na przedmiotach.

Dlatego szczególnie ważne jest, aby dzieci miały regularne badania kontrolne w młodym wieku, kiedy można współpracować z okulistą w celu wczesnego wykrycia wszelkich wad refrakcji u dzieci.

Symptomy: Jak wykryć nadwzroczność u dzieci?

W przypadku noworodków jest to bardzo częsta wada, która ma tendencję do korygowania się w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia, ponieważ ich układ wzrokowy nie jest w pełni rozwinięty po urodzeniu.

Hypermetropia u dzieci powinna być wykryta jak najwcześniej, jeśli nie jest skorygowana, w przeciwnym razie może prowadzić do tzw. leniwego oka (słabe widzenie w jednym lub obu oczach z powodu braku użycia podczas rozwoju ich układu wzrokowego, wybierając w ten sposób widzenie oka z lepszą wadą refrakcji) lub zeza niemowlęcego, zwłaszcza jeśli zez jest zbieżny (oko odchyla się do wewnątrz). Może być całkowicie lub częściowo skorygowany.

Nauczyciele i rodzice mają kluczową rolę w wykrywaniu tej wady refrakcji, ponieważ może się ona ujawnić w tych przypadkach:

• Gdy dziecko ma problemy z czytaniem lub pisaniem.
• Słabe wyniki w szkole lub słabe oceny, jak również trudności z koncentracją.
• Zmęczenie wzroku.
• Zaczerwienienie, łzawienie lub kłucie oczu, które powoduje, że dziecko pociera oczy, nadmiernie mruga lub marszczy czoło.

Leczenie hipermetropii u dzieci

Jeśli hipermetropia u dzieci nie znika w okresie dojrzewania, okulista rozważy korekcję optyczną poprzez zastosowanie okularów jako leczenie. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy nadwzroczność jest wysoka i powoduje objawy. Dodatkowo, w zależności od wieku dziecka, okulista rozważy korekcję hipermetropii za pomocą soczewek kontaktowych, jeśli dziecko ma problemy z uprawianiem jakiejkolwiek aktywności, sportu lub w przypadku anizometropii, czyli przy znacznej różnicy w recepcji w obu oczach.

Hypermetropia: klasyfikacja

Hypermetropia krzywizn

Jest to promień pierwszej strony soczewki, który jest mniejszy niż promień oka emmetropijnego.

Nadwzroczność osiowa

Gdy oś optyczna jest skrócona.

Indeks hipermetropii

Gdy indeks załamania niektórych z przezroczystych mediów gałki ocznej wzrasta.

Nadwzroczność letalna

Kompensowana przez napięcie mięśni rzęskowych.

Nadwzroczność jawna

Nie jest kompensowana przez napięcie mięśni rzęskowych i jest sklasyfikowana w następujących trzech typach:

• Nadwzroczność akomodacyjna: zostaje skompensowana przez wysiłek akomodacyjny.
• Nadwzroczność bezwzględna: nie jest kompensowana ani przez napięcie mięśni rzęskowych, ani przez wysiłek akomodacyjny.
• Nadwzroczność całkowita: jest sumą nadwzroczności fakultatywnej i bezwzględnej, i dlatego jest najważniejsza.

Typy nadwzroczności

Nadwzroczność prosta

Jest najczęstsza. Zwykle jest to kontynuacja nadwzroczności dziecięcej, która stała się przewlekła, czyli oko, które nie urosło wystarczająco (oś antro-posteriorna gałki ocznej jest obniżona).

Nadwzroczność złożona

Wynika ze skrócenia ciała szklistego i spłaszczenia rogówki.

Nadwzroczność mieszana

Kiedy rogówka jest płaska, a szklistka dłuższa, lub rogówka jest bardziej zakrzywiona, a szklistka krótsza.

Operacja nadwzroczności

Nadwzroczność może być korygowana za pomocą okularów i/lub soczewek kontaktowych, jak również chirurgii refrakcyjnej. Chociaż prawdą jest, że dla średnio-wysokich hipermetropów, adaptacja do ich recepty może być trudna, ponieważ następuje zmniejszenie pola widzenia (zwykle od około 6 dioptrii).

Z drugiej strony, ostateczna korekcja, po ustabilizowaniu recepty, może być przeprowadzona za pomocą chirurgii oka. Ale przed operacją dalekowzroczności okulista przeprowadzi kompletne badanie okulistyczne, aby ocenić stan oka i grubość rogówki, w celu oceny najbardziej odpowiedniej i odpowiedniej techniki dla pacjenta.

Jak diagnozuje się dalekowzroczność?

W Oftalvist uważamy, że pierwsza konsultacja nie jest wyłącznie informacją, ale raczej wizytą, po której pacjent wychodzi do domu wiedząc, czy może skorygować swoją dalekowzroczność i jaką techniką, dzięki następującym badaniom przedoperacyjnym:

• Pomiar ciśnienia w oku.
• Ostrość wzroku i recepta oczna.
• Diagnostyka i badanie przedniego i tylnego odcinka oka.
• Szczegółowe badania okulistyczne: biometria laserowa, topografia rogówki, aberrometria i pachymetria rogówki.

Po uzyskaniu wyników, typowe zabiegi chirurgiczne to:

• Laserowa chirurgia refrakcyjna (lub Lasik) wykonywana za pomocą lasera femtosekundowego: ta technika jest najczęściej stosowana ze względu na udowodnione bezpieczeństwo i skuteczność. Polega ona na modyfikacji morfologii rogówki za pomocą lasera w celu zmiany całkowitej refrakcji oka.
• Implantacja soczewki wewnątrzgałkowej (phakic): jest rozważana w wybranych przypadkach (bez usuwania soczewki krystalicznej). Jest to zabieg ambulatoryjny, bezbolesny, w znieczuleniu miejscowym i bardzo bezpieczny. Korygują one nadwzroczność w zakresie od +0,5D do +10,0D, z astygmatyzmem lub bez astygmatyzmu do 6,0D.