Heather Langenkamp

Początki i A Nightmare on Elm Street franchiseEdit

W wieku dziewiętnastu lat Langenkamp pracowała dla The Tulsa Tribune. Zobaczyła ogłoszenie poszukujące statystów do filmu Francisa Forda Coppoli The Outsiders w lecie 1983 roku. Przesłuchania odbyły się w pobliskiej szkole podstawowej, gdzie Langenkamp dała dyrektorowi castingu swój polaroid. Dostała telefon z propozycją wystąpienia w scenie w szkole średniej. Pośród, jak się wydawało, „setek” innych nastolatków, musiała mieć na sobie strój rodem z lat 50-tych. Tego samego lata Coppola kręciła kolejny film, Rumble Fish. Jej przyjaciółka dostała telefon z propozycją wystąpienia w scenie ulicznej. Matka jej przyjaciółki czuła się bardziej komfortowo, gdy Langenkamp szła z nią na plan w nocy. Asystent reżysera poinformował ją, że mają dialogi i chcą je jej przekazać. Zrobiła kilka ujęć, na których mówiła dialogi do postaci Matta Dillona. Sceny te nie znalazły się w finalnym produkcie żadnego z filmów. Pomimo tego, te dodatkowe role pomogły jej dostać się do Screen Actors Guild.

Langenkamp pozostawała w bliskim kontakcie z dyrektorem castingu, jej asystentem i producentem. Studiując na Uniwersytecie Stanforda, podróżowała do Los Angeles, aby szukać możliwości aktorskich. Jej pierwsze oficjalne przesłuchanie w Hollywood odbyło się do filmu Drew Denbauma Nickel Mountain (1984), adaptacji powieści Johna Gardnera z 1973 roku. Podczas przesłuchania jej wynajęty samochód został potrącony przez uciekającą ciężarówkę na Cahuenga Boulevard. Denbaum i dyrektor castingu pomogli Langenkamp podczas tej ciężkiej sytuacji. Zacieśniła z nimi więzi i została obsadzona w głównej roli Callie Wells. Wyraziła żal, że nie wystąpiła w nagiej scenie, ponieważ obawiała się wyrazić swój dyskomfort w czasie kręcenia filmu. Później została obsadzona jako Beth u boku Joanne Woodward i Richarda Crenny w filmie telewizyjnym CBS Passions (1984). Kierunek w stronę jej postaci otrzymał pochwały.

Langenkamp stała się świadoma przesłuchań do horroru znanego jako A Nightmare on Elm Street (1984) w zimie 1983 roku. Dyrektor castingu Annette Benson była znana Langenkamp, ponieważ przywiozła ją na przesłuchanie do głównej roli w Night of the Comet (1984), choć ostatecznie rola ta przypadła Catherine Mary Stewart. Zgłosiła się na przesłuchanie do bardzo poszukiwanej roli piętnastoletniej bohaterki Nancy. Nie było wystarczającej liczby krzeseł, aby pomieścić liczbę przesłuchujących aktorek. Jej czytanie zaimponowało zarówno Bensonowi, jak i reżyserowi Wesowi Cravenowi na tyle, że została wezwana z powrotem do czytania z inną aktorką biorącą udział w przesłuchaniu, Amandą Wyss.

Podczas przesłuchania z Wyss, zaimprowizowała ruch szponiasty palcami i piskliwy dźwięk. To naturalne podejście do postaci ostatecznie przykuło uwagę Cravena, prowadząc do uzyskania przez nią roli. Craven stwierdził, że chciał do tej roli kogoś bardzo „niehollywoodzkiego” i kogoś, kto uosabiałby „wszechamerykańską dziewczynę z sąsiedztwa” i wierzył, że Langenkamp posiada te cechy. Craven poinformował ją, że dostała rolę jeszcze tej samej zimy, choć zdjęcia rozpoczęły się dopiero w czerwcu 1984 roku. Pokonała ponad 200 aktorek starających się o rolę. Zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu filmowym w Avoriaz za rolę Nancy.

Langenkamp została obsadzona w Suburban Beat (1985), pilocie telewizyjnym, który nie został przyjęty do pełnej serii, gdzie zagrała Hope Sherman, najmłodszą gospodynię domową. W tym samym roku wystąpiła w teledysku do utworu „Sleeping Bag” zespołu ZZ Top. W 1986 roku wystąpiła gościnnie w CBS Schoolbreak Special i ABC Afterschool Specials.

Langenkamp na Fan Expo Canada w 2014 roku

Craven zwrócił się do Langenkamp w 1986 roku, aby ponownie wcieliła się w rolę Nancy w sequelu A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (1987), o ocalałych z poprzednich prób Freddy’ego Kruegera. Film okazał się sukcesem kasowym w 1987 roku, przynosząc ponad 44 miliony dolarów. Krytyk filmowy Kim Newman z Empire, który chwalił jej występ w oryginale, określił portret Langenkamp jako dorosłej Nancy jako „źle obsadzony”. Później wystąpiła gościnnie jako Tracy w serialu telewizyjnym The New Adventures of Beans Baxter. Następnie miała gościnną rolę Moniki w telenoweli Hotel. Oba odcinki były w 1987.

Po Nancy, Langenkamp uzyskała dalsze uznanie, gdy portretowała główną postać Marie Lubbock w serialu telewizyjnym ABC Just the Ten of Us, spin-off popularnej komedii sytuacyjnej ABC Growing Pains (na której wystąpiła gościnnie), od 1988 do 1990 roku. Oba seriale zdobyły nagrodę Primetime Emmy Award za wybitny projekt oświetlenia/reżyserię oświetlenia dla serialu rozrywkowego. W tym samym roku, ona i jej koledzy z obsady zostali nominowani do nagrody Young Artist Award dla najlepszego zespołu młodych aktorów/aktorek w telewizyjnym serialu komediowym, dramatycznym lub specjalnym. Wystąpiła w roli pierwszej ofiary Horace’a Pinkera w horrorze Wesa Cravena Shocker (1989). W filmie występuje w reportażu informacyjnym, gdzie jest wyciągana na noszach. Langenkamp powróciła do franczyzy Elm Street, grając fikcyjną wersję siebie w New Nightmare Wesa Cravena, a następnie sportretowała łyżwiarkę figurową Nancy Kerrigan w filmie telewizyjnym NBC Tonya & Nancy: The Inside Story (oba w 1994 roku), który koncentrował się na ataku męża Tonyi Harding.

Powracająca pracaEdit

Langenkamp wystąpiła w niskobudżetowym filmie superbohaterskim Roberta Kurtzmana The Demolitionist (1995). W 1997 roku zagrała Lou Ann Solomon w jednym z odcinków krótkotrwałego serialu telewizyjnego science fiction/horror Perversions of Science. Później wystąpiła w filmie Fugitive Mind (1999). W 2000 roku wystąpiła gościnnie w filmie 18 Wheels of Justice jako kelnerka. W następnym roku, ona i jej mąż, David LeRoy Anderson, uruchomił Malibu Gum Factory, który sprzedał lokalnie produkowane gumy do żucia, które wyposażone karty handlowe lokalnych surferów wewnątrz każdego pakietu.

Langenkamp grał Janet Thompson w odcinku JAG (2002). Po tym, wzięła przerwę od aktorstwa, aby skupić się na swojej rodzinie. W 2005 roku została obsadzona w horrorze Wesa Cravena Cursed. Film musiał zostać ponownie nakręcony i przepisany, powodując jej odejście z powodu konfliktów harmonogramu.

Langenkamp sportretowała fikcyjną wersję siebie w filmie indie mockumentary The Bet (2007). Został on wydany jako seria internetowa o tym samym tytule w kwietniu 2020 roku. Wystąpiła w filmie dokumentalnym z 2010 roku Never Sleep Again: The Elm Street Legacy. W następnym roku wyprodukowała film dokumentalny zatytułowany I Am Nancy, który skupiał się na jej doświadczeniu w portretowaniu Nancy w filmach A Nightmare on Elm Street.

Langenkamp sportretowała Dorothy w horrorze The Butterfly Room (2012). Jako partnerka w firmie AFX Studio zajmującej się charakteryzacją Special FX jej męża, pracowała nad horrorem-komedią The Cabin in the Woods. W 2013 roku Langenkamp wystąpiła jako ona sama w filmie dokumentalnym Fantasm oraz miała niewielką rolę kosmitki w filmie Star Trek Into Darkness, w którym jej mąż David LeRoy Anderson zaprojektował całą charakteryzację Special FX. W 2014 roku wystąpiła w czwartym sezonie serialu antologii horroru American Horror Story, zatytułowanym Freak Show, jako pani od imprez Tupperware.

W 2015 roku Langenkamp znalazła się w obsadzie filmu krótkometrażowego Intruder, sportretowała Sharon Monroe w czterech odcinkach serialu dramatycznego The Bay i była narratorką krótkiego horroru Vault of the Macabre II. W 2016 roku wystąpiła w dramacie grozy Home.

Langenkamp miała rolę cameo w krótkim horrorze komediowym The Sub (2017) i pojawiła się jako ona sama w filmie dokumentalnym Unearthed & Untold: The Path to Pet Sematary (2017). Ma występ cameo w sequelu horroru Hellraiser: Judgment. Również w tym samym roku sportretowała dorosłą wersję „ostatecznej dziewczyny” Donny Boone w telewizyjnym horrorze Syfy Truth or Dare, prowadząc grupę nastolatków z ich walką ze śmiertelnym duchem, który pozostawił jej fizyczną bliznę kilka lat wcześniej.

The Midnight ClubEdit

Potwierdzono, że będzie miała rolę kotwiczącą w napisanym przez Mike’a Flanagana, wyreżyserowanym i wyprodukowanym przez wykonawcę serialu Netflixa The Midnight Club (2021).

.