Frida Kahlo

Wikipedia entry Wstęp Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón (wymowa hiszpańska: ; 6 lipca 1907 – 13 lipca 1954) była meksykańską malarką znaną z wielu portretów, autoportretów i dzieł inspirowanych naturą i artefaktami Meksyku. Zainspirowana kulturą popularną tego kraju, używała naiwnego stylu sztuki ludowej, aby zbadać kwestie tożsamości, postkolonializmu, płci, klasy i rasy w społeczeństwie meksykańskim. Jej obrazy często zawierały silne elementy autobiograficzne i mieszały realizm z fantazją. Poza przynależnością do porewolucyjnego ruchu Mexicayotl, który dążył do zdefiniowania meksykańskiej tożsamości, Kahlo była określana jako surrealistka lub magiczna realistka. Urodzona z ojca Niemca i matki Metyski, Kahlo spędziła większość swojego dzieciństwa i dorosłego życia w La Casa Azul, jej rodzinnym domu w Coyoacán – obecnie publicznie dostępnym jako Muzeum Fridy Kahlo. Mimo, że w dzieciństwie była niepełnosprawna z powodu polio, Kahlo była obiecującą studentką zmierzającą na studia medyczne, dopóki nie uległa wypadkowi autobusowemu w wieku osiemnastu lat, który spowodował u niej ból i problemy zdrowotne na całe życie. Podczas rekonwalescencji powróciła do swoich dziecięcych zainteresowań sztuką z myślą o zostaniu artystką. Zainteresowania polityką i sztuką doprowadziły Kahlo do wstąpienia do Meksykańskiej Partii Komunistycznej w 1927 roku, dzięki czemu poznała meksykańskiego artystę Diego Riverę. Para pobrała się w 1929 roku, a późne lata 20. i wczesne 30. spędziła na wspólnych podróżach po Meksyku i Stanach Zjednoczonych. W tym czasie rozwinęła swój styl artystyczny, czerpiąc główną inspirację z meksykańskiej kultury ludowej, malowała głównie małe autoportrety, w których mieszały się elementy z wierzeń prekolumbijskich i katolickich. Jej obrazy wzbudziły zainteresowanie surrealistycznego artysty André Bretona, który zaaranżował pierwszą indywidualną wystawę Kahlo w Galerii Julien Levy w Nowym Jorku w 1938 roku; wystawa okazała się sukcesem, a po niej nastąpiła kolejna w Paryżu w 1939 roku. Podczas gdy francuska wystawa nie odniosła większego sukcesu, Luwr zakupił obraz Kahlo, The Frame, czyniąc z niej pierwszą meksykańską artystkę, która znalazła się w ich kolekcji. Przez całe lata 40. Kahlo brała udział w wystawach w Meksyku i Stanach Zjednoczonych oraz pracowała jako nauczycielka sztuki. Uczyła w Escuela Nacional de Pintura, Escultura y Grabado („La Esmeralda”) i była członkiem-założycielem Seminario de Cultura Mexicana. W tej samej dekadzie zaczął się pogarszać zawsze wątły stan zdrowia Kahlo. Jej pierwsza indywidualna wystawa w Meksyku odbyła się w 1953 roku, na krótko przed jej śmiercią w 1954 roku w wieku 47 lat. Twórczość Kahlo jako artystki pozostawała stosunkowo mało znana aż do późnych lat 70-tych, kiedy to jej prace zostały ponownie odkryte przez historyków sztuki i działaczy politycznych. Do początku lat 90. stała się nie tylko uznaną postacią w historii sztuki, ale także ikoną Chicanos, ruchu feministycznego i ruchu LGBTQ+. Dzieła Kahlo są celebrowane na całym świecie jako emblematyczne dla meksykańskich tradycji narodowych i tubylczych oraz przez feministki za to, co jest postrzegane jako bezkompromisowe przedstawianie kobiecego doświadczenia i formy. Wikidata Q5588

.