Francuskie ostrze gilotyny

Wersja gilotyny, zwana 'Halifax gibbet’, była używana w Anglii już od 1200 roku. Podobna maszyna zwana „the Maiden” była używana w Szkocji między 1500 a 1700 rokiem. Jej działanie polegało na zrzucaniu obciążonego ostrza w dół drewnianej ramy na szyję ofiary, odcinając jej głowę. Śmierć następowała niemal natychmiastowo. W 1791 roku francuski lekarz Joseph-Ignace Guillotin zaproponował użycie maszyny we Francji, jako bardziej humanitarnej metody wykonywania kary śmierci. Pierwsza egzekucja została przeprowadzona na rozbójniku w 1792 roku, a maszyna stała się znana jako gilotyna.

W tym czasie Francja była w ogniu rewolucji. Król, Ludwik XVI, został obalony, a kraj ogłosił się republiką. Król został osądzony za zdradę i w styczniu 1793 roku ścięty na gilotynie. Egzekucja króla doprowadziła do powszechnych niepokojów i frakcje rewolucyjne zaczęły walczyć między sobą, a ekstremistyczni „jakobini” ostatecznie przejęli kontrolę. Ekstremiści postanowili zniszczyć swoich wrogów. To, co nastąpiło później, stało się znane jako „rządy terroru”. Tysiące „wrogów państwa” zostało straconych za pomocą ostrza gilotyny, a mechaniczny dekapitator stał się symbolem dzikości i krwiożerczości.

Egzekucje były popularną formą rozrywki i tłumy gromadziły się, aby je oglądać.

Większość egzekucji miała miejsce na Place de la Revolution (obecnie Place de la Concorde) w Paryżu. Egzekucje były popularną formą rozrywki i tłumy gromadziły się, by je oglądać. Kobiety na targu, które w 1789 r. z powodzeniem protestowały przeciwko ustrojowi, zasiadały przy gilotynie i dziergały, między innymi, czerwone „czapki wolności” noszone przez rewolucjonistów.

Gilotyna pozostała oficjalną metodą egzekucji do 1981 r. we Francji. Ostatnia osoba została zgilotynowana w 1977 roku.

.