For Colored Girls Who Have Considered Suicide / When the Rainbow Is Enuf

Strukturalnie, dla kolorowych dziewczyn jest serią 20-22 wierszy, w zależności od tego, czy „moja miłość jest zbyt” i „pozytywne” są zawarte w liście, zbiorczo nazywane „choreopoem”. Poezja Shange wyraża wiele zmagań i przeszkód, które afroamerykańskie kobiety mogą napotkać w ciągu swojego życia i jest reprezentacją siostrzeństwa i wchodzenia w wiek dojrzewania jako afroamerykańska kobieta. Wiersze są ułożone w choreografię do muzyki, która łączy połączone ze sobą historie. Choreopoem jest wykonywany przez obsadę składającą się z siedmiu bezimiennych kobiet, identyfikowanych jedynie przez kolory, które im przypisano. Są to: dama w czerwieni, dama w pomarańczy, dama w żółci, dama w zieleni, dama w błękicie, dama w brązie i dama w purpurze. Tematy z gwałtu, porzucenia, aborcji i przemocy domowej są podejmowane. Pod koniec spektaklu kobiety te łączą się w kręgu, symbolizując jedność, którą znalazły dzieląc się swoimi historiami.

• „ciemne frazy” – Dama w Brązie z Damami w Czerwieni, Błękicie, Pomarańczy, Zieleni, Żółci i Fiolecie

Prolog choreopoemu „ciemne frazy” rozpoczyna się od Damy w Brązie opisującej „ciemne frazy kobiecości”. Słyszy tylko krzyki i obietnice. Każda z kobiet podaje, skąd jest, stwierdzając, że znajdują się poza swoim miastem. Kobieta w brązie ogłasza, że ten utwór jest dla „kolorowych dziewcząt, które rozważały samobójstwo / ale przeniosły się na koniec własnej tęczy”. Następnie kobiety zaczynają śpiewać dziecięce rymowanki: „mama’s little baby likes shortnin, shortnin”. Następnie wszystkie panie zaczynają tańczyć do piosenki „Dancing in the Streets”.

• „graduation nite” – Lady in Yellow with Ladies in Blue, Green and Red

Dama w żółci mówi, że to był wieczór maturalny i ona była jedyną dziewicą. Była na zewnątrz jazdy wokół z jej męskich przyjaciół, których zna od siódmej klasy w czarnym Buick, śmiejąc się o ukończeniu studiów. Po wybuchu bójki, pani w żółtym i Bobby wychodzą i kończą uprawiając seks na tyłach Buicka. Pozostałe panie zaczynają rozmawiać o swoich preferencjach seksualnych.

• „now i love somebody more than” – Lady in Blue with Ladies in Yellow, Blue, and Green

Dama w kolorze niebieskim opowiada o tym, jak kiedyś często uczestniczyła w maratonach tanecznych. Pewnej nocy odmówiła tańca z kimś, kto mówił tylko po angielsku. Przez cały monolog przeplata angielski i hiszpański. W tym czasie odkryła kluby bluesowe. Mówi, że została opętana przez muzykę. Kończy swój monolog nazywając go swoim wierszem „thank-you for music”, na co stwierdza: „Kocham cię bardziej niż wiersz”. Powtarza „te amo mas que”, a pozostałe kobiety przyłączają się do niej, cicho skandując.

• „no assistance” – Lady in Red

Dama w czerwieni przez cały monolog zwraca się do niejednoznacznego „ty”. Kocha tego „pana” mocno i namiętnie „od 8 miesięcy, 2 tygodni, & dnia” bez żadnej zachęty. Postanawia zakończyć ten romans i zostawia liścik przyczepiony do rośliny, którą podlewała codziennie, odkąd poznała tę osobę.

• „I’m a poet who” – Lady in Orange with Ladies in Red, Yellow, Green, Blue, Purple and Brown

The lady in orange begins by saying she does not want to write in neither English nor Spanish, but she only wants to dance. Ona zapomina wszystko o słowach, kiedy zaczyna tańczyć. Ona mówi „musimy tańczyć, aby utrzymać formę cryin i dyin” i inne panie powtarzają jej słowa. Pani w pomarańczowym następnie twierdzi, że jest poetką, „która pisze w języku angielskim / przyjść do akcji światów witchu”.

• „latent rapists'” – Panie w czerwonym, niebieskim, fioletowym

Pani w niebieskim mówi o tym, jak trudno jest wcisnąć oskarżenia przeciwko przyjacielowi. Pozostałe kobiety zaczynają się zastanawiać i zadawać pytania. Mówią, że może to było nieporozumienie, albo kobieta to spowodowała i pytają ją, czy piła. Pani w czerwieni stwierdza, że społeczeństwo uważa kogoś za gwałciciela tylko wtedy, gdy jest to zboczony nieznajomy. Kobiety opowiadają o swoich znajomych mężczyznach, którzy mają ładne uśmiechy i stawiają im kolację, ale kończą gwałcąc kobiety. Wszystkie kobiety dzielą się doświadczeniem, że zostały zgwałcone przez mężczyznę, którego znały, jednocześnie uważając na „nieznajomego, o którym zawsze myślałyśmy, że to będzie on”. Kobieta w czerwieni stwierdza, że „natura gwałtu się zmieniła”. Światła się zmieniają, kobiety reagują na wyimaginowany policzek.

• „cykl aborcyjny #1” – Dama w niebieskim

Dama w niebieskim ustawia scenę z rurkami, stołami, białymi mytymi oknami i rozłożonymi nogami. Nie mogła znieść tego, że ludzie patrzyli na nią, gdy miała aborcję, więc jest sama.

• „sechita” – Dama w purpurze z Damą w zieleni

Dama w purpurze opisuje życie Sechity w bayou, podczas gdy Dama w zieleni tańczy życie Sechity. Jest ubrana na kreolskie obchody karnawału. Uosabia ducha swojej imienniczki, Sechity, egipskiej bogini kreatywności, miłości, piękna i brudu z II tysiąclecia.

• „toussaint” – Lady in Brown

Dama w brązie opisuje zakochanie się w Toussaint L’Ouverture znajdując Toussaint’a w bibliotece w pobliżu torów kolejowych. Pani w kolorze brązowym mówi o wejściu do konkursu, aby zobaczyć, które „kolorowe dziecko” może przeczytać 15 książek w ciągu trzech tygodni, a pani w kolorze brązowym wygrał, ale ona została zdyskwalifikowana, ponieważ poszła do czytelni dla dorosłych i czytać o Toussaint zamiast czytać książki dla dzieci. Brązowa dama miała obsesję na punkcie Toussainta, mimo że ten już nie żył. Był on jej „sekretnym kochankiem w wieku 8 lat”. Brązowa dama chciała uciec, aby pojechać z Toussaintem na Haiti. Podczas swojej podróży brązowa dama spotyka młodego chłopca, który nazywa się Toussaint Jones. Dama w brązie czuje, że spotkała swojego prawdziwego Toussaint’a i wyjeżdża z nim.

• „one” – Lady in Red

Dama w czerwieni zaczyna opisywać piękną kobietę ubraną w pomarańczowe motyle, jedwabne róże i cekiny w kolorze aqua. Kobieta ta jest przemyślana we wszystkich swoich działaniach. Chociaż chodziła powoli, aby umożliwić mężczyznom wpatrywanie się w nią, nigdy nie odwzajemniała ich zainteresowania uśmiechem lub uznawaniem ich zaczepek. Była „gorącą / świadomą kokietką”. Jej celem było bycie niezapomnianą. Zabiera „tych szczególnie intrygujących / taktownych zalotników”, by poszli z nią do domu. Rano staje się zwyczajną sobą, zmywając z siebie blask i brud poprzedniej nocy. Prosi kochanków o opuszczenie domu. Mężczyźni odchodzą w pośpiechu, a ona sprząta i odkłada swoje róże. Napisałaby o swoich wyczynach w pamiętniku, a potem, wypłakałaby się do snu.

• „I usedta to live in the world” – Lady in Blue

Dama w Błękicie rozpoczyna swój monolog wyjaśniając, że kiedyś żyła na świecie, ale teraz mieszka tylko w Harlemie, a jej wszechświat to tylko sześć przecznic. Kiedyś chodziła po całym świecie, a teraz jej świat jest mały i brudny. Pani w niebieskim mówi, że kiedy kiedyś żyła w świecie, gdzie była miła i słodka, ale teraz, teraz nie może przynieść sobie być miły dla nikogo w tym „sześć bloków okrucieństwa / piled up na siebie”.

• „piramida” – Lady in Purple

Dama w purpurze dołącza panie w niebieskim, żółtym i pomarańczowym. Zaczyna od opisania ich jako trzech przyjaciółek, które dzieliły każdy aspekt swojego życia. Pamiętają czas, kiedy wszystkie były przyciągane do tego samego mężczyzny, ale on mógł wybrać tylko jedną z nich. Ta, którą wybrał, kochała go, ale martwiła się, czy jej przyjaciółki wytrzymają. Pewnego dnia znalazła różę, którą zostawiła na jego poduszce, na biurku swojej przyjaciółki. Przyjaciółka powiedziała, że nie wie, co się dzieje, bo mężczyzna powiedział, że jest wolny. Trzy przyjaciółki nie chciały się nawzajem ranić, ale wiedzą, jak wspaniały może być ten człowiek. Przyjaciółki przytulają się, płaczą i idą skonfrontować się z mężczyzną, którego zastają z inną kobietą. Kobiety płaczą i pocieszają się nawzajem jak siostry.

• „no more love poems #1” – Lady in Orange

Dama w pomarańczy omawia związek, który zostawił jej złamane serce. Ona mówi, że odkąd zdała sobie sprawę, że ktoś nazywa „kolorowa dziewczyna zła kobieta suka lub nag” (56), ona stara się nie być tą osobą. Stara się nie tylko dawać radość, ale i ją otrzymywać. Odnajduje się w tym, co uważa za prawdziwy i uczciwy związek. Jednak facet wciąż wraca do swojej byłej kochanki. Kobieta w pomarańczy próbowała iść dalej, znajdując innego kochanka, ale nie była zadowolona. Próbowała uniknąć smutku, ale okazało się, że ma złamane serce przez tego człowieka. Nie mogła znieść bycia „smutną & kolorową jednocześnie / to takie zbędne we współczesnym świecie”.

• „no more love poems #2” – Dama w purpurze

Dama w purpurze mówi o swoim stosunku do tańca i mężczyzn. Celowo wybiera taniec z mężczyznami, którzy nie mówią po angielsku, bierze pigułki i używa tańca jako ucieczki od rzeczywistości. Potem spotyka mężczyznę, któremu oddaje wszystko: taniec, strach, nadzieję i blizny. Przyznaje, że była gotowa umrzeć, ale teraz jest gotowa być sobą i przyjąć miłość. Błaga, „lemme love you just like i am / a colored girl/ i’m finally bein real”.

• „no more love poems #3” – Lady in Blue

Dama w błękicie ogłasza, że wszyscy mają do czynienia ze zbyt wieloma emocjami i że być może łatwiej byłoby być białym. W ten sposób mogliby zrobić wszystko „suche & abstrakcyjne bez rytmu & nie / reelin dla czystej zmysłowej przyjemności”. Pani w niebieskim stwierdza, że powinni spróbować kontrolować swoje uczucia, a ona zamierza zrobić pierwszy krok, masturbując się. Jednak stwierdza, że to sprawia, że czuje się samotna i nie wie, gdzie szukać, aby poczuć się cała.

• „no more love poems #4” – Lady in Yellow

Dama w żółci twierdzi, że straciła kontakt z rzeczywistością, ponieważ kiedyś myślała, że jest odporna na emocjonalny ból, ale zdała sobie sprawę, że nie jest. Dała swój taniec, ale jej taniec nie wystarczył. Mówi „bycie żywą & bycie kobietą & bycie kolorową jest metafizycznym / dylematem / którego jeszcze nie pokonałam”.

• „my love is too” – Ladies in Yellow, Brown, Purple, Blue, Orange, Red, Green

Pozostałe kobiety przychodzą każda powtarza, „my love is too…delicate/beautiful/sanctified/magic/saturday nite/complicated/music to have threw back in my face”. Panie zaczynają tańczyć i śpiewać razem.

• „somebody almost walked off wid alla my stuff” – Lady in Green

Dama w zieleni mówi, że ktoś zabrał wszystkie jej „rzeczy”. Czuje, że jest jedyną osobą, która zna i potrafi docenić wartość swoich rzeczy. Opisuje swoje rzeczy jako sposób, w jaki czasami siedzi z rozłożonymi nogami, swoje obgryzione paznokcie, swój rytm, swój głos, swoje rozmowy, swoją „delikatną nogę i kapryśny pocałunek”. Osobą, która ukradła jej rzeczy jest mężczyzna. Zrobiła za dużo miejsca dla tego mężczyzny, który uciekł z jej rzeczami, zwłaszcza, że on nawet nie wie, że je ma. Pod koniec monologu żąda zwrotu swoich rzeczy od tego mężczyzny.

• „przepraszam” – Panie w czerwonym, pomarańczowym, żółtym, zielonym, niebieskim, fioletowym

Panie zaczynają mówić o wszystkich przeprosinach, jakie otrzymały od mężczyzn. Niektóre przykłady obejmują: jest mu przykro, bo nie wie, jak ona zdobyła twój numer, przykro, bo był na haju, przykro, bo jest tylko człowiekiem i przykro, bo myślał, że ona sobie z tym poradzi. Pani w niebieskim następnie oświadcza, że nie potrzebuje żadnych więcej przeprosin. Ona idzie dalej, aby powiedzieć, że mężczyźni powinni zachować swoje przeprosiny dla siebie, ponieważ nie potrzebuje ich do ukojenia jej duszy, a ona nie może ich używać. Zamiast przyjmować przeprosiny, będzie robić, co chce: krzyczeć, wrzeszczeć i łamać rzeczy. I za nic z tego nie będzie przepraszać.

• „pozytywny” – Panie w czerwieni, żółci, purpurze, brązie

Panie w żółci, purpurze, brązie, czerwieni uczestniczą w recytacji kolejnego wiersza o zarażeniu się HIV/AIDS; dzielą się wierszami i wszystkie mówią o doświadczeniu jednej kobiety. Panie kłócą się o podejrzenia o zdradę w związku. Pani w żółtym ubraniu opowiada swoim przyjaciółkom, jak bardzo jest szczęśliwa w swoim związku, a jej przyjaciółka mówi jej, że widziały jej kochanka poza barami dla gejów. Pani w żółtym protestuje, ale jej przyjaciel mówi jej, aby uzyskać testowane. Kobieta w żółtym ubraniu idzie się przebadać, aby wyjaśnić całą sprawę. Dwa tygodnie później lekarz dzwoni do żółtej damy z jej numerem pacjenta (#7QYG9), aby poinformować ją, że jest nosicielką wirusa HIV. Kobieta w żółci konfrontuje się ze swoim kochankiem, który wściekle mówi jej, że nie jest gejem i oskarża ją o zdradę. Ona mówi mu, żeby się przebadał, ale on robi się coraz bardziej zły i agresywny. Rzuca ją na ziemię, a kiedy się budzi, już go nie ma, a ona mówi: „& I was positive / & not positive at all”.

• „a nite with beau willie brown” – Lady in Red, Orange

Dama w pomarańczowym zaczyna opowieść o Willie Brown mówiąc, że nie ma powietrza. Beau Willie jest cały związany w prześcieradle, życząc sobie, aby przyjaciel przyszedł i przyniósł mu trochę ciosu lub innego rodzaju narkotyku. Pani w czerwieni kontynuuje opowieść, mówiąc, że Beau Willie twierdzi, że nic mu nie dolega. Beau Willie próbował uzyskać świadczenia dla weteranów, ale nie umie czytać, więc zaczyna jeździć taksówką po mieście, ale policjanci zawsze dają mu ciężki czas, a on nie zarabia żadnych pieniędzy. Pani w pomarańczowym i czerwonym kolorze mówi, że Crystal znów jest w ciąży, a Beau bije Crystal prawie na śmierć, gdy słyszy o jej ciąży. Beau Willie chciał poślubić Crystal, ponieważ była 14, ale teraz, ona śmieje się w twarz, mówiąc, że nigdy nie wyjdzie za niego. Ona ma dziecko i jest teraz dwoje dzieci, Naomi i Kwame. Crystal kończy się uzyskanie nakazu sądowego, aby utrzymać Beau z dala od niej i dzieci. Beau Willie przychodzi do domu, mimo nakazu sądowego, a gdy jest tam staje się przepraszający, mówiąc, że po prostu chce się z nią ożenić i dać jej rzeczy. Dwoje dzieci biegną do ojca, jak Crystal zegarki. Nagle, chwyta dzieci i popycha ekran z okna. Beau Willie mówi Crystal, że musi się zgodzić na małżeństwo z nim. Naomi i Kwame krzyczą, a Crystal, w tej chwili, może tylko szeptać. Beau Willie wyrzuca dzieci przez okno i one umierają.

• „a laying on of hands” – Ladies in Red, Orange, Yellow, Green, Blue, Purple, Brown

Panie zaczynają ostatni wiersz mówiąc, że czegoś im brakuje: „layin on hands”. Ręce są silne, chłodne, ruchome i czynią je całymi i czystymi. Pani w niebieskim mówi, że czuje, jak bogowie wchodzą w nią, otwierając ją na siebie. Mówi dalej, że wie o tym, jak otworzyć swoje ciało dla mężczyzny, ale ciągle czegoś jej brakowało. Wreszcie, wszystkie panie powtarzają wersy, które ona mówi, „znalazłem boga w sobie / & kochałem ją / kochałem ją zaciekle”. Śpiewają do siebie nawzajem, a potem do publiczności i zamykają się ze sobą w ciasnym kręgu. Choreografię kończy lady in brown modyfikując swoją wcześniejszą wypowiedź: „& to jest dla kolorowych dziewczyn, które rozważały samobójstwo/ ale poruszają się do krańców swoich własnych tęcz.”

.