Florida Museum

Necklace Carpetshark

Parascyllium variolatum

Te długie, rurkowate rekiny mają małe płetwy i asymetryczne płetwy ogonowe oraz krótkie, zaokrąglone pyski. Są one wszędzie od ciemnego do jasnego brązu z białymi plamami, ciemne i jasne plamy, i ciemne siodła, ale wszystkie one mają ciemny kołnierz z gęstymi białymi plamami – stąd nazwa naszyjnik. Są to nieśmiałe, nocne rekiny, które żerują w szerokiej gamie siedlisk i głębokości od skupisk trawy morskiej do przybrzeżnych piaszczystych regionów.

Order: Orectolobiformes
Rodzina: Parascylliidae
Genus: Parascyllium
Species: variolatum

Common Names

Angielskojęzyczne nazwy zwyczajowe odnoszące się do tego gatunku to necklace carpetshark, ring-necked catshark, southern catshark, varied carpet shark, varied carpetshark, and varied catshark. Inne nazwy zwyczajowe obejmują alfombrera colarina (hiszpański), halskettingtapijthaai (holenderski), pärlhalsbandshaj (szwedzki), i requin carpette à collier (francuski).

Importance to Humans

Ten gatunek nie jest przedmiotem zainteresowania rybołówstwa komercyjnego lub rekreacyjnego ze względu na jego rozmiar i zakres głębokości. Jest również mało prawdopodobne, aby był on silnie dotknięty jako gatunek przyłowu w regionalnych połowach włokiem i siecią skrzelową. Chociaż byłby to świetny kandydat do publicznych obiektów akwariowych, jego rola w handlu akwarystycznym jest nieudokumentowana.

Zagrożenie dla ludzi

Dzięki niewielkim rozmiarom i zwyczajom żywieniowym, karanks jest uważany za nieszkodliwy dla ludzi.

Ochrona

Kark karpiowaty jest obecnie oceniany jako „najmniejszej troski” przez Światową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), ponieważ ze względu na jego historię życia i ekologię, jest mało prawdopodobne, aby został dotknięty rybołówstwem komercyjnym jako przyłów. IUCN jest globalnym związkiem państw, agencji rządowych i organizacji pozarządowych w partnerstwie, które ocenia status ochrony gatunków.

> Sprawdź status karanksa na stronie IUCN.

Rozmieszczenie geograficzne

Karanks naszyjnikowy jest endemiczny dla wód u wybrzeży południowej Australii. Żyje w umiarkowanych wodach przybrzeżnych od wschodniej Wiktorii, Tasmanii i wokół południowej części kraju do południowo-zachodniej Australii Zachodniej.

Siedlisko

Ten mały rekin występuje w szerokiej gamie siedlisk, w tym na piaszczystych dnach, rafach skalistych, skupiskach kelp i skupiskach trawy morskiej. Zamieszkuje wzdłuż szelfu kontynentalnego na głębokościach od przybrzeżnych do około 590 stóp (180 m). Gatunek ten jest nocny i rzadko obserwowany w ciągu dnia. Młode osobniki chowają się pod skałami i gruzem w płytkich wodach.

Biologia

Cechy charakterystyczne
Karp karpiowaty jest wydłużonym rekinem o rurkowatym kształcie z krótkim, szeroko zaokrąglonym pyskiem. Głowa jest wąska z małymi, owalnymi oczami i małym, podrzędnym otworem gębowym. Oczy znajdują się całkowicie za ustami. Na gardle nie występują pręgi. Dwie bezkręgowe płetwy grzbietowe są podobnej wielkości, przy czym początek pierwszej płetwy grzbietowej znajduje się za wolnymi tylnymi końcami płetw miednicznych. Początek płetwy odbytowej znajduje się znacznie przed początkiem drugiej płetwy grzbietowej. Płetwy piersiowe są grube, zaokrąglone i umięśnione. Płetwa ogonowa jest poziomo wydłużona i słabo heterocercal z górnym płatem ledwo wyniesionym ponad oś ciała. Posiada silny płat końcowy i wcięcie subterminalne, jak również nierozwinięty płat brzuszny. Grzbietowa krawędź płetwy ogonowej jest mniejsza niż jedna czwarta długości całego rekina.

Podobny gatunek może istnieć w pobliżu południowej Australii Zachodniej, który również posiada białe plamy. Jednakże, jeśli tak jest, jest to obecnie nieopisany gatunek, którego okazy muszą zostać zebrane zanim będzie można to stwierdzić.

Ubarwienie
Od jasnego do ciemnego brązu z białymi plamami, rekin ten jest łatwy do zidentyfikowania. W bliskiej odległości od skrzeli znajduje się szeroki czarny kołnierz z gęstą białą plamą przypominającą naszyjnik z pereł. Płetwy są czarno-brązowe z nieregularnymi czarnymi plamami. Brzegi płetw są brązowe z białymi plamami. Ubarwienie to może się znacznie różnić u osobników przyjmujących zróżnicowane ubarwienie w zależności od podłoża dna, w tym jasne plamy i ciemniejsze cętkowanie, jak również siodła.

Uzębienie
W rodzinie Parascyllidae, zęby nie są silnie zróżnicowane w górnej i dolnej szczęce. Zęby symfizyczne nie są powiększone ani kłaczkowate. Każda szczęka posiada liczbę rzędów zębów 37-54/33-49 u dorosłych osobników. Zęby mają silny kłykieć przyśrodkowy, parę krótkich kłykiecików bocznych i silne wargowe płaty korzeniowe. Są one ortodontyczne z centralną jamą miazgi i pozbawione osteodentyny.

Size, Age, and Growth
Maksymalny podawany rozmiar karanksa to 36 cali (91 cm) długości całkowitej. Średni rozmiar dorosłych waha się od 24- 36 cali (60-91 cm) długości całkowitej.

Zwyczaje żywieniowe
Chociaż niewiele wiadomo o ekologii i historii życia karpiowatych, przypuszcza się, że najprawdopodobniej żywi się bezkręgowcami.

Reprodukcja
Karpiowate są gatunkami jajorodnymi, uwalniającymi kapsułki jajowe do środowiska morskiego. Każda kapsułka jajowa jest bulwiasta z dwoma wydłużonymi rogami; trzeci rudymentarny róg może być również obecny. Obserwacje naukowe wykazały, że czas składania jaj waha się od 12 do 39 dni, przy czym za każdym razem składane jest jedno lub dwa jaja. Bardzo niewiele wiadomo o szczegółach reprodukcji w obrębie tego małego rekina.

Predatorzy
Potencjalne drapieżniki na młodocianych i dorosłych karpiowatych obejmują większe ryby, takie jak rekiny, jak również ssaki morskie. Ślimaki, znane drapieżniki jaj innych gatunków, mogą również żerować na jajach tego gatunku.

Pasożyty
Brak jest literatury naukowej dotyczącej pasożytów karasiowatych.

Taksonomia

Karasik naszyjnikowy został opisany jako Hemiscyllium variolatum przez Dumérila w 1853 roku. Nazwa ta została później zmieniona na obecnie obowiązującą nazwę naukową Parascyllium variolatum (Duméril 1853). Synonimy obejmująParascyllium nuchalis McCoy 1874. Nazwa rodzaju, Parascyllium, pochodzi od greckiego „para” określone jako bok i „skylla” co oznacza rekina.

Przygotowane przez: Cathleen Bester

.