Cochrane

Włączono 36 badań, które dostarczyły danych dla 17 206 osób dorosłych: 9402 uczestników otrzymywało celekoksyb w dawce 200 mg/dobę, a 7804 przydzielono do otrzymywania leków z grupy tNSAID (N = 1869) lub placebo (N = 5935). Celekoksyb porównywano z placebo (32 badania), naproksenem (6 badań) i diklofenakiem (3 badania). Badania zostały opublikowane między 1999 a 2014 rokiem. Badania obejmowały uczestników z OA stawu kolanowego, biodrowego lub zarówno kolanowego, jak i biodrowego; średni czas trwania OA wynosił 7,9 roku. Większość badań obejmowała głównie białych uczestników, których średni wiek wynosił 62 (± 10) lata; większość uczestników stanowiły kobiety. Nie było zastrzeżeń co do ryzyka błędu wykonania i błędu wykrycia, ale błąd selekcji był słabo odnotowany w większości badań. W większości badań występowała duża tendencyjność związana z wykluczeniem, a w jednej trzeciej badań istniały dowody na selektywne raportowanie.

Celecoxib versus placebo

W porównaniu z placebo celekoksyb nieznacznie zmniejszał ból w 500-punktowej skali bólu Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC), odpowiadając za 3% bezwzględnej poprawy (95% CI 2% do 5% poprawy) lub 12% względnej poprawy (95% CI 7% do 18% poprawy) (4 badania, 1622 uczestników). Ta poprawa może nie być klinicznie istotna (dowody wysokiej jakości).

W porównaniu z placebo celekoksyb nieznacznie poprawił funkcjonowanie fizyczne w 1700-punktowej skali WOMAC, odpowiadając za 4% bezwzględnej poprawy (95% CI 2% do 6% poprawy), 12% względnej poprawy (95% CI 5% do 19% poprawy) (4 badania, 1622 uczestników). Poprawa ta może nie być istotna klinicznie (dowody wysokiej jakości).

Nie było dowodów na istnienie istotnej różnicy w przypadku wycofania z powodu zdarzeń niepożądanych (Peto OR 0,99, 95% CI 0,85 do 1,15) (dowody umiarkowanej jakości ze względu na ograniczenia badań).

Wyniki były niejednoznaczne dla liczby uczestników doświadczających jakichkolwiek poważnych działań niepożądanych (SAEs) (Peto OR 0,95, 95% CI 0,66 do 1,36), zdarzeń żołądkowo-jelitowych (Peto OR 1,91, 95% CI 0,24 do 14,90) i zdarzeń sercowo-naczyniowych (Peto OR 3,40, 95% CI 0,73 do 15,88) (bardzo niska jakość dowodów ze względu na poważną niedokładność i ograniczenia badania). Agencje regulacyjne ostrzegały jednak przed zwiększoną liczbą zdarzeń sercowo-naczyniowych w przypadku stosowania celekoksybu.

Celecoxib versus tNSAIDs

Wyniki dotyczące wpływu na ból pomiędzy celekoksybem a tNSAIDs w 100-punktowej wizualnej skali analogowej (VAS) były niejednoznaczne, wykazując 5% bezwzględną poprawę (95% CI 11% poprawa do 2% pogorszenie), 11% względną poprawę (95% CI 26% poprawa do 4% pogorszenie) (2 badania, 1180 uczestników, umiarkowana jakość dowodów ze względu na tendencyjność publikacji).

W porównaniu z tNSAID celekoksyb nieznacznie poprawił funkcjonowanie fizyczne w 100-punktowej skali WOMAC, wykazując 6% poprawę bezwzględną (95% CI 6% do 11% poprawy) i 16% poprawę względną (95% CI 2% do 30% poprawy). Poprawa ta może nie być istotna klinicznie (niska jakość dowodów ze względu na brak danych i niewielką liczbę uczestników) (1 badanie, 264 uczestników).

W oparciu o dowody niskiej lub bardzo niskiej jakości (obniżona ocena ze względu na brak danych, wysokie ryzyko stronniczości, niewielką liczbę zdarzeń i szerokie przedziały ufności) wyniki były niejednoznaczne w odniesieniu do wycofania z powodu działań niepożądanych (Peto OR 0,97, 95% CI 0.74 do 1,27), liczby uczestników doświadczających SAEs (Peto OR 0,92, 95% CI 0,66 do 1,28), zdarzeń żołądkowo-jelitowych (Peto OR 0,61, 0,15 do 2,43) i zdarzeń sercowo-naczyniowych (Peto OR 0,47, 95% CI 0,17 do 1,25).

W porównaniach celekoksybu i placebo nie było różnic w analizach zbiorczych pomiędzy naszą główną analizą o niskim ryzyku błędu a wszystkimi kwalifikującymi się badaniami. W porównaniach celekoksybu i tNSAIDs tylko jeden wynik wykazał różnicę między badaniami o niskim ryzyku błędu i wszystkimi kwalifikującymi się badaniami: funkcja fizyczna (6% bezwzględnej poprawy w badaniach o niskim ryzyku błędu, brak różnicy we wszystkich kwalifikujących się badaniach).

Żadne badania włączone do głównych porównań nie mierzyły jakości życia. Spośród 36 badań 34 zgłosiły finansowanie przez producentów leków, a w 34 badaniach jeden lub więcej autorów badania było pracownikami sponsora.

.