Bitwa o Chapultepec

Bitwa o Chapultepec była atakiem najeźdźczych sił amerykańskich na mały kontyngent sił meksykańskich trzymających strategicznie położony zamek Chapultepec tuż za miastem Meksyk, stoczonym 13 września 1847 roku podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej. Budynek, znajdujący się na szczycie 200-stopowego wzgórza, był ważną pozycją dla obrony miasta.
Bitwa była częścią kampanii mającej na celu zdobycie miasta Meksyk, w której armia amerykańska generała Winfielda Scotta liczyła 7,200 ludzi. Generał Antonio López de Santa Anna rozmieścił siły meksykańskie w kilku miejscach w celu obrony stolicy, więc tylko 880 żołnierzy, w tym kadeci Akademii Wojskowej, bronili pozycji na Chapultepec przed 2,000 sił amerykańskich. Przegrana Meksykanów otworzyła Amerykanom drogę do zajęcia centrum Mexico City.
W historii Meksyku bitwa ta jest przedstawiana jako historia odważnej śmierci sześciu kadetów, Niños Héroes, którzy skoczyli na śmierć zamiast dostać się do niewoli, a jeden z nich owinął się meksykańską flagą. Źródła amerykańskie również przedstawiają bitwę z amerykańskiego punktu widzenia.