Birds of India | Bird World

Ptaki Indii ’ Andaman hawk-owl ’ Dzięcioł duży – Dendrocopos major
Dzięcioł duży (Dendrocopos major), znany również jako dzięcioł duży, należy do rodziny Picidae.
Dzięcioł duży jest rozprowadzany w Europie, Azji, regionie śródziemnomorskim, północno-zachodniej Afryce, północno-wschodnich Indiach, Chinach i Japonii. Te gatunki dzięciołów mają zygodactyl układ stopy. Dzięcioły te są gatunkami poliptycznymi.

Appearance, opis fizyczny i identyfikacja

Dzięcioł duży (Dendrocopos major) jest średniej wielkości dzięciołem, mierzącym od 20 do 25 cm długości i ważącym od 70 do 100 gramów.
Górne części ciała tego dzięcioła dużego są błyszczące niebiesko-czarne. Twarz, pokrywy uszu i boki szyi hinder są białe. Samce mają czarne kępki nosowe i karmazynową plamę na karku. Czoło jest białawe lub jasnobrązowe. Gardło jest biały.
Jest duża czarna plama na bokach gardła i piersi. Ta plama jest połączona z dziobem, kark i ramię przez grube czarne linie. Pióra lotne i ogon są prążkowane na czarno i biało. Na ramieniu znajduje się duża biała plama. Dolna część brzucha i podogonie są czerwone.
Brak jest silny i czarny-rogowacenie w kolorze. Tęczówki są ciemnobrązowe. Nogi i stopy są szare. Szpony są czarniutkie. The call of these great spotted woodpecker species is a series of rapid, repeated „kix” or „kic” sound.

1.Ptaki Indii – Zdjęcie dzięcioła dużego – Dendrocopos major by PeterRohrbeck

2.Ptaki Indii – Zdjęcie dzięcioła dużego – Dendrocopos major autorstwa PeterRohrbeck

3.Birds of India – Photo of Great spotted woodpecker – Dendrocopos major by Marcel Sahlmen

Origin, geographical range and distribution

Te gatunki dzięcioła dużego występują w Europie i Azji, z rozległym zasięgiem od Wysp Brytyjskich do Japonii. Występują one również w północno-zachodniej Afryce, północno-wschodnich Indiach i północnych częściach południowo-wschodniej Azji.
W Indiach, dzięcioły wielkie są rozmieszczone w stanach Arunachal Pradesh i Nagaland. W Chinach, gatunki te są rozmieszczone w centralnej, południowej i wschodniej części. Vagrants zostały odnotowane w USA, Gibraltar, Irlandia, Wyspy Owcze, Islandia i Hong Kong.
Dzięcioł wielki nominatywny podgatunek D. m. major jest rozprowadzany w krajach skandynawskich, zachodniej Rosji, północnej Polsce i północnej Ukrainie. Podgatunek D. m. stresemanni występuje w środkowych Chinach, północno-wschodnich Indiach, Myanmar i Yunnan (Chiny).

Ważne Obszary Ornitologiczne i Bioróżnorodności (IBA) tych gatunków dzięcioła dużego w Hiszpanii to Vilaflor sosnowe lasy, Tirajana sosnowe lasy, Tauro sosnowe lasy, Tamadaba sosnowe lasy, Arico sosnowe lasy, Tágara wąwóz i Góry Barcelony.

Ekosystem i siedlisko

Te wielkie gatunki dzięciołów plamistych mają umiarkowaną zależność od lasów. Zazwyczaj występują na wysokościach od 0 do 2500 metrów. Sztuczne ekosystemy i siedliska tych gatunków obejmują silnie zdegradowane lasy, ogrody wiejskie, obszary miejskie i plantacje.
Naturalne ekosystemy i siedliska tych gatunków dzięcioła dużego obejmują, tropikalne i subtropikalne wilgotne lasy nizinne, lasy liściaste, lasy górskie, lasy borealne, niezmieszane drzewostany iglaste i lasy umiarkowane.

Dieta i zachowania żywieniowe

Dieta tego dzięcioła dużego składa się głównie z bezkręgowców. Wood nudne owady i ich larwy, inne owady, skorupiaki, mięczaki, owoce, nasiona, orzechy i pąki są ich podstawowym pokarmem. Znane są z tego, że zabierają jaja i pisklęta innych ptaków.

Reprodukcja i zwyczaje hodowlane

Sezon lęgowy tych wielkich dzięciołów plamistych trwa od kwietnia do czerwca w większości ich zasięgu. Ptaki te są monogamiczne i silnie terytorialne. Poliandrous zachowanie zostało odnotowane w niektórych przypadkach.
The wielki spotted Woodpecker zalotów obejmuje, wyświetlacz lotu i rozprzestrzeniania ogona. Para hodowlana wykopać dziurę w żywym lub martwym drzewie. Sprzęgło zawiera zazwyczaj cztery do sześciu białych, owalnych jaj. Pisklęta wylęgają się po 10-12 dniach inkubacji i wysiadują 22 dni później.

Migracja i wzorce przemieszczania się

Te gatunki dzięcioła dużego są nie-migrującymi ptakami rezydentami. Po wyprowadzeniu lęgów rozpraszają się lokalnie. Ptaki na wyższych wysokościach przemieszczają się zimą na niższe wysokości.
Po lęgach młode dzięcioły mogą się rozpraszać i osiedlać w nowych miejscach w obrębie swojego zasięgu. W obrębie swojego zasięgu mogą dokonywać lokalnych przemieszczeń w celu żerowania i rozrodu.

Dzięcioł duży – Quick Facts

• Nazwa naukowa: Dendrocopos major
• Autor gatunku: (Linnaeus, 1758)
• Synonimy/Protonimy: Picus major Linnaeus, 1758
• Rodzina: Picidae ’ Piciformes ’ Aves ’ Chordata ’ Animalia
• Nazwy wernakularne: Angielskie: Great spotted woodpecker, chiński: 大斑啄木鸟, francuski: Pic épeiche, niemiecki: Buntspecht, hiszpański: Pico picapinos, rosyjski: Большой пёстрый дятел, japoński: アカゲラ, indonezyjski: Caladi
• Inne nazwy: Greater Pied Woodpecker, Red-crowned Pied Woodpecker, Great woodpecker
• Distribution: Europa, zachodnia,środkowa i wschodnia Azja, region śródziemnomorski, północno-zachodnia Afryka, północno-wschodnie Indie
• Dieta i zwyczaje żywieniowe: owady, nasiona, orzechy, owoce
• Notowanie statusu IUCN: Least Concern (LC)

Ochrona i przetrwanie

Wielkość globalnej populacji dzięcioła dużego (Dendrocopos major) szacuje się na liczbę około 73 700 000 do 110 300 000 dojrzałych pojedynczych ptaków. Ogólny trend populacji tego gatunku uważa się za rosnący.
W większości swojego zasięgu ten gatunek dzięcioła dużego występuje powszechnie lub licznie. Długość pokolenia wynosi 5,2 roku. Jego rozmiar dystrybucji jest około 57,800,000 km2.
Zmiany siedlisk i zniszczenia, polowania i przechwytywania dorosłych i młodych do pet-trade są główne zagrożenia, które są zagrożeniem dla przetrwania tych gatunków dzięciołów.

Status IUCN i CITES

Dzięcioł duży (Dendrocopos major) nie zbliża się do progów uznania za narażony na niebezpieczeństwo, ani na podstawie kryterium wielkości zasięgu, ani na podstawie kryterium trendu populacji, ani na podstawie kryterium wielkości populacji.
IUCN (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody) skategoryzowała i oceniła ten gatunek i umieściła go na liście „najmniejszej troski”.
Status CITES (Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem) dla dzięcioła dużego (Dendrocopos major) to „nieoceniony”.

Taksonomia i klasyfikacja naukowa Dendrocopos major
Kingdom:	Animalia
Phylum:	Chordata
Class:	Aves
Order:	Piciformes
Family:	Picidae
Subfamily:	–
Genus:	Dendrocopos
Species:	D. major
Nazwa Binomialna:	Dendrocopos major
Wykaz statusu IUCN:	Least Concern

Dzięcioł duży (Dendrocopos major) jest blisko spokrewniony z dzięciołem Sind (Dendrocopos assimilis), dzięciołem syryjskim (Dendrocopos syriacus), dzięciołem białoskrzydłym (Dendrocopos leucopterus) i dzięciołem himalajskim (Dendrocopos himalayensis).
Czternaście rozpoznanych podgatunków dzięcioła dużego (Dendrocopos major) to: D. m. major, D. m. cabanisi, D. m. brevirostris, D. m. stresemanni, D. m. kamtschaticus, D. m. japonicus, D. m. pinetorum, D. m. poelzami, D. m. hispanus, D. m. numidus, D. m. harterti, D. m. thanneri, D. m. canariensis i D. m. mauritanus.

1.Dzięcioł duży źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Buntspecht1ib.jpg (cropped)
Autor zdjęcia: PeterRohrbeck | Licencja: CC BY-SA 4.0