Amanirenas

Amanirenas

Królowa Kush

Poprzedzona przez

Teriteqas

.

Succeeded by

Amanishakheto

Dane personalne

Urodzony

lata 60-50 p.n.e.

Zmarł

c. 10 p.n.e.

Amanirena (pisana również jako Amanirena) była królową meroickiego królestwa Kusz.

Jej pełne imię i tytuł brzmiały Amnirense qore li kdwe li („Ameniras, Qore i Kandake”).

Panowała od około 40 p.n.e. do 10 p.n.e. Jest jedną z najbardziej znanych kandake, ze względu na jej rolę prowadzącą armie Kuszytów przeciwko Rzymianom w wojnie, która trwała pięć lat, od 27 p.n.e. do 22 p.n.e. Po początkowym zwycięstwie, gdy Kuszytowie zaatakowali rzymski Egipt, zostali wyparci z Egiptu przez Publiusza Petroniusza, a Rzymianie ustanowili nową granicę w Hiere Sycaminos (Maharraqa). Amanirenas została opisana jako odważna i ślepa na jedno oko. Meroitańskie inskrypcje nadają Amanirenas tytuł qore, jak również kandake, co sugeruje, że była ona rządzącą królową. Zwykle uważa się ją za królową określaną jako „Candace” w relacji Strabo o wojnie Meroitów przeciwko Imperium Rzymskiemu. Jej imię kojarzone jest z imionami Teriteqas i Akinidad. Schemat zaproponowany po raz pierwszy przez Hintze sugeruje, że król Teriteqas zmarł wkrótce po rozpoczęciu wojny. Jego następcą został Akinidad (być może syn Teriteqasa), który kontynuował kampanię wraz ze swoją matką Amanirenas. Akinidad zmarł w Dakce ok. 24 r. p.n.e.

Konflikt rzymski

Pierwsze bitwy

Gdy Aelius Gallus, główny sędzia Egiptu, był nieobecny na kampanii w Arabii w 24 r. p.n.e., Kuszytowie przypuścili atak na Egipt. Amanirenas i Akinidad, pokonali siły rzymskie w Syene i Philae, i wypędzili Żydów z wyspy Elephantine. Wrócili do Kusz z jeńcami i łupami, w tym kilkoma posągami cesarza Augusta (Jameson 1986: 71-84).

Petroniusz Kampania nubijska

Kuszytów wypędził z Syrene jeszcze w tym samym roku Publiusz Petroniusz, który sprawował teraz urząd rzymskiego sędziego w Egipcie. Zgodnie ze szczegółowym raportem Strabo (17: 53-54), wojska rzymskie posunęły się daleko w głąb Kuszu i w końcu dotarły do Napaty. Chociaż wycofały się ponownie na północ, pozostawiły garnizon w Qasr Ibrim (Primis), który stał się teraz granicą Imperium Rzymskiego. Kuszytowie podjęli ponowną próbę zajęcia Primis, ale Petroniusz udaremnił tę próbę.

Po tym wydarzeniu rozpoczęły się negocjacje. Meroidzi wysłali mediatorów do Augusta, który przebywał wówczas na Samos, i w roku 21/20 p.n.e. zawarto traktat pokojowy. Był on uderzająco korzystny dla Meroitów, gdyż południowa część pasa trzydziestomilowego, w tym Primis, została ewakuowana przez Rzymian, a Meroici zostali zwolnieni z obowiązku płacenia trybutu cesarzowi. Z drugiej strony Rzymianie nadal zajmowali Dodekashoinos jako wojskową strefę graniczną, więc granica leżała teraz w pobliżu Hiere Sycaminos (Maharraqa).

This arrangement continued until the end of the third century AD, with relations between Meroe and Roman Egypt remaining generally peaceful during this time (Hintze 1978 :100). Jednak królestwo Kusz zaczęło słabnąć jako potęga w I lub II wieku n.e., częściowo w wyniku wojny rzymskiej.

Zobacz też

• Kusz
• Musawarat es Safra
• Nubia
• Kandake
• Lista monarchów Kusz

Further reading

• László Török, in: Fontes Historiae Nubiorum vol. II, s. 723-725 (Bergen, 1996). ISBN 82-91626-01-4

• Snowden, Frank M. Jr, „Blacks in Antiquity: Ethiopians in the Greco-Roman Experience”. The Belknap Press of Harvard University Press. Cambridge, Massachusetts i Londyn Anglia. 1970
• „Women in power 500-B.C. 1” at Guide2womenleaders.com
• Stela znaleziona w Naqa
• Chicago Oriental Institute Archive: zdjęcie jej zniszczonej piramidy
• Candace of Meroe Krótka animacja o Amanirenas.

Na tej stronie wykorzystano treści z Wikipedii na licencji Creative Commons (view authors).

.