Alice Coachman

Alice Coachman przebyła długą drogę, aby zostać pierwszą czarnoskórą kobietą w historii, która zdobyła złoty medal olimpijski.

Coachman dorastała w południowo-zachodniej Georgii w czasach segregacji rasowej, co oznaczało, że rzadko miała dostęp do obiektów sportowych, często biegała po polnych drogach (czasami boso) i tworzyła własne płotki, aby ćwiczyć skoki. W czasach, gdy kobiety-sportowcy często były wyśmiewane, rodzice Coachman nie wspierali jej zainteresowania sportem.

„Mój ojciec chciał, żebym była bardziej jak młoda dama, siedząca na ganku”, powiedziała Coachman.

I nawet kiedy Coachman osiągnęła sukces – wygrywając pierwszy z niezwykłych 10 kolejnych tytułów AAU w skoku wzwyż w 1939 roku, w wieku 15 lat – nie mogła wystąpić na scenie narodowej: w 1940 i 1944 roku, Igrzyska Olimpijskie zostały odwołane z powodu II Wojny Światowej.

Ale Coachman wytrwała. Uczęszczała do Tuskegee Institute i Albany State College i zadebiutowała na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie ustanowiła amerykańskie i olimpijskie rekordy z udaną pierwszą próbą na 5 stóp 6 1/8 cala. Była jedyną Amerykanką, która zdobyła złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1948 roku – zaprezentowany jej przez króla Jerzego VI – i jej sukces utorował drogę dla innych czarnych amerykańskich kobiet track stars.

„Zrobiłem różnicę wśród Czarnych, będąc jednym z liderów”, powiedział Coachman. „Gdybym pojechała na igrzyska i zawiodła, nie byłoby nikogo, kto poszedłby w moje ślady. To zachęciło resztę kobiet do cięższej pracy i cięższej walki.”

Coachman wycofała się z rywalizacji po Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1948 roku. Założyła rodzinę i została nauczycielką. W 1952 roku Coca-Cola zatrudniła ją, aby została rzecznikiem prasowym.

Coachman odeszła w 2014 roku. Miała 90 lat.

.