ads

Abstract

Płyta Cocos subdukuje pod płytą północnoamerykańską ze złożoną geometrią, a wcześniejsze badania sejsmiczności ujawniły część tej złożoności. Jednak szczegóły geometrii i głębokości, na jaką wnika płyta, były w dużej mierze nieznane. Od 2004 roku, tymczasowe eksperymenty i rozbudowa stałej sieci Servicio Sismológico Nacional (SSN, Meksykańska Narodowa Służba Sejsmologiczna) poprawiły rozdzielczość geometrii płyty i pomogły stworzyć mapę jej zejścia do górnego płaszcza. Idąc z północnego zachodu na południowy wschód, płyta Cocos wydaje się rozpadać na segmenty północny i południowy. Północny segment subdukuje pod kątem ~30º, a południowy pod kątem ~10-15º. Przejście to jest gładkie w pobliżu rowu i przechodzi w rozdarcie na głębokości; pokrywa się to z projekcją strefy szczelinowej Orozco na głębokość. Na południe od tego przejścia płyta Cocos subdukuje poziomo, podcinając płytę północnoamerykańską na odległość od ~140 do ~300 km od wykopu. Wzdłuż tego horyzontalnego regionu zaobserwowano ciche powolne zdarzenia (SSE) i wstrząsy tektoniczne (TT). W odległości 300 km od rowu (poniżej środkowego Meksyku), płyta zagłębia się w płaszcz pod kątem 76º do głębokości 500 km. Geometria ta zmienia się gwałtownie w kierunku południowym, wyznaczając wschodnią granicę USL. Zmiana ta wydaje się również charakteryzować rozdarciem na płycie. Wreszcie, w kierunku południowym, płyta Cocos subdukuje pod stałym kątem 26º. Niniejsza prezentacja podsumowuje pracę wielu autorów, w tym A. Arciniega-Ceballos, M. Brudzińskiego, E. Cabral-Cano, T. Chena, R. Claytona, F. Cordoba-Montiel,P. Davis,S. Dougherty,F. Green, M. Gurnis, D. V. Helmberger, A. Husker,A. Iglesias, Y. Kim, V. Manea, D. Melgar, M. Rodríguez-Domínguez, S. K. Singh, T.-R. A. Song, C. M. Valdés-González, D. Valencia-Cabrera

.