9 Highlights From Bushwick Open Studios 2019

Works by Sam Bates and Andrew White at Indie Studios off Broadway. (fot. Hrag Vartanian/Hyperallergic)

Przez ostatnie 13 lat, Bushwick Open Studios (BOS) było zdecydowanie mieszaną torbą. Jednak wśród setek otwartych pracowni, na ogół każdy znajduje coś dla siebie. Tegoroczna edycja, choć godna pochwały za program skupiony na społeczności i nacisk na długoletnich mieszkańców, oferowała mniej okazji do zobaczenia ekscytujących prac, głównie z powodu nieregularnych godzin, niezbyt niezawodnej mapy i nieco przytłaczającego wyboru prac na widoku. Być może mamy tu do czynienia z ogólną grawitacyjną zmianą artystów przenoszących się gdzie indziej z powodu rosnących czynszów, ale tegoroczne Otwarte Studia pozostawiły nas w oczekiwaniu na nieco więcej.

Mimo to, natknęliśmy się na kilka perełek. Oto zestawienie naszych osobistych faworytów.

„Dream Homes” wewnątrz pracowni Emily Bicht przy 505 Johnson Avenue (zdjęcie Alissa Guzman/Hyperallergic)

Emily Bicht

„Sickly sweet” to najlepszy sposób na opisanie pracowni Emily Bicht. Mała półka z wesołymi ceramicznymi ciastkami Bundt uzupełnia drobiazgowo oddane, niewielkie obrazy przedwojennych „Domów marzeń”. Zestawy do budowy domów Searsa, sprzedawane w latach 1908-1940, stały się artefaktami obozu. Bicht odtwarza je w formie dioram w stylu Hallmark, które umieszcza na serii codziennych rysunków inspirowanych książką „Mother’s Encyclopedia” z 1969 roku. Zakorzenione w stuletniej kulturze kobiecej doskonałości, jej prace są sacharyczne i bynajmniej nie nostalgiczne. Trudno się do nich nie odnieść, gdy kraj po raz kolejny walczy z przestarzałymi wyobrażeniami na temat kobiecych ciał, praw i ról. -Alissa Guzman

Obraz Galeany Fraiz, wystawiony w jej pracowni przy 1717 Troutman St. w Ridgewood (fot. Dessane Lopez Cassell/Hyperallergic)

Galeana Fraiz

Przechodząc przez sieć gęsto upakowanych pracowni, przyciągnęły mnie bogate szmaragdowe odcienie obrazu Galeany Fraiz. Uśmiechnięta kobieta w okularach przeciwsłonecznych pozuje pośród zieleni, emanując poczuciem błogości, gdy wyłania się z liści. Po drugiej stronie wąskiego studia Fraiz wystawiła kolejne przykuwające uwagę (i równie duże) dzieło, przedstawiające śpiącą parę, splecioną na wąskim łóżku. Ich twarze i kończyny przylegają do siebie w sposób, który podkreśla przyjemną intymność tego, co przyziemne. Ich skóra, utrzymana w bogatej, karmelowej tonacji, zdawała się niemal lśnić, podobnie jak twarz samej artystki, która promieniowała ciepłem i ekscytacją, witając każdego gościa. Pochodząca z Wenezueli, Fraiz w swoich obrazach przywołuje jasne odcienie dzieciństwa spędzonego w Miami, po tym jak w wieku siedmiu lat wyemigrowała do USA. Fraiz opisała swoje obrazy jako czułe portrety życia, które stara się zachować, a jej wyraz twarzy lekko pociemniał, gdy opisywała rozczarowanie, jakie odczuwa w związku z niestabilną sytuacją w swoim kraju. Wśród niezliczonych inspiracji Fraiz wskazuje na Wenezuelę, którą pamięta, a także na swoją rodzinę, przodków i znajome potrawy (w innym miejscu jej pracowni ceramiczne łuski kukurydzy pomalowane na jaskrawe kolory zdobią niski stojący stół niczym ofiary na ołtarzu). -Dessane Lopez Cassell

Space 776 Gallery (photo by Hrag Vartanian/Hyperallergic)

Space 776 Gallery

Space 776 Gallery jest dość nieortodoksyjna. Mają swoją przestrzeń w Seulu, w Korei Południowej, i drugą na Brooklynie. Jej założycielem jest Jourdain Jongwon Lee (na zdjęciu w środku), który zdecydował się otworzyć przestrzeń dla szerokiej gamy artystów; wystawiają wielu międzynarodowych artystów, co jest nie lada gratką w Bushwick. Kciuki w górę za to, że galeria angażuje się w życie społeczności – to bardzo potrzebne – mają nawet rezydencję (obecna rezydentka Rosetta DeBerardinis po prawej). Na zdjęciu jest też menedżerka galerii i artystka Dasha Bazanova. Będę zwracać większą uwagę na tę wyjątkową przestrzeń. -Hrag Vartanian

„Pain Relief” w pracowni Joanne Ungar w Active Space Studios (fot. Alissa Guzman/Hyperallergic)

Joanne Ungar

W tej psychodelicznej ekspresji kultury konsumpcyjnej, dwuwymiarowe woskowe prace Joanne Ungar przypominały mi przemysłowe okna szklane, grube i mroczne, gdzie poszczególne części tworzą całość. Rozłożone pudełka z kosmetykami, niczym abstrakcyjne figury geometryczne, osadzone są w kolejnych warstwach jaskrawo kolorowego wosku. Najnowsza seria Ungara „Ulga w bólu” wykorzystuje wszystko, od „Johnny Walker Black” po opakowania zastrzyków z botoksu, podkreślając produkty, których używamy do przykrywania i przekształcania. Niczym abstrakcyjne pejzaże lub kapsuły czasu dla przyszłości, prace te przedstawiają naszą kulturę nadmiaru i konsumpcji w miłych dla oka bryłach wosku. -AG

Rząd obrazów gwaszowych Sarah Lubin, wystawionych w jej pracowni przy 1717 Troutman Street w Ridgewood (fot. Dessane Lopez Cassell/Hyperallergic)

Sarah Lubin

Inną artystką, która skupia się na przyziemności, by osiągnąć zachwycające cele, jest Sarah Lubin (przypadkowo natknęłam się na jej prace za rogiem od Fraiz’s). Pracując w gwaszu i farbie olejnej, kompozycje Lubina emanują spokojną, medytacyjną elegancją. Najbardziej przykuł moją uwagę rząd niewielkich obrazów gwaszowych przedstawiających sceny domowe, z których każdy utrzymany jest w stonowanej tonacji z odrobiną koloru tu i ówdzie (ten aspekt artystka opisała jako ukłon w stronę „zabawności” scen, które lubi uwieczniać). Choć w większości są to prace figuratywne, Lubin zwraca uwagę na kolor i fakturę, co pozwala jej na stworzenie małych obszarów bogatej abstrakcji w swoich kompozycjach. Jej wysoce stylizowane postacie przypominają elementy obrazów Alexa Katza, a różne teksty historyczne na jej półce z książkami świadczą o wpływie historii sztuki na jej praktykę. Ostatnio szczególnie pociąga ją „bezruch” renesansowych obrazów i posągowe kompozycje indyjskich miniatur. -DLC

Dustin Yager (photo by Hrag Vartanian/Hyperallergic)

Dustin Yager

Ceramika Dustina Yagera aż krzyczy zabawą! Jednak dzięki odniesieniom do sztuki, popu i kultury internetowej, hipnotyzuje Cię, gdy gubisz się w gąszczu słów i obrazów. Jego strona internetowa, nazwana ceramika + teoria, wyjaśnia sedno jego zainteresowań. Na jednym z wystawionych kielichów widniał wydrapany napis „cum slut”. Przez chwilę uśmiechnęłam się, wyobrażając sobie cały stół zastawiony takimi przedmiotami i zabawną rozmowę, jaka by z tego wynikła. Podczas Bushwick Open Studios wystawiali się inni bardzo utalentowani artyści ceramicy, ale prace Yagera wyróżniały się i sprawiły, że chciałam więcej. -HV

„Blanketed 16-011” w pracowni Petera Gynda przy 41 Varick Avenue (fot. Alissa Guzman/Hyperallergic)

Peter Gynd

Fotografia w pracowni Petera Gynda przypomniała mi wykład, w którym kiedyś uczestniczyłam w New-York Historical Society, gdzie odkrywcy zbierali się, by dyskutować o swoich ekstremalnych podróżach do brudnych miejskich podziemi, surowych terenów Arktyki czy wysokości Everestu. Portrety Gynda oddają podobne poczucie eksploracji samego siebie, gdy nierozpoznawalna sylwetka artysty, spowita od stóp do głów w tradycyjne tkaniny, figlarnie (lub ze stoickim spokojem) pozuje w nieskażonych krajobrazach. Dzięki anonimowości odkrywcy, praca staje się połączeniem postaci, krajobrazu i podróży. Od miejsc kultu religijnego do białych piasków miejsc testowania bomby atomowej, pojawiają się pytania o tożsamość, kulturę i lokalną historię. -AG

Zwiedzający testujący niektóre urządzenia w Negativeland podczas Bushwick Open Studios (fot. Dessane Lopez Cassell/Hyperallergic)

Negativeland

Miłośnicy filmów, nie szukajcie dalej – Negativeland, stosunkowo młode laboratorium filmowe, zaczęło ostatnio udostępniać swoje urządzenia do obróbki Super 8mm i 16mm dla publiczności. Przez ostatni rok to, co pierwotnie było małą, prowadzoną przez artystów przestrzenią, która powstała w celu zachowania porzuconego sprzętu analogowego, stopniowo stawało się coraz bardziej otwarte dla publiczności (co zabawne, komercyjne zainteresowanie procesami analogowymi wzrasta, umożliwiając nieco większą stabilność finansową placówki).

Teraz, za jedyne 15 dolarów za godzinę, filmowcy, artyści i entuzjaści mogą uzyskać dostęp do trudno dostępnego sprzętu, takiego jak drukarka optyczna, stół montażowy Steenbecka, splicery i wiele ciemni (dodatkowy bonus: w ciemniach można nawet przetwarzać przeterminowane ruchome obrazy). Negativeland może się również pochwalić skanerem Lasergraphics, który może przenieść materiał filmowy z taśm super 8 i 16 mm na wysokiej jakości skany cyfrowe (choć dostęp do niego ma tylko przeszkolony personel). Jesteś nowy w tym wszystkim? Nie ma problemu. Jak wspomniał współzałożyciel Josh Lewis, „jeśli nie masz pojęcia, co robisz, oferujemy dwugodzinne szkolenie za 75 dolarów”. Biorąc pod uwagę koszty życia w Nowym Jorku (i to, ile kosztuje nawet obejrzenie filmu w dzisiejszych czasach), nie mogę sobie wyobrazić lepszej oferty zarówno dla aspirujących, jak i bardziej ustatkowanych filmowców. -DLC

„Animal” sculptures on view at M. David & Co at 56 Bogart in Bushwick (photo by Alissa Guzman/Hyperallergic)

Daniel John Gadd

Rzeźby i reliefy Daniela Johna Gadda są pełne sprzeczności. Są twarde i przemysłowe, z drutem i stalą wystającą ze ściany, a jednocześnie delikatne i antropomorficzne, dyndające delikatnie jak mobile z sufitu. Materialnie brzydkie, jak wyprute wnętrzności lub wyrzucone części, rzeźby są formalnie satysfakcjonujące: wyważone, ale pełne podsekcji i intryg. W przeciwieństwie do rzeźb inspirowanych minimalizmem, które widziałem w innych pracowniach BOS, seria zatytułowana „Zwierzę” sprawia wrażenie detrytusu świata, który się zepsuł. -AG

Bushwick Open Studios odbyło się w różnych miejscach na Brooklynie, w dniach 20-22 września. Coroczne wydarzenie jest organizowane przez Arts in Bushwick.

.