20 rzeczy, których nie wiedziałeś o Babe Ruth

George Herman Ruth, Jr, lub Babe Ruth – jak ludzie pieszczotliwie go nazywali – jest uważany za jednego z (jeśli nie NAJLEPSZEGO) najlepszego baseballistę wszech czasów. Jego barwne życie zostało udokumentowane w wielu książkach, ale jest kilka rzeczy, których większość ludzi nie wie o legendzie baseballu. 27 kwietnia 1947 roku, kilka miesięcy po zdiagnozowaniu u niego raka gardła, Babe Ruth otrzymał najwyższy zaszczyt, jaki może spotkać oddanego Jankesa: przejście na emeryturę z jego numerem. Oprócz Lou Gehriga, jego byłego kolegi z drużyny, był jedynym Jankesem, który kiedykolwiek posiadał to wyróżnienie.

Mając to na uwadze, oto 20 rzeczy, których prawdopodobnie nie wiedziałeś o Babe Ruth.

1. Został aresztowany za nieostrożną jazdę

Ruth był niekwestionowany w boisku baseballowym, kradnąc dom dziesięć razy w swojej karierze i szacunkowo 714 home runów. Najwyraźniej, on również wyświetlane tę samą szybkość za kierownicą. Jego seria wypadków samochodowych, wykroczeń drogowych i mandatów za przekroczenie prędkości była dość imponująca. Doprowadziło to do jego aresztowania 8 czerwca 1921 roku, kiedy to został złapany na przekroczeniu prędkości na Manhattanie. Ruth musiał spędzić resztę dnia w więzieniu, a wypuszczono go dopiero czterdzieści pięć minut po rozpoczęciu meczu. Kiedy go wypuścili, założył swój mundur Jankesów pod garniturem i wyrwał się z eskorty motocyklowej, aby zdążyć na mecz.

2. Jego ojciec zginął w rodzinnej awanturze

Przypominając, ojciec Rutha, który nosił to samo nazwisko – George Herman Ruth – był właścicielem serii saloonów w Baltimore. Miejsce, w którym znajdował się jeden z tych barów, to obecnie Oriole Park’s center field. George Herman Ruth Sr. stał za ladą tego fatalnego dnia w sierpniu 1918 roku, gdy dwaj jego szwagrowie zaczęli się kłócić. Ruth wdał się w kłótnię z jednym z nich i wyszedł za nim na ulicę, aż zaczęli się bić. Niestety, Ruth upadł na ziemię, uderzając się w tył głowy. Zmarł na skutek pęknięcia czaszki.

3. Ruth zadebiutował jako miotacz

Większość ludzi zna Babe’a Rutha z jego fenomenalnych 714 home runów, ale tak naprawdę zaczynał jako bardzo dominujący leworęczny miotacz w latach 1910. W tym czasie grał dla Boston Red Sox, z którymi wygrał osiemdziesiąt dziewięć meczów w ciągu sześciu sezonów. Odegrał znaczącą rolę w 3 zwycięstwach drużyny w World Series w 1917 roku. Kiedy dołączył do New York Yankees w 1920 roku, jego pozycja została zmieniona na outfieldera po zaledwie 5 meczach.

4. Odszedł na emeryturę w mundurze Braves

Ruth rozpoczął swoją karierę w Major League w Bostonie z Red Sox i tam ją zakończył, ale nie w tej samej koszulce. Po tym jak Jankesi porzucili go z powodu słabnących wyników w 1935 roku, Ruth podpisał kontrakt z Boston Braves, mając nadzieję, że w następnym sezonie zostanie menedżerem drużyny. Kiedy jednak okazało się, że jego umiejętności znacznie osłabły, obietnica nie została dotrzymana, a on sam postanowił zawiesić buty w mundurze Braves. To oznaczało koniec jego dwudziestodwuletniej kariery baseballisty, po rozegraniu 28 meczów tylko dla Braves.

5. Jego pierwsza żona zmarła w tajemniczy sposób

Po swoim debiutanckim sezonie Ruth ożenił się z Helen Woodford (która miała wtedy zaledwie 16 lat) i para adoptowała córkę w 1922 roku. Uważa się, że córka należała do jednej z kochanek Babe Ruth’a. Małżeństwo nie trwało długo, gdyż po kilku latach para rozstała się na czas nieokreślony. W styczniu 1929 roku w pewnym domu w Watertown w stanie Massachusetts, który należał do dentysty Edwarda Kindera, wybuchł pożar (spowodowany wadliwą instalacją elektryczną). W wyniku tego zdarzenia zginęła kobieta, którą błędnie zidentyfikowano jako Helen Kindler, żonę dentysty. Po zobaczeniu jej zdjęcia w bostońskiej gazecie, czytelnicy i członkowie rodziny rozpoznali kobietę jako zrażoną żonę Babe Rutha. Było to zaledwie kilka godzin przed jej zaprogramowanym pochówkiem.

6. Nie został jednogłośnie włączony do Baseball Hall of Fame

Rok po zakończeniu kariery, Ruth znalazł się w pierwszej piątce początkowych induktorów wybranych do National Baseball Hall of Fame, która właśnie powstawała w Cooperstown, w stanie Nowy Jork. Chociaż Ruth miał niezwykłe osiągnięcia w National League, został pominięty przez 11 z 226 głosujących, zostawiając go w tyle za Ty Cobbem – najpopularniejszym graczem w tej sali. Jego tabliczka w Cooperstown nazywa go „największą kartą przetargową” w baseballu.

7. W rzeczywistości nie był sierotą

Do tej pory większość ludzi prawdopodobnie wie, że Babe Ruth wychował się w St. Mary’s Industrial School for Orphans, Delinquent, Incorrigible and Wayward Boys. Co ciekawe, Ruth tak naprawdę nie był sierotą, ale po prostu krnąbrny, niepoprawny i niepoprawny. Mając zaledwie 7 lat, Ruth był tak złym chłopcem, że jego rodzice musieli wysłać go do Szkoły Katolickiej po wskazówki. Szkoła była całkowicie odpowiedzialna za Ruth’a i to właśnie tam rozwinął on swoje zainteresowanie baseballem. W rzeczywistości podpisał swój pierwszy kontrakt 14 lutego 1914 roku z mniejszą ligą Baltimore Orioles po ukończeniu szkoły.

8. Przez większość swojego życia wierzył, że urodził się rok później niż jego rzeczywista data urodzenia

Ruth przez kilka lat zawsze wierzył, że urodził się 7 lutego 1984 roku. Dopiero gdy sprawdził swój akt urodzenia podczas ubiegania się o paszport na wyjazd do Japonii w 1934 roku, zdał sobie sprawę, że jego prawdziwa data urodzenia to 6 lutego 1895 roku. Chociaż było to prawie rok po jego prawdziwym poczęciu, nadal świętował swoje urodziny w dniu

9 lutego. Raz uderzył sędziego podczas meczu

Ruth był znany z tego, że miał ogromny temperament i równie ogromne ego, jak wielu elitarnych sportowców. W 1917 roku, kiedy rozpoczął mecz przeciwko Senators, stał się tak sfrustrowany wezwaniami sędziego Bricka Owensa, że uderzył go za lewym uchem, zanim został odciągnięty z boiska przez policjantów. Jego zachowanie spowodowało, że został ukarany grzywną w wysokości 100 dolarów, a Ernie Shore zajął jego miejsce jako zmiennik. Shore poszedł na emeryturę następnych dwudziestu sześciu batterów, aby pokonać Senatorów 4-0.

10. Ruth pobił rekordy mocy

W 1918 roku Ruth dostał szansę, by uderzać bardziej regularnie, co doprowadziło do około 10 homerunów, jak wspomniano wcześniej. W następnym roku osiągnął 129 w .432, bijąc rekord Socksa Seybolda wynoszący 16 w lidze amerykańskiej, 25 Bucka Freemana z XIX wieku i 24 Gavvy’ego Cravatha w nowoczesnej major league. Podczas swojego pierwszego roku z NY Yankees, Ruth bat 54 w .457, najwięcej ktokolwiek kiedykolwiek osiągnął w jakiejkolwiek głównej drużynie ligowej oprócz Phillies. Jego procent rzutów wolnych wynoszący .847 został pobity dopiero niedawno, dokładnie w 2001 roku, przez Barry’ego Bondsa. Do dziś może pochwalić się 4 z dziesięciu największych jednosezonowych procentów sluggingowych wszech czasów.

11. Ruth zdobył tylko jedną nagrodę MVP

Given jego wcześniejszy rekord, większość ludzi uważa, że Babe Ruth zasłużył na więcej niż tylko jedną nagrodę MVP. Jednak w jego przypadku było to prawdopodobnie spowodowane tym, że nagroda ta nie istniała wcześniej lub nie kwalifikował się do niej, ponieważ powtórni zwycięzcy nie byli dopuszczani. Biorąc pod uwagę, że obecny rekord to 7 punktów Barry’ego Bondsa, interesujące jest spekulowanie, ile dokładnie Ruth mógłby zdobyć, oceniając według współczesnych standardów. Na przykład, jeśli użyjemy systemu Wins Above Replacement (WAR) dla każdego sezonu, który jest używany do określenia wartości gracza w kategoriach zwycięstw w stosunku do gracza zastępującego, Ruth prowadził w lidze krajowej 12 razy w WAR. Jeśli pójdziesz z tym, legendarny Babe Ruth mógł zdobyć 12 nagród MVP.

12. Ruth był pierwszym najlepiej opłacanym graczem baseballowym

Jego pierwszy kontrakt z Jankesami przewidywał dla niego oszałamiającą pensję w wysokości 20 000 dolarów, a do 1930 roku osiągnął pułap 80 000 dolarów, co było najwyższą pensją, jaką kiedykolwiek otrzymał gracz baseballowy. W rzeczywistości zarabiał więcej niż ówczesny prezydent, Herbert Hoover, którego pensja wynosiła 75 000 dolarów. Kiedy przeszedł na emeryturę, zostawił Gehriga jako najwyżej opłacanego gracza w Major League z 30.000 dolarów. Choć było to znacznie mniej niż zarabiał Ruth, wyznaczyło to tempo wynagrodzeń baseballistów. Podczas swojej kariery Babe Ruth zarobił około miliona dolarów w pensjach i premiach, a nawet dodatkowe pieniądze z pism, rekomendacji i innych przedsięwzięć.

13. Otrzymał przydomek „Babe”, gdy dołączył do Orioles

George Herman Ruth, Jr. dołączył do mniejszej ligi Baltimore Orioles, gdy miał tylko 19 lat i świeżo po ukończeniu szkoły w 1914 roku. Aby zatwierdzić jego kontrakt na 250 dolarów, Jack Dunn, który był właścicielem i zarządcą drużyny, musiał wziąć go pod swoją prawną opiekę, ponieważ pełnoletność wynosiła wtedy 25 lat. Kiedy po raz pierwszy zetknął się z graczami Orioles, nazywano go „Jack’s newest babe”, a w miejscach publicznych skracano ten przydomek do „Babe”. Co ciekawe, w trakcie jego kariery koledzy z drużyny uznali, że dziwnie jest go tak nazywać, zamiast tego preferując „The Big Fellow”, „Jidge” i „Bam.”

14. He Spoke German

Rodzina Rutha była niemiecka z obu stron. George Ruth, Sr., jego ojciec, był Pennsylvania Dutch, podczas gdy Kate Schamberger, jego matka, była Niemką ze strony ojca. Ruth zdołał przyswoić sobie ten język, ponieważ był on używany w rodzinie. W rzeczywistości, w latach 40. pojawiły się sugestie, że jego nazwisko brzmiało w rzeczywistości albo Gerhardt, albo Ehrhardt, a nie Ruth – ale Babe odrzucił tę koncepcję jako błędną.

15. Umieścił kawałek kapusty pod swoim kapeluszem dla ochłody

Aby utrzymać chłodną głowę na boisku, Babe nosił kawałek kapusty pod swoim kapeluszem. Było to dość nowatorskie rozwiązanie, ale nie na tyle rewolucyjne, aby zostało przyjęte przez innych graczy z Major League. Na przykład trudno sobie wyobrazić Pete’a Rose’a umieszczającego kawałek warzywa pod kapeluszem w jakimkolwiek celu.

16. The Babe miał krótkie kariery w radiu i filmie

Jak wiele sław, The Babe próbował szczęścia w czymś innym niż wybrana przez niego kariera. W szczególności był gospodarzem programu The Adventures of Babe Ruth, który emitowany był trzy razy w tygodniu latem i wiosną 1934 roku, a także Here’s Babe Ruth latem i wiosną 1937 roku. Ponadto, w czasie II wojny światowej prowadził program znany jako Baseball Quiz, który emitowany był w NBC w każdą sobotę. Przedsięwzięcia te były jednak w większości krótkotrwałe, podobnie jak jego kariera filmowa. Niektóre z filmów, w których wystąpił to Headin’ Home z 1920 roku, a także Pride of the Yankees, w którym zagrał samego siebie. Resztę emerytury spędził na wakacjach na Florydzie i grając w golfa.

17. Był jednym z najwcześniejszych wielkich sportowców, którzy mieli swojego PR-owca

Już po podpisaniu kontraktu z Jankesami, Ruth poznał szybko mówiącego przedsiębiorcę z L.A. o nazwisku Christy Walsh, z którym nawiązał natychmiastowe partnerstwo biznesowe. Ten związek będzie stanowić podstawę dla nowoczesnego sportu / sportowca partnerstwa agenta. Jego praca polegała na utrzymaniu Ruth w oczach opinii publicznej i rozwijaniu obrazu wielkiego miłego dzieciaka, który lubił mieć trochę zabawy na boku. Dodatkowo, był odpowiedzialny za spychanie na dalszy plan niestosownych zachowań Ruth, takich jak jej żarłoczne łakomstwo, picie poza kontrolą i nienasycona niewierność. Christy zatrudnił również ghostwriterów do pisania wszelkiego rodzaju artykułów o Babe i miał Ruth wykonać szalone akrobacje, takie jak barnstorming w całym kraju każdego sezonu poza i łapanie baseballs rzucane z samolotów.

18. Miał problemy z zapamiętywaniem imion

The Babe was terrible with names, which, although frustrating for him, became an ongoing source of humor for his teammates. Uciekał się do nazywania wszystkich poniżej pewnego wieku po prostu „dzieciakiem”, podczas gdy ci, którzy byli powyżej tego wieku, byli nazywani „doc. „Kobiety, z drugiej strony, były albo „sweety”, „baby”, lub „honey”, podczas gdy jego żona była „the missus” lub „the wife”.

19. Żona Gehriga mogła być odpowiedzialna za odległe relacje Lou Gehriga z the Babe

Ruth i Gehrig zawsze byli znani z tego, że mieli chłodne relacje. Ci dwaj byli zupełnie innymi ludźmi. Podczas gdy Ruth był głośny i hałaśliwy, Gehrig był cichy i powściągliwy. Różnica osobowości sprawiała, że naturalnie nie byli najlepszymi przyjaciółmi. Sytuację mógł jednak pogorszyć fakt, że Eleanor, żona Gehriga, przed ślubem z Lou była szczególnie blisko związana z Ruth. Ruth była znana z tego, że była notorycznym kobieciarzem i prawie nie utrzymywała platonicznych relacji z kobietami. Co więcej, w 1934 roku, podczas zagranicznej podróży do Japonii, Gehrig przyłapał Eleanor na wpół pijaną w kabinie Babe na statku. Ruth i Gehrig nie rozmawiali ponownie po tym incydencie aż do 1939 roku przed jego śmiercią.

20. Jego największym żalem było to, że nie zarządzał drużyną

Ruth bardzo chciał zarządzać drużyną w Major League, szczególnie Jankesami, ale nigdy tak naprawdę nie miał takiej możliwości. Większość ofert, które pojawiały się na jego drodze były po prostu dla rozgłosu, w tym jego kontrakt z Boston Braves pod koniec kariery. Ruth uważał też, że to ludzie powinni do niego przychodzić i że on sam nie powinien przechodzić w tym procesie długiej drogi. Sytuację pogarszał fakt, że właściciele drużyn widzieli, iż jego nadmierny styl życia okaże się złym wpływem na młodych graczy.