Żelazo karbonylowe

Żelazo karbonylowe jest wysoce czystym (97,5% dla gatunku S, 99,5+% dla gatunku R) żelazem, otrzymywanym przez chemiczny rozkład oczyszczonego pentakarbonylu żelaza. Zazwyczaj ma ono wygląd szarego proszku, składającego się z kulistych mikrocząsteczek. Większość zanieczyszczeń stanowią węgiel, tlen i azot.

BASF wynalazł karbonylkowe żelazo w proszku w 1925 r. i twierdzi, że jest wiodącym producentem na świecie. W 1934 r. BASF był również zaangażowany w rozwój pierwszych taśm magnetycznych używanych w magnetofonie AEG. Żelazo karbonylowe stało się pierwszym tlenkiem do zapisu magnetycznego (chociaż szybko zastąpionym w 1936 r. przez tlenek żelaza).

W elektronice żelazo karbonylowe jest wykorzystywane do produkcji rdzeni magnetycznych do cewek wysokiej częstotliwości oraz w produkcji niektórych ferrytów. Cząstki sferyczne wytwarzane z żelaza karbonylkowego są stosowane jako składnik materiałów pochłaniających promieniowanie radarowe, używanych przez wojsko, na przykład w pojazdach typu stealth. Inne zastosowania to metalurgia proszków, formowanie wtryskowe metali i różne produkty specjalistyczne.

Rdzenie sproszkowane wykonane z żelaza karbonylkowego mają wysoką stabilność parametrów w szerokim zakresie temperatur i poziomów strumienia magnetycznego, z doskonałymi współczynnikami Q w zakresie od 50 kHz do 200 MHz. Popularne zastosowanie znajduje w induktorach szerokopasmowych, szczególnie w aplikacjach dużej mocy.

W farmacji sproszkowane żelazo karbonylowe jest stosowane w leczeniu niedoboru żelaza oraz jako suplement diety z żelazem. W 2017 r. proszek żelaza karbonylowego został zgłoszony jako skuteczny reduktor aromatycznych grup nitrowych w wodzie, ważnej reakcji stosowanej w syntezie farmaceutyków.

Cząstki żelaza karbonylowego (20-40%) zawieszone w płynie nośnym (60-80%) są stosowane jako płyn magnetoreologiczny.

.