‘Ze hebben mijn huis hiervoor gesloopt?’ Bewoners woedend over de Foxconn-fabriek die in rook opging

Toen Sean McFarlane onlangs terugkeerde naar de plek waar zijn levenslange huis was gesloopt, trof hij in de plaats daarvan een retentievijver en honderden ganzen die op een heuvel neerstreken.

Het stille tafereel kwam als een schok. Het dorp Mount Pleasant in Wisconsin had hem, zijn vriendin en vier kinderen in 2017 effectief uit hun huis verdreven om plaats te maken voor een voorgestelde hi-techfabriek van 20 m² die eigendom is van de Taiwanese elektronicagigant Foxconn, een fabriek waarvan Donald Trump had gezegd dat het binnenkort het “achtste wereldwonder” zou zijn.

Om plaats te maken voor dit “wonder” plaatsten dorpsambtenaren de McFarlanes tijdelijk in een vervallen leegstaand huis zonder werkende toiletten of verwarming, waarna ze naar verluidt niet voldeden aan de beloofde herhuisvestingsbetaling van 22.000 dollar.

Drie jaar later is de fabriek waarvoor de familie door een hel ging, nog steeds niet gebouwd. Zittend in zijn rolstoel op een leeg trottoir in november, zuchtte McFarlane in ongeloof terwijl hij het uitgestrekte lappendeken van modder, open velden, vijvers en een paar onderbenutte gebouwen scande die het 3.000-acre grote Foxconn-terrein omvatten.

“Ze hebben mijn huis gesloopt voor dit? Een stel ganzen die op een heuvel zitten?” vroeg McFarlane, 37. “Het is verontrustend. Dat is waar mijn oude huis was, en nu is het gewoon niets. Weet je? Niets.”

In 2017 hadden Mount Pleasant-functionarissen de belofte van 13.000 banen en $ 10 miljard aan particuliere investeringen tegen 2023 gebruikt als rechtvaardiging om honderden bewoners uit hun huizen te dwingen en het eigendom over te dragen aan Foxconn. Ambtenaren beloofden het slaperige plattelandsdorpje te transformeren in een bruisend, hi-tech centrum voor de verwerkende industrie dat bekend staat als “Wisconn Valley” – een belofte die aantrekkelijk was voor velen in de staat die hebben geleden onder het verdwijnen van traditionele banen in de verwerkende industrie.

In plaats daarvan implodeerde het project in slow motion. Weinig banen zijn gematerialiseerd en Foxconn heeft niet ingediend nieuwe bouwplannen in meer dan een jaar. De LCD-schermen die daar zouden worden gemaakt, worden niet gebouwd in de “fabriek”, die 20 keer kleiner is dan voorgesteld en nu is bestemd als “opslagruimte”. Nadat Foxconn zijn doelstellingen voor het scheppen van banen niet had gehaald, trok de gouverneur van Wisconsin, Tony Evers, vorige maand een deal in die het bedrijf bijna 4,5 miljard dollar aan stimuleringsmaatregelen zou hebben gegeven voor het voltooien van zijn plannen.

Terwijl de inwoners van Mount Pleasant gefrustreerd zijn, hebben ze hun woede grotendeels op de lokale leiders gericht. Degenen die spraken met de Guardian zeggen dat het dorp een vuile oorlog voerde tegen zijn kiezers, waarbij het dubieuze eminent domain orders uitvaardigde – een proces waarbij de overheid privégrond neemt voor openbaar gebruik – en andere tactieken gebruikte die waren ontworpen om hen uit hun huizen te verdrijven.

Dorpsleiders ontwrichtten levens in de naam van het verwerven van onroerend goed voor het bedrijf, zeggen bewoners. Sommigen blijven vechten voor hun land, terwijl anderen ontoereikende herhuisvestingspakketten aannamen en vertrokken. Enkelen zagen hun huizen door het dorp in beslag genomen worden.

“Er zat een beetje kwaadaardigheid in dit alles,” zei Kelly Gallaher, een inwoner van Mount Pleasant en uitgesproken criticus van het project. “Het soort dingen dat ze deden, heeft veel mensen echt getraumatiseerd.”

Ondertussen heeft het dorp bijna 1 miljard dollar schuld om de aankoop van onroerend goed en de nieuwe infrastructuur te financieren, die blijft worden gebouwd, zelfs terwijl de plannen van Foxconn afketsen.

Nieuwe vier- en zesbaanssnelwegen grenzen nu aan en doorsnijden de velden van de site. Het dorpsbestuur beweerde dat autonome voertuigen de wegen zouden vullen, maar groene John Deere-tractoren behoorden tot de weinige voertuigen in zicht op een recente middag. Velen beschouwen de bijna 320 miljoen dollar aan water-, riool- en elektriciteitsupgrades, die door de belastingbetalers moeten worden gedragen, als onnodig voor de vier onderbenutte gebouwen van het terrein. In een verklaring aan de Guardian schreef Claude Lois, een dorpsconsulent die was ingehuurd om het project te beheren, dat Mount Pleasant “ijverig heeft gewerkt om vrijwillige overeenkomsten met landeigenaren veilig te stellen … en daar in de overgrote meerderheid van de gevallen in is geslaagd”. De voorzitter van Mount Pleasant, Dave DeGroot, reageerde niet op een verzoek om commentaar, maar vertelde in september aan de Racine Journal Times dat hij “blij” is met de vooruitgang en riep op tot geduld voor een project dat nu “tientallen jaren” zal duren om te voltooien.

Maar terwijl hij foto’s nam van de lange, lege stoep en snelweg, zei McFarlane dat hij geen van dat geduld meer had. “De wegen werden verondersteld voor 13.000 arbeiders te zijn, maar niemand is hier,” zei hij. “Waar is deze stoep voor? Ik begrijp het niet. Het is de stoep naar nergens.”

‘Ze laten je achter op een eiland’

In het begin van 2017 verliet het gezin van Kim Mahoney hun huis in een lawaaierige stad in de staat voor een huis met drie slaapkamers dat ze bouwden in een agrarisch reservaat in Mount Pleasant dat “voelde als een park”.

Acht maanden later veranderde dat dramatisch.

Het dorp stelde de bewoners van haar subdivisie ervan op de hoogte dat het onteigening zou gebruiken om hun huizen in beslag te nemen als ze een verhuisaanbod niet accepteerden. Maar Mahoney en anderen beweren dat de bevelen “illegaal” waren. In plaats daarvan leken de twijfelachtige bevelen een sluwe poging van het “overnameteam” van Mount Pleasant om de bewoners bang te maken hun eigendom te verkopen.

Alleen al het vooruitzicht van een gevecht over ingewikkelde eminent domain wetten overtuigde de meeste bewoners ervan dat ze “geen andere keuze” hadden dan het aanbod van het dorp te accepteren, zei Mahoney. “Je voelt je alsof je tegenover Goliath staat.”

Hoewel de staatswet gemeenten toestaat om gebruik te maken van het onteigeningsrecht om eigendommen in beslag te nemen voor de verbreding van wegen, beweerde Mount Pleasant in veel gevallen ten onrechte dat het de huizen van de bewoners zou moeten slopen, zelfs als deze buiten het gebied lagen dat nodig was voor de verbreding van de weg. Het dorpsbestuur dreigde ook bewoners te verbieden opritten aan te sluiten op verbrede wegen, waartoe het niet bevoegd is.

Hoewel het acquisitieteam van het dorp toegaf dat zijn statuut niet van toepassing was op hun huis, zei Mahoney, ging een ambtenaar door met het bedreigen van de familie: “Foxconn zal nog steeds jullie eigendom willen. Ze zullen je op een eiland achterlaten.”

Mahoney benadrukte dat haar familie altijd bereid was om te verkopen voor een eerlijke prijs die de kosten van de wederopbouw zou dekken, maar het dorp weigerde te onderhandelen. Nu zijn de weinige gebouwen van Foxconn – waaronder een gebouw genaamd “The Globe” dat Mahoney beschreef als “een gek uitziende discobol zittend op een sokkel” – de enige buren van de familie.

Mount Pleasant koos voor een vergelijkbare aanpak op het Foxconn-terrein, onder meer toen het probeerde de eigenaren van een 400-acre pompoenboerderij te verdrijven. De familie Creuziger spande een rechtszaak aan, en hun advocaat, Dan Bach, zegt dat het dorp zich “snel terugtrok”. Als het Foxconn-project ooit werkelijkheid wordt, moet het misschien rond de pompoenplantage worden gebouwd.

In andere gevallen leek het dorp wegenplannen te maken die zouden veranderen of verdwijnen zodra een huiseigenaar zijn eigendom zou verkopen. Toen die maatregelen faalden, verklaarde het dorp het hele Foxconn-terrein – inclusief het nieuw gebouwde huis van de Mahoney’s – “verwoest”, wat Mahoney afdeed als een andere tactiek om angst aan te jagen.

Terwijl sommige gezinnen hun gevechten met het dorp wonnen, eiste de strijd een onvoorstelbare mentale tol, zei Mahoney, die slaappillen en bloeddrukmedicatie begon te gebruiken om met de stress om te gaan.

“Mijn hersenen wilden niet afsluiten om uit te zoeken: ‘Hoe los ik dit op?'”, zei ze. “Het frustrerende is dat er niets is dat ik eraan kan doen.”

‘Ik voelde me een domme sukkel om hen te vertrouwen’

Vóór het Foxconn-voorstel huurde McFarlane, die een been verloor in een auto-ongeluk, een huis dat eigendom was van zijn moeder en was aangepast om rolstoeltoegankelijk te zijn.

Drie jaar later heeft hij nog steeds geen toegankelijke douche in zijn nieuwe huis in het naburige Caledonia, en de familie, die grotendeels afhankelijk is van invaliditeitsuitkeringen, heeft geen renovatiegeld meer.

McFarlane’s moeilijke situatie illustreert hoe gezinnen die ontoereikende relocatiepakketten hebben ontvangen, nog steeds niet in staat zijn geweest om hun leven volledig opnieuw op te bouwen. Terwijl het dorp landeigenaren tot 10 keer de waarde van hun lege percelen betaalde, kregen huiseigenaren slechts 1,4 keer de waarde van hun huizen, en het dorp gaf de aanslag af.

Mount Pleasant bood een relocatiebetaling van $ 22.000 aan McFarlane, die een huurder was, en meer dan $ 500.000 aan zijn moeder, Sherri Shaver, die een huiseigenaar was. McFarlane werd ook tijdelijk ondergebracht in een huis dat eigendom was van het dorp, en de familie was geschokt toen ze ontdekten dat het al verscheidene jaren leeg had gestaan. Behalve dat er geen verwarming of werkende toiletten waren, was het vernield, stond er een meter water in de kelder, was het besmet met schimmel, waren de deuropeningen te klein voor McFarlane’s rolstoel, en spuwden de gootstenen besmet water uit dat uitslag achterliet op de huid van zijn kinderen.

Toen nam de situatie een andere lelijke wending: De leiding van Mount Pleasant trok haar aanbod voor McFarlane’s betaling in, zei hij, en dreigde Shaver aan te klagen over een ongerelateerde zaak als hij hen zou bestrijden. Ondanks tranen in de ogen van het bestuur van Mount Pleasant om het geld te smeken, kwam de betaling van de verhuizing nooit aan. McFarlane zei dat hem door dorpsambtenaren werd verteld dat de betaling aan zijn moeder genoeg was voor het hele gezin.

“Er is geen verklaring voor waarom ze het deden, behalve dat ze het konden, en ik voelde me als een domme domkop omdat ik ze vertrouwde,” zei McFarlane. “Ik weet niet waarom ik het deed. Ik heb het gevoel dat ik mijn familie in de steek heb gelaten.”

Toch zei McFarlane dat hij dankbaar was dat hij een nieuwe start kon maken in een nieuwe stad. “Ik ben gewoon blij dat we niet meer in Mount Pleasant zijn. Godzijdank,” zei hij.

De dorpsleiding kijkt met een andere blik naar het Foxconn-terrein dan de Mahoneys en McFarlanes. Zij zien een project dat al “duizenden” banen in de bouw creëert en het land klaarstoomt voor investeringen. Zij merken op dat Foxconn nu al meer dan 1 miljoen dollar aan belastinginkomsten binnenhaalt en in 2023 jaarlijks 30 miljoen dollar aan belastingen moet gaan betalen, zelfs als het project niet doorgaat. (Foxconn heeft niet gereageerd op vragen.)

Maar de recente geschiedenis laat zien dat Foxconn-plannen van Pennsylvania tot Indonesië zijn mislukt. Ondertussen heeft Lois, de consultant, onlangs een soortgelijk gestructureerde deal in Illinois geleid die op spectaculaire wijze in duigen viel. Het eindigde met een ontwikkelaar in de gevangenis voor fraude, de FDIC het sluiten van een bank, en Lois het aanklagen van online commentatoren die kritiek hadden op zijn prestaties.

Als de Foxconn deal een vergelijkbaar lot treft, zijn de belastingbetalers van de staat de haak voor 40% van bijna $ 1 miljard aan schuld die Mount Pleasant waarschijnlijk verschuldigd zal zijn.

Het project is al zeer impopulair rond Wisconsin, zei Randy Bryce, een activist en voormalig congreskandidaat. Inwoners vragen zich af waarom de beperkte middelen van de staat worden gericht op een buitenlands bedrijf, zei hij.

“Vooral nu – kijk naar hoe dat geld zou kunnen worden gebruikt om worstelende bedrijven te helpen tijdens Covid,” voegde Bryce eraan toe.

Hoewel Trump en de voormalige Republikeinse gouverneur van Wisconsin, Scott Walker, met de aankondiging van Foxconn in 2017 verklaarden dat ze de productiesector van een kritieke upper midwest swing state nieuw leven hadden ingeblazen, wordt het project nu gezien als een verlies voor Republikeinen. Ondertussen is er een groeiend gevoel dat het leven van de bewoners van Mount Pleasant werd verstoord voor wat weinig meer was dan uitgewerkt politiek theater ontworpen om een nep public relations-winst voor Trump en Walker te scoren.

Maar terwijl de “politieke stunt” is galling, het is de strijd met lokale ambtenaren die het meest demoraliserend is voor Mahoney.

“Het is walgelijk dat de mensen die verondersteld worden je te vertegenwoordigen, degenen zijn die op je stampen,” zei ze.

{#ticker}}

{topLeft}}

{{bottomLeft}}

{topRight}}

{bottomRight}}

{{#goalExceededMarkerPercentage}}

{{/goalExceededMarkerPercentage}}

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{highlightedText}}

{#cta}{text}{{/cta}}

Houd me in mei op de hoogte

• Delen op Facebook
• Delen op Twitter
• Delen via e-mail
• Delen op LinkedIn
• Delen op Pinterest
• Delen op WhatsApp
• Delen op Messenger