Who Do You Love? (Bo Diddley song)
Ronnie Hawkins and the HawksEdit
Rockabilly zanger Ronnie Hawkins bracht “Who Do You Love?” al aan het eind van de jaren vijftig tijdens live optredens ten gehore. Na een aantal singles, nam Hawkins het nummer in februari 1963 op voor Roulette Records in New York City. Hij werd ondersteund door de Hawks, die later met Bob Dylan op tournee gingen en de Band werden. Muziekhistoricus Charlie Gillett beschrijft Hawkins’ zang als “laag en hard, alles bereikend wat rock ‘n’ roll kon doen”.
Het gitaarspel van Robbie Robertson van The Hawks is prominent aanwezig in de opname en is opgemerkt door verschillende muziekschrijvers. Criticus Richie Unterberger beschreef het als “een paar jaar vooruit op zijn tijd in zijn manische vervormde intensiteit”. Robertson’s stijl is vergeleken met die van bluesgitarist Willie Johnson, die een belangrijke bijdrage leverde aan Howlin’ Wolf’s sound in het begin van de jaren 1950. De oude Howlin’ Wolf gitarist Hubert Sumlin’s solo uit 1961 op “Wang Dang Doodle” zou Robertson geïnspireerd hebben. Gillett merkt echter op dat “Robertson’s gitaarstijl geen enkele gitarist imiteerde” en voegt eraan toe dat “vijf jaar later veel gitaristen tevergeefs probeerden vergelijkbare effecten te bereiken”.
Hawkins’ single was een hit in Canada, volgens schrijver Oliver Trager, maar de release dateerde van voor de Canadese samensteller van de hitlijsten, RPM magazine. Behalve vlakbij de grens in het Grote Merengebied, bleef de plaat grotendeels onopgemerkt en kwam niet voor in de Billboard charts. In 1964 brachten ze een acht minuten durende versie in een jam stijl die later geassocieerd werd met de Grateful Dead. Robertson, samen met Levon Helm en Garth Hudson, ondersteunde John P. Hammond bij een opname van “Who Do You Love” voor laatstgenoemde’s So Many Roads album. Het nummer, uitgebracht in 1965, gebruikt een Bo Diddley beat met een blues rock arrangement. In 1976 voerde Hawkins het nummer uit met de Band voor The Last Waltz concert film en album. Band biograaf Neil Minturn beschrijft het als “veeleisend een ebullient, losse, insistent, repetitieve groove, met wortels in de zuidelijke, landelijke cultuur. Hawkins bleef “Who Do You Love?” uitvoeren als soloartiest.
Quicksilver Messenger ServiceEdit
Maart 1969
- Fillmore East, New York City en/of
- Fillmore West, San Francisco
Psychedelische rock
- 25:22 (album)
- 3:35 (single edit)
Capitol
E. McDaniels a.k.a. Bo Diddley
De psychedelische rockband Quicksilver Messenger Service uit San Francisco maakte “Who Do You Love” tot een vast onderdeel van hun live-optredens. Tijdens de begindagen van de groep in 1966 en 1967 met zanger en harmonicaspeler Jim Murray, werd het nummer uitgevoerd met een relatief beknopt bluesrockarrangement met een Bo Diddley-achtige beat en harmonica- en gitaarsolo’s. Ze probeerden tenminste één studio-opname in 1967 tijdens de sessies die leidden tot hun eerste album, Quicksilver Messenger Service. De demo werd officieel uitgebracht op het album Unreleased Quicksilver Messenger Service – Lost Gold and Silver uit 1999. Met iets minder dan zes minuten is het redelijk representatief voor hun vroege optredens.
Midden 1968 kreeg “Who Do You Love” echter een ander arrangement. Unterberger noemt het een “sjabloon om lange instrumentale gitaarimprovisaties aan op te hangen, waarbij het tempo en de melodie van het oorspronkelijke liedje zo goed als verdwenen zijn”. Een 25 minuten durende live bewerking werd opgenomen op Quicksilver’s tweede album, Happy Trails, dat werd gemonteerd uit opnamen uit 1968 in de Fillmore East en/of Fillmore West. De groep voert het uit als een zesdelige suite die “weven in en terug uit het hoofdthema”, met secties die ruimte laten voor instrumentale exploratie door de individuele bandleden.
De eerste en laatste secties, getiteld “Who Do You Love Parts 1 en 2”, zijn de meest Bo Diddley-georiënteerde secties van het nummer met zang en zijn bekende beat. De niet-vocale secties hebben titels die spelen op het origineel, maar beginnen met verschillende vraagstellingen: wanneer, waar, hoe, en welke. De tweede sectie bevat een door jazz beïnvloede gitaarsolo van Gary Duncan en samenspel met gitarist John Cipollina, terwijl de derde deconstrueert tot gitaareffecten en omgevingsgeluiden van het publiek. Het vierde deel keert terug naar het Bo Diddley thema met een gitaarsolo van Cipollina, in een albumrecensie van Mojo magazine omschreven als “kenmerkend, trillend, vibrato-zwaar spel”, met de band als solide backing. Het vijfde deel benadrukt David Freiberg’s baslijnen en het zesde deel is de coda met zang en harmonieën.
Rock muziek criticus Greil Marcus noemt “Who Do You Love” “een van de beste rock’n’roll opnames die uit San Francisco zijn voortgekomen, sommige van de beste hard rock ooit opgenomen”. In de beschrijving van het nummer, Legends of Rock Guitar: The Essential Reference of Rock’s Greatest Guitarists onder andere:
haalt bijna elke techniek en elk effect uit de kast die rockgitaristen in die tijd kenden, waaronder zware distortion, feedback, tremolo, echo en slide-effecten, maar ook zijn nieuwe jazzinvloeden, whammy vibrato en snaarbuigtechnieken.
Met meer dan vijfentwintig minuten was het nummer te lang voor commerciële radio-airplay. Capitol Records maakte een bewerkte versie van 3:35 klaar om als single uit te brengen. Het werd Quicksilver’s eerste verschijning in Billboard’s Hot 100 singles chart, waar het nummer 91 bereikte in 1969. Het album Happy Trails, waarvan het nummer de hele eerste kant in beslag neemt, werd een bestseller op nummer 27 in de album chart, ook in 1969. Rolling Stone nam het album op nummer 189 in zijn lijst van de “500 Greatest Albums of all Time”
George Thorogood and the DestroyersEdit
Amerikaanse blues rock zanger en gitarist George Thorogood and the Destroyers namen “Who Do You Love?” op voor hun tweede album, Move It on Over (1978). In tegenstelling tot Quicksilver Messenger Service is Thorogood’s pittige 4:21 uitvoering meer geschikt voor een duikbar dan voor een psychedelische balzaal. AllMusic-schrijver Tim Sendra merkt op dat het nummer een “beukende” Bo Diddley-beat heeft, met Thorogood’s “gemene slide-spel en barstoel blues-zang”. Naast de teksten van Bo Diddley, voegde hij toe: “Snakeskin shoes baby put ‘em on your feet, got the good time music with a Bo Diddley beat”.
Het nummer werd een FM-rockradio nietje en een van Thorogood’s meest herkenbare en populaire nummers. In 1985 voerde hij het uit met Bo Diddley op het Live Aid benefietconcert in Philadelphia. “Who Do You Love?” blijft deel uitmaken van Thorogood’s repertoire, met verschillende live-opnames, waaronder voor zijn 30th Anniversary Tour: Live album en video.
Leave a Reply