West Highland White Terrier (Westie) Hondenras Profiel

Geschiedenis van de West Highland White Terrier

De West Highland White Terrier is afkomstig uit Poltalloch, Schotland, en de oorsprong van het ras dateert van meer dan een eeuw geleden. Men gelooft dat alle terriers van Schotland uit dezelfde lijn kwamen, met inbegrip van de Scotties, Cairns, Dandie Dinmonts, en Westies. Westies werden gebruikt om op ongedierte te jagen en ook als gezelschap. De inspiratie voor het fokken van een witte terrier zou afkomstig zijn van Malcolm, Laird van Poltalloch, die opmerkte dat zijn rode terrier te veel op een vos leek tijdens de jacht. Na een tragisch ongeval, was hij vastbesloten om een witte terriër te fokken.

Ooit bekend als de Poltalloch terriër of Roseneath terriër, is het ras in de VS sinds het begin van de jaren 1900. Het werd erkend door de American Kennel Club (AKC) in 1908.

West Highland White Terrier Verzorging

De Westie is volledig wit met halflang haar. De bovenvacht is grof, stug en droog, terwijl de ondervacht zacht en fijn is. Westies hebben een routine verzorging nodig – borstelen of met de hand strippen (plukken van dode haren) meestal op een wekelijkse basis. U kunt uw Westie ook van tijd tot tijd laten trimmen door een trimsalon (meestal om de vier tot zes weken). Gelukkig verharen Westies heel weinig. Het regelmatig trimmen van de nagels is ook belangrijk om de voeten van uw Westie gezond en comfortabel te houden.

Als echte terriers zijn Westies van nature nieuwsgierig en alert. Ze kunnen worden beschouwd als levendig, maar niet zeer energiek, dus routine matige lichaamsbeweging moet genoeg zijn om ze gelukkig en gezond te houden. Dagelijkse wandelingen zijn over het algemeen voldoende om aan de bewegingsbehoeften van de Westie te voldoen. Elke hond is echter anders. Als uw Westie rusteloos lijkt of zich verveelt, zich begint te gedragen, of overgewicht krijgt, moet u de beweging misschien opvoeren.

Het is belangrijk om een Westie aangelijnd te houden tijdens wandelingen, omdat ze een hoge prooidrift hebben en achter alles aan zullen rennen dat beweegt. Omheinde buitengebieden zijn ideaal voor dit ras. Echter, vanwege hun neiging tot jagen, moeten ze onder toezicht worden gehouden. Westies kunnen het beste binnenshuis gehouden worden als u niet thuis bent en ze doen het goed met bench-training. Ze zijn vrij energiearm als ze binnenshuis zijn.

Terriers zijn over het algemeen slimme honden die graag leren en hunkeren naar structuur. De Westie is intelligent en gemotiveerd, dus een goede training is niet alleen noodzakelijk, maar ook zeer nuttig. Een goed getrainde en gesocialiseerde Westie is meer geneigd om op u gericht te blijven en zich goed te gedragen in openbare gelegenheden.

Westies doen het goed in huishoudens met meerdere huisdieren en zullen meestal goed opschieten met andere honden en kunnen zich aanpassen aan katten. Maar een Westie zal van nature kleine dieren zoals gerbils en cavia’s najagen, dus houd dergelijke huisdieren gescheiden van een Westie.

Vergeleken met veel kleine honden, zal een Westie tolereren dat u van huis bent tijdens de werkdag zonder verlatingsangst. Het zijn geen typische schoothondjes, maar ze willen graag bij u in de buurt blijven en zich met u bezighouden door het initiëren van spel en spelletjes.

Terriërs graven vaak graag, wat een probleem kan zijn voor uw tuin en potplanten. U kunt uw Westie trainen niet te graven door consequent te zijn in het omleiden vanaf jonge leeftijd.

Blaffen kan een probleem zijn omdat uw Westie u zal waarschuwen voor elke voorbijganger en bewegend schepsel. Als u ijverig bent, kunt u ze trainen om slechts één keer te blaffen.

Veelvoorkomende gezondheidsproblemen

Verantwoorde fokkers streven ernaar om de hoogste rasstandaarden te handhaven, zoals vastgesteld door kennelclubs zoals de AKC. Honden die volgens deze normen gefokt zijn, hebben minder kans om gezondheidsproblemen te erven. Toch kunnen sommige erfelijke gezondheidsproblemen bij het ras voorkomen. De Westie kaak, of craniomandibulaire osteopathie, wordt veroorzaakt door een recessief gen en leidt tot problemen bij het kauwen en slikken. Sommige gevallen kunnen worden behandeld met ontstekingsremmende medicijnen, maar andere zijn te ernstig en pijnlijk.

Bewaak en controleer op bijkomende aandoeningen, zoals:

• Allergieën en andere huidproblemen: Atopische dermatitis is een chronische ontstekingsziekte die meestal wordt veroorzaakt door allergenen zoals gras en schimmel.
• Ziekte van Addison (hypoadrenocorticisme): Een hormoonstoornis waarbij de bijnieren niet genoeg cortisol en aldosteron produceren.
• Ziekte van Legg-Calve-Perthes: De spontane degeneratie van de bovenkant van het dijbeen in de achterpoot van de hond.