Wat is de grote aantrekkingskracht?

Er is een vreemde plek aan de hemel waar alles wordt aangetrokken. En helaas bevindt deze zich aan de andere kant van de Melkweg, dus we kunnen hem niet zien. Wat kan al die aantrekkingskracht veroorzaken?

Waar gaan we in godsnaam heen? We zitten verscholen in ons zonnestelsel en razen door de kosmos met een snelheid van 2,2 miljoen kilometer per uur. We draaien altijd rondjes om dit en drijven door dat, en het is ergens in de buurt dat niet zo verschrikkelijk angstaanjagend is als wat sommige van onze hemelse buren meemaken. Maar waar gaan we heen? Gewoon rond in een grote cirkel? Of een ellips? Die rondgaat in een andere cirkel… en het zijn grote cirkels helemaal naar boven?

Niet precies… Onze melkweg en andere nabije melkwegstelsels worden naar een specifiek gebied in de ruimte getrokken. Het is ongeveer 150 miljoen lichtjaar weg, en hier is het beste deel. We weten niet precies wat het is. We noemen het de Grote Aantrekker.

Een deel van de reden waarom de Grote Aantrekker zo mysterieus is, is dat hij toevallig in een richting van de hemel ligt die bekend staat als de “Zone van Vermijding”. Dit is in de algemene richting van het centrum van ons melkwegstelsel, waar zoveel gas en stof is dat we in het zichtbare spectrum niet erg ver kunnen kijken. We kunnen zien hoe ons melkwegstelsel en andere nabije melkwegstelsels naar de grote attractor toe bewegen, dus iets moet de oorzaak zijn dat de dingen die kant op gaan. Dat betekent dat er daar iets enorms moet zijn, of dat het komt door iets nog vreemders en fantastischers.

Toen het bewijs van de Grote Aantrekker voor het eerst werd ontdekt in de jaren zeventig, hadden we geen manier om door de Zone van Vermijding heen te kijken. Maar terwijl dat gebied veel van het zichtbare licht van gene zijde blokkeert, houden het gas en stof niet zoveel infrarood en röntgenlicht tegen. Toen de röntgenastronomie krachtiger werd, konden we objecten in dat gebied zien. Wat we vonden was een grote supercluster van sterrenstelsels in het gebied van de Grote Aantrekkingskracht, die bekend staat als de Norma-cluster. Hij heeft een massa van ongeveer 1.000 biljoen zonnen. Dat zijn duizenden sterrenstelsels.

De Norma-cluster is weliswaar massief, en lokale sterrenstelsels bewegen ernaartoe, maar verklaart niet de volledige beweging van lokale sterrenstelsels. De massa van de Grote Aantrekker is niet groot genoeg om de aantrekkingskracht te verklaren. Wanneer we naar een nog groter gebied van melkwegstelsels kijken, zien we dat de lokale melkwegstelsels en de Grote Aantrekker naar iets bewegen dat nog groter is. Het staat bekend als de Shapley Supercluster. Deze bevat meer dan 8000 melkwegstelsels en heeft een massa van meer dan tien miljoen miljard zonnen. De Shapley Supercluster is in feite de meest massieve cluster van melkwegstelsels binnen een miljard lichtjaar, en wij en elk melkwegstelsel in onze hoek van het heelal bewegen ernaartoe.

Dus als we door de kosmos razen, vormt de zwaartekracht het pad dat we afleggen. We worden naar de Grote Aantrekker getrokken, en ondanks zijn glorieuze titel blijkt het in feite een doodnormale verzameling van sterrenstelsels te zijn, die toevallig verborgen is.

Wat denk jij? Wat hoop je dat we zullen ontdekken in het gebied van de ruimte waar we naar toe drijven?

En als je het leuk vindt wat je ziet, kom dan eens kijken op onze Patreon-pagina en ontdek hoe je deze video’s eerder kunt krijgen terwijl je ons helpt om je meer geweldige inhoud te brengen!

Podcast (audio): Download (Duur: 3:34 – 3.3MB)

Aanmelden: Apple Podcasts | RSS

Podcast (video): Download (51.7MB)

Aanmelden: Apple Podcasts | RSS