Waarom vervloekte Shri Krishna Ashwathama?

Ashwathama, de zoon van goeroe Dronacharya, speelde een cruciale rol in het Mahabharata en was een van de meest ingewikkelde personages – met sterke positieve en negatieve persoonlijkheidseigenschappen. Zoon van Goeroe Dronacharya en kleinzoon van wijze Bharadwaja; Ashwathama had geen vijandigheid jegens de Pandava’s maar vocht toch tegen hen en voerde het Kaurava leger aan in de slag bij Kurukshetra.

Zijn ouders Dronacharya en Kripi wilden allebei dolgraag een kind dat onsterfelijk was, dus baden ze tot God om hem te zegenen met paranormale gaven. Hij huilde als een paard bij zijn geboorte en daarom werd hij Ashwathama genoemd, wat “heilige stem van een paard” betekent. Er wordt gezegd dat Heer Shiva, onder de indruk van de gebeden van zijn ouders, hem zo onoverwinnelijk maakte dat zelfs goden als Heer Krishna hem niet konden doden.

Ashwathama had ook een edelsteen (mani) in zijn voorhoofd om hem te beschermen tegen nare dromen, slangenbeten, dieren, geesten en zelfs tegen een onnatuurlijke dood, en hij werd bovendien ongevoelig voor honger, vermoeidheid en dorst. Dit betekende dat hij dagen achtereen kon overleven zonder te eten en te drinken. Na verloop van tijd voldeed Ashwathama aan de verwachtingen die men van hem had en werd hij een toegewijde van Heer Shiva. Maar zijn grootste nadeel was dat hij zijn woede niet onder controle kon houden, wat zijn zwakste eigenschap bleek te zijn.

Ashwathama bracht zijn hele jeugd vrijwel in extreme armoede door, zonder zelfs maar de middelen om genoeg voedsel, melk, groenten of fruit te kopen. Dat komt omdat Goeroe Dronacharya geen geld of bezit had. Hoewel hij een expert was in oorlogsvoering, vond hij het uiterst moeilijk om het huishouden te runnen. Daarom besloot Dronacharya op een dag de hulp in te roepen van koning Dhrupad, zijn vroegere klasgenoot en vriend. Maar in plaats van hem te helpen, vernederde Dhrupad hem en vertelde hem dat een koning en een bedelaar geen vrienden kunnen zijn.

Dronacharya vertelde dit aan zijn zwager Kripacharya (zijn tweelingzuster Kripi was getrouwd met Drona) die hem uitnodigde naar Hastinapur te komen en hem voorstelde aan Bhishma die Dronacharya in dienst nam om de Pandava’s en Kaurava’s in Hastinapur te onderwijzen. Ashwathama leerde ook de kunst van het oorlogvoeren samen met hen.

De grootste les die men uit Ashwathama’s leven kan leren is dat ieder mens positieve en negatieve kwaliteiten heeft, maar wanneer en hoe hij ze gebruikt – maakt het verschil tussen goed of fout; goed of kwaad en de persoon moet uiteindelijk de prijs betalen voor zijn daden.

Voordat hij ten strijde trok, vroeg Ashwathama zijn vader hem met de overwinning te zegenen, maar Dronacharya weigerde abrupt en adviseerde hem de oorlog op zijn verdienste te winnen.

HOE DRONACHARYA WAS GEDOODD?

Op de 10e dag van de oorlog, nadat Bhishma Pitamah was uitgeschakeld, beloofde Goeroe Drona Yudhishthira gevangen te nemen, maar slaagde daar niet in. Hierdoor ging Duryodhana Dronacharya vernederen en beledigen. Dit leidde tot onenigheid tussen Ashwathama en Duryodhana. Shri Krishna zag dit als een kans om Dronacharya te misleiden en te doden. Volgens plan doodde Bhima een olifant genaamd Ashwathama en sprong luid verkondigend rond dat hij Ashwathama (Dronacharya’s zoon) had gedood. Dronacharya geloofde hem niet en vroeg het aan Yudhishthira, die antwoordde: “Ashwathama is dood. Maar ik weet niet of het de olifant was of uw zoon.” Sri Krishna, die de aard van Yudhishthir kende, zorgde ervoor dat de andere krijgers zo’n luid lawaai produceerden dat Dronacharya de volledige zin niet kon horen. In de veronderstelling dat zijn geliefde Ashwathama niet meer in leven was, verloor hij de wil om te leven of te vechten en liet hij zijn wapens vallen. Profiterend van de situatie onthoofdde Draupadi’s broer, die de opperbevelhebber van het Pandava-leger was, Goeroe Drona.

Sommigen zeggen dat de manier waarop Dronacharya’s werd gedood onethisch was en de regels van de oorlog schond, maar anderen, waaronder Heer Krishna, rechtvaardigen door te zeggen dat het bedoeld was om Abhimanyu’s dood te wreken door bedrog in de tijd dat Goeroe Drona de opperbevelhebber van het leger van de Kaurava’s was.

Laten we eens kijken naar de positieve en negatieve aspecten van Ashwathama’s persoonlijkheid

POSITIEF:

Hij was een machtig krijger met meesterschap over allerlei gevechtsvaardigheden. Als Maharathi kon hij pijlen in een ononderbroken lijn achter elkaar afschieten en met vele krijgers tegelijk vechten. Hij wist ook vele hemelse wapens te bemachtigen

Maar in tegenstelling tot Bhishma Pitamah, Duhshasana en Karna die vermeden de dingen bij de naam te noemen; durfde hij Duryodhan te vertellen geen oorlog te voeren en het bloedvergieten te vermijden. Ashwathama was een zeer goede vriend van Yudhisthir, Balarama, en Bheema. Zelfs op het slagveld koesterde hij geen vijandschap jegens Pandava’s. Zelfs tijdens de oorlog probeerde hij bij verschillende gelegenheden Duryodhan te overtuigen de oorlog te stoppen, maar hij vocht toch omdat het zijn dharma was.

Hij had dus alle mogelijkheden om de geschiedenis te veranderen als hij dat wilde, maar toen hij te weten kwam hoe zijn vader was gedood kon hij zijn woede niet bedwingen

NEGATIEF:

Geen mens kon hem stoppen toen hij eenmaal door het dolle heen was van woede.

Tegen het einde van de oorlog werd Ashwathama benoemd tot opperbevelhebber van het Kaurava-leger en overtrad hij schaamteloos de regel dat er geen oorlog zal worden uitgevochten in de zonsondergang.

Ashwathama was zo overweldigd door woede toen hij te weten kwam dat Duryodhan ernstig gewond was en op het punt stond te sterven, dat hij samen met Kripacharya en Kritavarma het Pandava-kamp midden in de nacht aanviel en Dhrishtadyumna, Shikhandi, Yudhamanyu, Uttamaujas, en vele andere vooraanstaande krijgers van het Pandava-leger doodde.

Zelfs de vijf zonen van de Pandava’s en andere slapende soldaten werden niet gespaard. Dit was een van de ergste onethische en immorele fasen van de oorlog.

Iedereen die probeerde te vluchten werd neergehakt door Kripacharya en Kritavarma die de uitgang versperden. Na de slachting gingen de drie krijgers naar Duryodhana op zijn sterfbed en brachten hem op de hoogte van hun heldendaden. Duryodhana was vol vreugde toen hij wist dat ook de Pandava’s geen zonen zouden hebben om zich over hun overwinning te verheugen. Duryodhana stierf de volgende ochtend. Dus verrichtten Ashwathama, Kripacharya, en Kritavarma zijn laatste riten als de laatste drie overlevende leden van het Kaurava-leger

SHRI KRISHNA’S STRIJD

Nadat hij hoorde van de dood van zijn vader Dronacharya werd Ashwathama zo kwaad dat hij tweederde van het Pandava-leger vernietigde en probeerde Narayan Astra te gebruiken een zeer krachtig wapen dat iedereen kan doden die een wapen in de hand heeft en probeert te vechten.

Lord Krishna (een incarnatie van Narayana) adviseerde de Pandava-soldaten om met gevouwen handen op de grond te gaan liggen en hun wapen terzijde te houden. Dit omdat de Narayan Astra alleen gewapende soldaten pijn doet.

Dit hielp. Het Pandava leger werd gered omdat de Narayana Astra geleidelijk kalmeerde toen zijn tijd verstreek. Dit bleek een grote tegenslag te zijn, want als de Narayanastra opnieuw wordt gebruikt, kan het de gebruiker beschadigen.

De les die geleerd is, is dat oorlogen niet alleen gaan over aanval en tegenaanval. Sommige gevechten worden zelfs gewonnen door weg te duiken.

Bij weer een andere gelegenheid, waarbij Ashwathama en Arjuna met elkaar in gevecht waren, riep Aswathama “Brahmastra” aan. Heer Krishna vroeg toen aan Arjuna om “Pashupatastra” aan te roepen. Beide wapens konden de hele wereld vernietigen, dus vroegen de hemelse wezens aan beiden om de wapens niet af te vuren.

Arjuna trok de Pashupatastra in, maar Ashwathama leidde de Brahmastra om naar het ongeboren kind in de baarmoeder van Arjuna’s schoondochter en Abhimanyu’s vrouw Uttara, maar heer Krishna redde het ongeboren kind.

Dit was schijnbaar de laatste druppel op de rug van de kameel. Heer Krishna rukte de Mani van Ashwathama’s voorhoofd af, waardoor hij nu geen goddelijke bescherming meer had en bleef zoeken naar voedsel en water. Ashwathama werd vervloekt om 3000 jaar lang als een ongeliefde schipbreukeling over de wereld te zwerven.

Een andere versie, zegt dat hij vervloekt was om in leven te blijven en dat zelfs de dood niet in zijn buurt zou komen tot het einde van Kaliyuga. Volgens de legende leeft Ashwathama ergens dichtbij en zal dat blijven tot het einde van Kalyuga en de kwade dingen zien die niemand zich zelfs maar had kunnen voorstellen in satyug, dwapar of treta yuga.

Lessen geleerd uit deze legende:

1. In veldslagen gaat het niet alleen om aanval en tegenaanval. Gevechten worden gewonnen door de juiste tijd, plaats en kracht te kiezen om te vechten.
2. Elk individu heeft een mix van enkele goede en slechte eigenschappen. De goede helpen hem om met eer boven te komen, de slechte leiden tot zijn oneer en ondergang.
3. Iemand mag zijn krachten nooit misbruiken – achter elke kracht schuilt een allesoverheersende superkracht.
4. Niemand is uiteindelijk onsterfelijk en bovennatuurlijk. Ieder heeft sterktes en zwaktes. Laat je nooit overmeesteren door je ego, woede of bedrieglijkheid. Je Karma zal je altijd inhalen.
5. Een leven van eer is beter dan een leven van wanhoop en lijden. Het zijn niet de jaren in je leven, maar het leven in je jaren die tellen.