Waarom hebben de Grieken twee verschillende boodschappergoden?

We moeten ook niet vergeten dat de Grieken, net als de Romeinen na hen, “nooit een god tegenkwamen die ze niet mochten.” Daarom leek het Grieks-Romeinse religieuze Panthenon sterk op dat van het Indiase subcontinent, met zoveel goden dat men vaak een programma nodig had om de meest geschikte god te kiezen tot wie men moest bidden, voor zijn specifieke probleem.

Het is moeilijk te bewijzen op deze afstand in de tijd, maar het is heel goed mogelijk dat, op een eerder moment in de Griekse geschiedenis, Iris en Hermes de boodschapper-goden waren geweest van verschillende onafhankelijke Griekse stadstaten.

Anderen hebben gewezen op de chronologie bij benadering – Iris wordt beschreven als een meer “toegewijde boodschapper-god” vanaf de vroegste literaire verwijzingen, terwijl Hermes pas wat later tot het “boodschapper-schap” leek te zijn gekomen. Het grotere aantal diverse en ongelijksoortige “taken” die aan Hermes werden toebedeeld suggereert dat hij zijn “god-leven” oorspronkelijk was begonnen als een soort “samengestelde-god”, die de functies had verenigd van een aantal vroegere mannelijke goden die werden aanbeden door de bevolking van kleinere Griekse stadstaten, die later werden overwonnen door of opgenomen in latere en machtigere stadstaten.

Uit de “bedrieglijke” verwijzing naar Hermes’ gedrag blijkt dat een van die vroegere “incarnaties” een “bedriegergod” was geweest; terwijl de rol van “helper der mensen” afkomstig kan zijn van een agrarische god wiens oorspronkelijke functie was de mensen te helpen bij het volbrengen van zware taken; en zo gaat de chronologie verder.

Ik geloof, (hoewel ik na 45 jaar en meer vrijelijk toegeef dat ik me kan vergissen) dat het Dr. T. C. Lethbridge was die zeer uitvoerig de gewoonte van de Mensheid had onderzocht om de goden die door vroegere volkeren (en diegenen die later “geassimileerde volkeren” waren) van een bepaald gebied werden aanbeden, te “recyclen” tot ofwel latere versies van goden. Dit omvatte ook het samenvoegen van eigenschappen van vroegere goden in de “aspecten” van latere manifestaties van goden die tot latere en machtigere regionale volkeren behoorden.

(Een van zijn verwante, veelomvattende projecten was om aan te tonen hoe de monumenten en kerken gewijd aan modernere christelijke heiligen in heel Groot-Brittannië waren ‘gerecycled’ uit heidense heilige plaatsen die oorspronkelijk waren gewijd aan goden van de zogenaamde ‘Oude Religie’.)

Sorry dat ik zo lang doorga, maar ik ben altijd gefascineerd geweest door de Europese, Midden-Oosterse en Oosterse neigingen tot ‘knielen bij de val van een hoed’, om het zo maar te zeggen!

Ik had een “tertiaire Minor” (van ongeveer 270 uur) in “vergelijkende godsdiensten” als vrijetijdsbesteding aan de universiteit: Ik vond het buitengewoon interessant en onderhoudend om te onderzoeken hoe de mensheid de kindertijd schijnbaar zo had gemist dat zij goden creëerde om “surrogaatouders” te zijn tijdens hun volwassen leven! Zij waren echter niet tevreden met alleen maar “matergod” en “patergod”, maar creëerden extra “ouders” (of misschien “oudere-god-broers en zussen”) om hen bij te staan bij vrijwel elke denkbare burgerlijke, militaire en huishoudelijke taak.

Dit lijkt misschien lachwekkend, en het is natuurlijk gemakkelijk om te spotten met voorouders die 3000 jaar en meer van ons verwijderd zijn, maar vergeet niet: De Romeinen, Grieken en hun verre oosterse verwanten, de Indianen, waren allemaal blij om de goden te adopteren van zowel de oudere culturen waar ze vandaan kwamen, als de nieuwere culturen die ze op doorreis hadden ontmoet, en gedroegen zich (over het algemeen) op zeer onbaatzuchtige manieren, in plaats van zich te gedragen als verwende en pruilende kleine kinderen.

Er is niets vernederender en deprimerender dan te zien hoe twee of meer culturen zich opmaken voor de strijd, terwijl ze naar elkaar roepen: “Mijn God kan jouw God verslaan!” als kleine jongetjes die “hemelse vaders” naar elkaar zwaaien. (De sukkel die de eerste “jaloerse god” uitvond, had voor de rest van zijn leven zonder avondeten naar bed gestuurd moeten worden!