Waarom Fleetwood Mac’s ’70s pophit ‘Dreams’ bijna elk decennium opnieuw opduikt

2020 is een jaar van onvoorspelbare wendingen geweest – maar zelfs als we rekening houden met alle echt bizarre shit die tot nu toe is gebeurd, valt het beeld op van Fleetwood Mac die zich aanmeldt voor TikTok en rolschaatsen aantrekt als een opmerkelijke curveball.

Lees meer: Stevie Nicks: “In Fleetwood Mac waren Christine McVie en ik een natuurkracht”

Fleetwood Mac werd in 1967 in Londen opgericht en maakte in het begin van de jaren zeventig veel verschillende verschuivingen door, waarbij de bezettingen voortdurend wisselden. En toen Bob Welch eind 1974 de band verliet, bracht de zoektocht naar een vervanger gitarist Lindsey Buckingham en zijn toenmalige partner Stevie Nicks in de gelederen. Hiermee was de bekendste en commercieel succesvolste generatie van Fleetwood Mac geboren, en hun titelloze 10e album leverde hen een nummer 1-album op.

Het was een pop-rock sprookje, totdat de rotzooi het volgende jaar de ventilator raakte. Temidden van het enorme succes van de band, werd het inter-band drama rommeliger dan een serie van Love Island. Het huwelijk van John en Christine McVie eindigde, en Buckingham en Nicks gingen uit elkaar. Verderop, tijdens de ‘Rumours’ tour, had Nicks een affaire met Mick Fleetwood – en al deze opkomende spanningen schetsen een tamelijk chaotisch beeld van de creatie van ‘Rumours’. Wat volgde waren stormachtige opnamesessies, overvloedige hoeveelheden drugs en drank, en een groep die wanhopig probeerde bij elkaar te blijven in het aanschijn van dit alles. Geen goed nieuws voor de collectieve bloeddruk van Fleetwood Mac, zeker – maar het resulteerde in een van de meest bitterzoete break-up albums aller tijden.

Geschreven door Stevie Nicks, gaat ‘Dreams’ over het einde van haar acht jaar durende relatie met Lindsey Buckingham – en de intensiteit van het proberen om professioneel te blijven in de studio temidden van hun persoonlijke onrust. In een interview met Blender in 2007 noemde Buckingham de gespannen relatie in die tijd een “uitgebreide oefening in ontkenning”. Als Nicks het refrein zingt – “thunder only happens when it’s raining / Players only love you when they’re playing” – lijkt ze te zinspelen op de kloof tussen hun chemie op het podium, en hun afbrokkelende partnerschap in privé.

Nick schreef de kale basis van ‘Dreams’ in ongeveer 10 minuten. Ze was die dag niet nodig in de hoofdstudio, en dus nam ze haar Fender Rhodes piano mee naar een naburige studio van Sly Stone van Sly and the Family Stone. Toen ze terugkwam met ‘Dreams’, was de rest van de band “er niet gek van”, vertelt Nicks. Christine McVie vond het aanvankelijk “saai”.

Ondanks het onderwerp van de song werkte Lindsey Buckingham mee aan ‘Dreams’ – in gesprek met de Daily Mail, herinnerde Nick zich: “Ook al was hij op dat moment boos op me, Lindsey speelde het en keek toen naar me op en glimlachte. Wat er tussen ons gaande was, was triest – we waren koppels die het niet konden redden. Maar, als muzikanten, respecteerden we elkaar nog steeds.” Buckingham voegde gelaagde akkoorden toe, en de relatieve eenvoud betaalde zich uit: ‘Dreams’ werd Fleetwood Mac’s hoogst genoteerde single van de jaren ’70. Elders, toegegeven, nam hij wraak door het pittig chiquere ‘You Can Go Your Own Way’ te schrijven.

@420doggface208

Morning vibe #420souljahz #ec #feelinggood #h2o #cloud9 #happyhippie #worldpeace #king #peaceup #merch tacos #waterislife #high #morning #710 #cloud9

♬ Dreams (2004 Remaster) – Fleetwood Mac

Dankzij The Corrs, van alle mensen, genoot ‘Dreams’ een late jaren ’90 opleving met hun vaag dansbare cover – compleet met dramatische Keltische violen en pulserende piano. Hun versie werd later geremixt door house DJ Todd Terry, die er nog meer pit aan gaf, waardoor ‘Dreams’ in een andere gedaante weer in de hitlijsten terechtkwam. Vreemd genoeg is dit niet de enige house-achtige versie: in 2005 zong Stevie Nicks vocalen op een andere remake van het nummer door Washington D.C. dance duo Deep Dish.

In 2011, een aflevering van de all-sing-all-dancing Ryan Murphy show Glee gewijd aan ‘Rumours’ landde ‘Dreams’ terug in de Britse hitlijsten, en zeven jaar later, dook het weer op in een virale tweet. De meme in kwestie maakte korte metten met de bewering dat “Fleetwood Mac’s muziek zo saai is, dat je er niet eens op kunt dansen” door ‘Dreams’ te plaatsen naast de verbluffend complexe choreografie van een dansgroep van de universiteit.

En nu, om de openingstekst van Stevie Nicks te citeren: “here you go again”. En deze keer staat ‘Dreams’ weer in de hitlijsten dankzij Apodaca’s zorgeloze TikTok video, waarin hij sereen voorbij cruist op zijn longboard, het soort kalmte opwekkend dat de meesten van ons alleen maar kunnen wensen te midden van de wereldwijde pandemie.

Misschien is een groot deel van ‘Dreams’ blijvende populariteit te danken aan het feit dat dit nummer in wezen een folk-geïnflecteerde low-key dance track is, en Fleetwood Mac’s meest laidback bop, die zichzelf leent voor constante heruitvinding. In een gesprek met Blender over het maken van ‘Dreams’, zei Nicks: “Ik vond het meteen leuk dat ik iets deed met een dance beat, want dat maakte het een beetje ongebruikelijk voor me.”

Het is rechttoe rechtaan in melodie, maar gecompliceerd in sentiment – een tijdloze combinatie, wat de omstandigheden ook zijn.