Voetverstuikingen en voetverrekkingen

Voetverstuikingen en voetverrekkingen zijn veel voorkomende blessures die het gevolg zijn van sportongevallen, valpartijen of andere trauma’s. Het verschil tussen beide soorten blessures is dat verstuikingen de gewrichtsbanden aantasten, de dikke strengen kraakbeen waarmee het ene bot aan het andere vastzit, en verrekkingen de spieren of de pezen, de dikke banden waarmee de spieren aan het bot vastzitten. In beide gevallen ervaart de gewonde patiënt gewoonlijk pijn (vooral bij beweging), zwelling, gevoeligheid, kneuzing, zwakte of spierkrampen.Verstuikingen van de voet, het ernstigste letsel, kunnen ook instabiliteit van het gewricht veroorzaken, meestal van de enkel. Afhankelijk van de plaats op de voet waar de blessure optreedt, kan het zijn dat de patiënt geen gewicht kan dragen totdat het letsel is genezen.

Oorzaken van voetverstuikingen en -verrekkingen

Typisch treedt voetverstuiking op in de enkel of middenvoet als gevolg van een abnormale verdraaiing tijdens een atletische gebeurtenis of ongeval. Wanneer een verstuiking optreedt in de grote teen, in plaats van in de middenvoet, spreekt men van een turfteen. Deze blessure is het gevolg van een onhandige verdraaiing of hyperextensie van het betreffende aanhangsel. Voetverrekkingen daarentegen zijn het gevolg van een plotselinge scheuring of verrekking van de betrokken spier, meestal door overrekking of overcontractie.

Diagnose van voetverstuikingen en -verrekkingen

De diagnose van voetverstuikingen en -verrekkingen wordt meestal gesteld door lichamelijk onderzoek van de patiënt en een evaluatie van de omstandigheden van de blessure en de daaruit voortvloeiende symptomen. Er kunnen ook röntgenfoto’s worden gemaakt om de diagnose te bevestigen en andere problemen, zoals botbreuken, uit te sluiten. Bij de diagnose worden zowel verstuikingen als verrekkingen ingedeeld in de categorieën I, II of III, afhankelijk van de ernst van het letsel, het pijnniveau en het gebrek aan functie. Voor zowel verstuikingen als verrekkingen worden de categorieën mild, matig en ernstig aangegeven.

Behandeling van voetverstuikingen en -verrekkingen

Milde voetverstuikingen en -verrekkingen kunnen normaal gesproken succesvol worden behandeld met de gebruikelijke middelen: rust, ijs, compressie en elevatie (RICE). Normaal gesproken wordt vrij verkrijgbare ontstekingsremmende medicatie toegediend om de zwelling te verminderen en de pijn te verlichten. In sommige gevallen kunnen lichte rekoefeningen nuttig zijn.

Terwijl bij ernstige verstuikingen een volledige immobilisatie met gips nodig kan zijn, kan de patiënt bij lichtere verstuikingen en verrekkingen met een verband of brace lopen, geholpen door een wandelstok, of heeft hij helemaal geen hulp nodig. De meeste patiënten genezen geleidelijk van lichte of matige verstuikingen in ongeveer 2 tot 8 weken, afhankelijk van de ernst van het letsel.

In het geval van ernstige verstuikingen of verrekkingen kan een chirurgische reparatie noodzakelijk zijn, in welk geval de herstelperiode kan oplopen tot 3 maanden. Na immobilisatie voor een lichtere blessure of na een operatie voor een ernstigere blessure is een periode van fysieke revalidatie noodzakelijk.