Van dichtbij en persoonlijk met CBS News’ Holly Williams

Door Lynn Darling
Het ouderwetse stereotype van een buitenlandcorrespondent is de onstuimige man (ja, altijd een man) die het gevaar trotseert om het verhaal te krijgen – een eenzame wolf in een regenjas die door bombardementen heen zendt.
Holly Williams doorbreekt verhalen, barrières, en verplettert dat stoffige stereotype van wat een goede oorlogsverslaggever maakt. Eerder dit jaar versloeg de correspondent van CBS News in Istanbul het Midden-Oosten vanaf de frontlinies.
Toegegeven, ze heeft het sprinten en de toewijding onder de knie, maar de rest heeft ze grotendeels overboord gegooid. Ze is geen eenzame wolf, ze is een vrouw met een gezin, onromantisch over de gevaren die ze tegenkwam op de gevaarlijkste plekken ter wereld. Ze klaart de klus en brengt ons verhalen die onze kijk op de wereld veranderen.
STREAM: CBS News On CBS All Access
Watch! interviewde Holly Williams en haar CBS News-collega’s Elizabeth Palmer en Debora Patta voor ons november-decembernummer 2018. Lees hieronder verder voor haar fascinerende interview, en volg Holly Williams op Twitter @HollyMAWilliams.
CHANGING THE STEREOTYPE
Van Holly Williams, twee momenten, het ene welsprekend gemaakt door het andere:
De eerste, een glimp van de afwas van een familie die nog steeds droogt op een rek in de keuken van een half verwoest huis in Raqqa-een kleine, verwoestende herinnering aan wat het betekent om de gewone schoonheid van een gewone dag te verliezen.

Holly Williams en de Jemenitische soldaten met wie ze dit jaar reisde, genieten van een korte adempauze.
De tweede, het geluid van muziek gemaakt door jonge Arabische en Israëlische muzikanten onder leiding van een wereldberoemde dirigent, de tonen van violen die een contrapunt vormen voor de pijn en de belofte van een ongrijpbare, lang verbroken vrede.
Werkend tegen de tijdsdruk en binnen het rat-a-tat tempo dat verslaggeving in oorlogsgebieden met zich meebrengt, zijn veel van Williams’ verhalen opgebouwd als hazewindhonden – sluw, dynamisch, en snel van het doel af.
Haar stuk voor 60 Minutes over dirigent en pianist Daniel Barenboim was echter een toongedicht, gecompliceerd, genuanceerd en gelaagd, het belang ervan niet versterkt door het geluid van rondvliegende kogels en rommelende tanks of door de risico’s die werden genomen om het te krijgen.
LIFE ON THE EDGE
“Iedereen begrijpt de gevaren van oorlogsverslaggeving, en soms zijn de verhalen die de meeste aandacht krijgen degenen waar mensen in de gevaarlijkste situaties terechtkomen,” zegt de correspondent.
Het is een verraderlijke prioriteit, zegt ze, een die onervaren of te ambitieuze mensen in de verleiding kan brengen “om het gevaar op te zoeken omdat dat de aandacht krijgt.”
Williams’ ergernis over dat idee is voelbaar vanuit Istanbul, waar de in Australië geboren verslaggeefster woont met haar partner en jonge dochter.
Williams heeft reportages gemaakt tussen uitbarstingen van geweervuur terwijl ze was ingesloten bij Koerdische troepen, en vanaf het puin van Raqqa, als een van de eerste tv-correspondenten die de stad binnenging nadat deze in 2017 was bevrijd. Ze heeft haar deel van het risico gezien en is veel meer geïnteresseerd in wat er nodig is om het te vermijden.

Holly Williams deed afgelopen juni verslag vanuit het door oorlog verscheurde Raqqa.
“Je moet weten waar je de grens moet trekken”, zegt ze. “Soms sla je een weg in en is het de verkeerde weg, en dan heb je mensen in je team nodig die de waarheid tegen elkaar spreken, die niet te bang zijn om te zeggen: ‘Ik ben bang, dat lijkt me niet verstandig, laten we dit niet doen.’ Want je krijgt het verhaal niet als je dood bent.”
Williams zegt dat de aanwezigheid van zowel mannen als vrouwen in de televisieploegen die dergelijke situaties confronteren, leidt tot meer nuchtere beslissingen door de sfeer “minder macho” te maken.”
Misschien, maar de vraag naar aangeboren mannelijke of vrouwelijke reacties op welke situatie dan ook kan een lastige zijn.”
Williams vindt de omroepjournalistiek verfrissend genderblind, en in feite vindt ze het onderwerp van vrouwelijke versus mannelijke buitenlandcorrespondenten een beetje frustrerend. “Ik ben een beetje terughoudend om dat gesprek te voeren, omdat het is als: ‘Echt waar? Hebben we het hier nog steeds over?””
COMPASSIONATE CORRESPONDENT
Lager bij huis heeft Williams echter op een zeer persoonlijke manier met de vraag moeten worstelen.
Drie weken na de geboorte van haar dochter was Williams weer op kantoor, en twee en een halve maand later was ze weer in het veld om verslag te doen (op dat moment voor Sky) vanuit Birma met een laptop en een borstkolf.
“Het punt op dat moment was dat ik het gevoel had dat ik moest bewijzen dat het geen verschil voor mij zou maken. Ik voelde zo’n druk om iedereen te laten denken dat het net was alsof ik geen baby had gehad.” De druk kwam echter niet van anderen.
“Ik zette mezelf onder die druk,” zegt ze. “Het is gegaan van ‘Je kunt het allemaal hebben’ naar ‘Je moet het allemaal hebben en als je het niet kunt, faal je op de een of andere manier.’ Ik zou dingen nu heel anders doen, en deels komt dat omdat ik andere mensen het anders heb zien doen, waaronder mannen.”

Holly Williams was in 2016 een oog in het zeil in de frontlinies van Mosul.
Het ouderschap, zegt Williams, heeft haar inzicht in haar eigen verwachtingen en die van anderen verdiept. “Het laat je een beetje nadenken voordat je oordeelt,” zegt ze. “Want als ouder realiseer je je gewoon hoe moeilijk en rommelig en ingewikkeld het leven is. Als type-A-persoonlijkheid ga je er op uit en probeer je alles te bereiken. Maar als ouder heb je niet alles in de hand.”
Dat betekent, zegt ze, “dat als je naar andere mensen kijkt, je ziet dat ze hun uiterste best doen. En dat dat waarschijnlijk goed genoeg is.”
Uittreksel uit het featurepakket “Aan de frontlinies”, oorspronkelijk gepubliceerd in Watch! Magazine, november-december 2018.
Photo Credits: Abdi Cadani/CBS; Omar Abdulkader (2); Thorsten Hoefle.
Watch CBSN op CBS All Access.