“Trap Queen,” Fetty Wap's geweldige zomer liefdesliedje, verklaarde

Fetty Wap had ons bij “Hey, what’s up? Hallo.”

Dat zijn enkele van de openingswoorden van Fetty’s stijgende synth bash “Trap Queen” – een glas sonische champagne die gelijke delen liefdessonnet, ode aan de Amerikaanse droom, straatopera, persoonlijke financiën primer, en cocaïne koortsdroom is:

Doorheen het afgelopen jaar (het nummer werd technisch uitgebracht in maart 2014), heeft “Trap Queen” zich opgewerkt van internet obscuriteit, uiteindelijk werd het een viraal fenomeen en de No. 2 nummer in Amerika. Als het doorgaat op zijn ontembare pad, is wereldwijde overheersing het enige logische eindpunt.

“Trap Queen” is het liedje dat op je iPhone speelt terwijl het zweet zich ophoopt achter je knieën; het is het liedje dat op de radio speelt terwijl bezorgde ouders hun kinderen in het winkelcentrum afzetten in de hoop dat ze niet worden vermoord of zwanger raken; het is het liedje dat op barbecues speelt waar papa bods ten voeten uit te zien zijn en Natty Ice vrijelijk vloeit; het is het liedje dat wordt gespeeld op een bruiloft in de voorsteden waar een bruidsmeisje de slechtste avond van haar leven heeft omdat pruim niet haar kleur is; het is het liedje dat wordt gespeeld op huisfeestjes waarvoor je niet bent uitgenodigd; het is het liedje dat, naar ik aanneem, wordt gespeeld in de club waar een man, gewapend met vingerpistolen, wacht tot iemand oogcontact met hem maakt zodat hij kan flirten door de woorden van het eerste couplet te prevelen (ik ben niet meer in een club geweest, laat staan de club, sinds ik een kwieke jonge man was).

Zelfs de New England Patriots “dansen” erop:

Wat “Trap Queen” zo’n verfrissende openbaring maakt, is dat – van de tekst tot de beat – het nummer een amalgaam is van het relatable en het niche. Op sommige momenten is het liefde geherinterpreteerd als een Lamborghini, paaldansen en cocaïne; op andere momenten is het een majestueus Jane Austen-esque eerbetoon aan trouw, wederzijds succes, en financiële verantwoordelijkheid. Het bevat jargon over de distributie van verdovende middelen, maar toch kent iedereen alle woorden. En ook al is het extreem specifiek voor een bepaald soort liefde, gesmeed uit verlaten huizen en $1,000 paaldansen, het slaagt erin om ras, seksualiteit, geloof en klasse te overstijgen en die liefde universeel te maken.

“Trap Queen” is niet alleen het liedje van de zomer. Het is een Amerikaans wonder.

Wat is een “trap queen?”

Het makkelijke antwoord hier is een loyale, slimme, stoere vrouw. Volgens een interview dat Fetty deed met Complex, was zijn inspiratie voor het nummer een vrouw die aan zijn zijde bleef en er voor hem was tijdens zijn moeilijke tijden met het dealen van drugs:

“Ik dealde op dat moment gewoon met iemand, en zij hield me in bedwang. We waren veel aan het bouwen, en ik kwam met het concept. Ze was mijn trap queen,” zei hij.

Fetty’s antwoord brengt ons naar het volgende niveau van het nummer en het gebruik van slang. Een “val” is een huis dat ook dienst doet als een plek waar je drugs dealt, opslaat en verpakt; de “koningin” van de eigenaar is de vriendin die hem helpt dit laatste te bereiken. En in een bredere zin verwijst “trap” ook naar het idee van gevangen zitten in de drugsdealende levensstijl en hoe moeilijk het kan zijn om eraan te ontsnappen.

Fetty’s muziek maakt ook deel uit van een groter genre dat trap-muziek wordt genoemd, dat vaak synths, een 808-baseline en hi-hats gebruikt die zich wikkelen rond de dansbeat die je hoort in “Trap Queen.”

“Ik heb het gemaakt voor de mensen die naar trap-muziek luisteren zonder dat ze weten dat ze naar trap-muziek luisteren,” vertelde Fetty aan Complex. “Dat is in principe wat ik probeerde te doen zonder iedereen te verwarren.”

Wat Fetty zegt is interessant, in die zin dat het verklaart waarom “Trap Queen” een popcultureel fenomeen is geworden. Het heeft de toegankelijke kwaliteit van veel popmuziek, maar er is ook een subversie en een tweak. Fetty zegt dat hij trap – de teksten over het dealen van drugs – naar mensen brengt die er normaal gesproken niet naar zouden luisteren. Volgens de artiest, heeft hij een soort trap Trojan Horse gecreëerd.

Zo zingt Fetty in “Trap Queen,” over hoeveel geld hij en de titulaire vrouw hebben verdiend:

She my trap queen, let her hit the bando

We be countin’ up, watch how far them bands go

We just set a goal, talkin’ matchin’ Lambos

At 56 a gram, 5 per 100 gram wel

Zij is zijn valkoningin, de “bando” is het verlaten gebouw of huis waar drugsdeals worden georkestreerd, en nu, door hun succes, zwemmen ze in het geld. “Bands” verwijst naar stappen van $1,000, en de laatste regel van het couplet legt uit hoeveel geld Fetty verdient en wat zijn gangbare tarief is:

Fetty en zijn koningin zijn nog niet klaar. Ze zullen niet klaar zijn totdat ze bijpassende Lamborghini’s krijgen – het ultieme teken van ware liefde.

Hoe letterlijk moeten we “Trap Queen” interpreteren?”

Dit is een van de grootste vragen rond het nummer. Op het ene niveau, heb je dit unieke verhaal van kleine-ondernemers Fetty en zijn trap queen overwinnen van de kansen en opscheppen over wat ze gaan kopen met al hun drugsgeld. En op het volgende niveau heb je deze ontembare pophit die wordt geneuried door mensen die de tekst niet eens kennen.

“Ik denk dat het klimaat van populaire muziek het publiek altijd heeft gedwongen om liedjes niet meer op hun meest letterlijke te nemen,” vertelde Hanif Abdurraqib, een dichter en muziekcriticus. “De hele geschiedenis van pop gaat over eerst meezingen en later nadenken over wat we zingen.”

Abdurraqib heeft misschien wel het beste essay over “Trap Queen” geschreven dat vandaag op het internet te vinden is, getiteld “In Defense of ‘Trap Queen’ As Our Generation’s Greatest Love Song.” Hij stelt dat de massale populariteit van het nummer een bewijs is van het succes ervan, en dat Fetty universele thema’s aansnijdt van gedeeld succes, blijvende liefde, en opoffering die relatable zijn, zelfs als ze komen door het dealen van honderden grammen in narcotica.

“Wij zijn de generatie die meezong met “Semi-Charmed Life” en “Pumped Up Kicks” draaide op dansfeesten,” voegde Abdurraqib eraan toe. “En dus is er altijd dit onmiddellijke ding geweest waarbij we de ware betekenis van een lied scheiden van onze wens om ervan te genieten.”

“Semi-Charmed Life” van Third Eye Blind werd uitgebracht in 1997 en werd een van de grootste nummers van dat jaar, het bereiken van nr. 4 op de Hot 100 van Billboard en stond 43 weken op de hitlijst:

Op dat moment was het nummer zo aanstekelijk en zo’n upbeat deuntje als je maar kon vinden; het zou precies in elke tienerfilm uit de jaren ’90 hebben gepast. Maar het is ook een liedje over crystal meth verslaving. Leadzanger Stephan Jenkins zingt:

Doing crystal myth

Will lift you up until you break

It won’t stop

I won’t come down, I keep stock

With a tick-tock rhythm and a bump for the drop

And then I bumped up

I took the hit I was given

Then I bumped again

And then I bumped again

How do I get back there to

The place where I fell asleep inside you?

Foster the People’s “Pumped Up Kicks” beleefde een soortgelijk traject als “Semi-Charmed Life” toen het in 2011 werd uitgebracht. Het vlotte, faux-hipster dansnummer bereikte nummer 3 in de Hot 100 van Billboard en stond 34 weken in de hitlijst.

Maar gelaagd onder de aanstekelijke fluit van de melodie zijn teksten die de innerlijke monoloog bevatten van een tiener die een schietpartij op school overweegt:

All the other kids with the pumped up kicks

You better run, better run, outrun my gun

You better run, better run, faster than my bullet

Deze liedjes waren net zo populair als “Trap Queen” nu is; ze waren ook, zou ik zeggen, meer gewaagd. Er is een gevoel van satire en zelfbewustzijn aanwezig in “Trap Queen” dat je niet ziet in “Semi-Charmed Life” of “Pumped Up Kicks,” nummers die proberen om op een serieuze manier persoonlijke verhalen te vertalen rond verslaving (terwijl ook de lijn vervaagt op het gebied van vrouwenhaat) en schietpartijen op scholen.

“Ik denk dat ‘Trap Queen’ gewoon in die traditie past, hoewel misschien in iets grotere mate doordat het een rapnummer is, of een nummer waarvan de radio zou kunnen zeggen dat het over, ‘stedelijke cultuur’ gaat,” zei Abdurraqib. “Dus de kinderen in de buitenwijken moeten misschien een ander niveau toevoegen aan de ontkoppeling, maar wanneer iedereen zijn handen in de lucht heeft op een huisfeest, denkt niemand erover na.”

Waarom is “Trap Queen” zo relatable, en wat maakt het zo’n geweldig liefdesliedje?

“Trap Queen” is relatable om dezelfde reden dat Taylor Swift relatable is. Het lied is, net als Swift, zo ontzettend goed in het creëren van een verlangen en een nostalgie naar een ervaring die volledig buiten het begrip van de gemiddelde persoon ligt.

Zo zingt Swift bijvoorbeeld in “Red,” over “driving a Maserati down a dead-end street”:

Er is zeker een kans dat Swift, die genoeg geld verdient om zich meerdere Maserati’s te veroorloven, weet hoe dat voelt. Maar voor 99,99 procent van de Amerikanen is het rijden in zo’n auto in een doodlopende straat iets wat ze nooit zullen meemaken. Hetzelfde kan worden gezegd voor veel van Swift’s andere lyrische onderwerpen, zoals het hebben van meerdere beroemde vrienden of die tijd dat ze een relatie had met een Kennedy of het uitmaken met Harry Styles.

Toch is Swift’s hele carrière gebaseerd op ons allemaal “weten” de gevoelens die ze voelt, maar dat komt omdat ze zo goed is in het berekenen van de manier waarop we denken over “liefde.” En ze is zich heel bewust van hoe dit uitpakt:

“Trap Queen” werkt op dezelfde manier. Als je de hyperbool van ‘Lambos, ‘Raris, en paaldansen wegstreept, gaat het over een man die een kwetsbaar deel van zichzelf deelt met een vrouw die het accepteert. Fetty is bereid om alles voor haar op te geven en alles aan haar op te geven. En zijn liefde voor deze vrouw zal doorgaan, zelfs nadat “Trap Queen” eindigt.

Wanneer je erover nadenkt, is het kopen van bij elkaar passende Lambos niet zo vreemd of bizar als het rijden van die Maserati door de doodlopende straat, of het hebben van een miljard dollar in een lift, of een voetbalster en een debutante die chili dogs eten terwijl ze buiten een Tastee Freez zitten.

Fetty weet hoe ieder van ons zich zou kunnen voelen over iemand die bij ons is geweest door de harige tijden – het is overleven. Hij weet ook dat er iets begerenswaardigs is aan het idee van het delen van je succes met diezelfde persoon. Als aspiratiescenario is het absoluut relatable.

“Voor mij is het idee van het vieren van de liefde – en het vieren van het streven naar geld – in gereconstrueerde stedelijke ruimtes misschien wel net zo Amerikaans als al het andere dat we kunnen bedenken,” zei Abdurraqib. “Ik denk dat het meest Amerikaanse deel van de rust zit in hoe het overleven verbeeldt, wat ook een soort liefde is. Misschien wel het sterkste type.”

Mindert de populariteit van “Trap Queen” de betekenis of het belang ervan?

Deze spanning bestaat al in de muziek sinds voor “Trap Queen”. Iedereen kan wel een band of zangeres of album noemen waar ze naar luisterden en van hielden “voordat het groot werd.” Voor Generatie Xers is dat misschien Nirvana, voor theaterkinderen misschien het Fun Home-album, voor homo’s misschien Kylie Minogue – iemand was er altijd eerst, en deze muziek vertegenwoordigde iets waarachtigers voor hen voordat het door de mainstream werd overgenomen.

“Ik kwam een tijdje geleden tot het besef dat alles waar ik van hou of dichtbij houd misschien 45 seconden verwijderd is van geliefd worden en dichtbij gehouden worden door duizenden, misschien miljoenen andere mensen,” zegt Abdurraqib.

Maar er is ook een cruciaal zelfbewustzijn dat Fetty in “Trap Queen” heeft verweven. Het is niet echt de bedoeling om het als een authentiek verhaal op te vatten. Het lied druipt van de hyperbool, satirisch over de hoeveelheid rijkdom die Fetty zal vergaren. Hij zingt:

I hit the strip with my trap queen ‘cause all we know is bands

I just might snatch up a ‘Rari and buy my boo a ‘Lamb

I might just snatch her necklace, drop a couple on a ring

She ain’t want it for nothin’ because I got her everything

Remember, this is a song that starts out with, “Hey, what’s up? Hallo.” Dat is wat 13-jarige jongens zeggen tegen meisjes in het winkelcentrum. Maar een minuut later, gaat Fetty over van deze vreemde versierzin naar het voorstellen van de vrouw die hij gebruikte voor zijn drugsdealende zaken. En nog eens 30 seconden later kopen ze dure sportauto’s en juwelen.

“Ik denk dat het liedje dat niet doet alsof het zichzelf serieus neemt, datgene is wat het sterker maakt, ondanks hoe belachelijk het is. Als zwarte muziek absurd wil zijn, en als het dat wil doen zonder zwartheid belachelijk te maken, moet er een behoorlijk hoog niveau van zelfbewustzijn zijn,” legt Abdurraqib uit.

Ik ben gezwicht voor “Trap Queen”, maar merk dat ik meer “Trap Queen” in mijn leven nodig heb. Wat kan ik doen?

Mijn vriend, zie deze remix:.

Maar het is niet zo populair als de originele versie. Op Spotify heeft het slechts 1,6 miljoen plays, terwijl de originele versie van “Trap Queen” 111 miljoen plays heeft.

Grantland’s Rembert Browne is van mening dat deze onderbeminde versie een beetje beter is dan het origineel. Hij stelt dat Fetty’s rap in het origineel ondermaats is, en dat het invoegen van Gucci Mane en Quavo het nummer naar de stratosfeer tilt, waar het thuishoort.

“e sprong in kwaliteit van ‘Trap Queen’ naar ‘Trap Queen (Remix)’ is alsof je van San Francisco naar New York City gaat,” schreef Browne. “Je dacht dat je leven leuk was, maar toen realiseerde je je dat je niet eens wist wat leuk was, omdat je in San Francisco had gewoond.”

Laatste vraag. Ging “Semi-Charmed Life” echt over crystal meth?

Ja.