The Maine Mag |

Iets meer dan een jaar geleden openden Peter en Orenda Hale een wijnwinkel in de ontluikende Washington Avenue buurt in Portland. Ze noemden het Maine & Loire, een woordspeling op de namen van twee Franse rivieren en de staat, waar ze zich onlangs hebben gevestigd na in New York te hebben gewoond. De winkel bevat alle natuurlijke wijnen. “De beslissing was een no-brainer,” vertellen ze me. “We dachten: laten we een winkel openen die echt selectief is en alleen bestaat uit wat wij graag drinken,” zegt Orenda. Natuurlijke wijnen zijn een zeldzaamheid in Maine, ze zijn maar op een paar plaatsen verkrijgbaar. Maar de Hales hebben een diepe kennis en waardering voor de wijnen, die voldoen aan een paar eenvoudige criteria – geteeld zonder chemicaliën of synthetische bestrijdingsmiddelen, gemaakt met wilde gisten, geproduceerd zonder additieven, met inbegrip van minimale of geen sulfieten en met de hand geoogst. Hun doel is om mensen net zo te laten nadenken over wat ze drinken als over wat ze eten, door de bron en het proces te begrijpen en er zorg voor te dragen. “Dat is een gesprek dat nog nieuw is voor Portland,” zegt Peter.

Niet lang na de opening van Maine & Loire, werd de zoon Luca van de Hales geboren. “Het was echt een speciale tijd voor ons als een nieuw gezin. We hingen gewoon met z’n drieën in de winkel rond en als ik aan die dagen terugdenk, was het gewoon zo fijn”, zegt Orenda een beetje dromerig. Het was ook een tijd waarin we relaties hebben gesmeed met distributeurs en importeurs en hebben gewerkt aan het binnenhalen van wijnen die nog nooit eerder in Maine verkrijgbaar waren. “We kwamen met een wijnkaart in gedachten,” zegt hij “We wilden het soort wijnen waarmee we bekend waren van het werken in New York.”

De Hales hebben gewerkt in verschillende restaurants in Brooklyn, waaronder Reynard, Diner en Marlow & Sons, allemaal eigendom van restaurateur Andrew Tarlow. Terwijl ze de winter uitzitten, begonnen ze de energie te missen die een restaurant met zich meebrengt. “Het eerste jaar was moeilijk,” legt Peter uit. “We verkochten elke fles met de hand en het was moeilijk om mensen te laten kopen zonder het te proberen.” De volgende logische stap was een wijnbar, “een plek waar we zouden willen rondhangen en waar mensen de wijnen konden leren kennen en proeven,” zegt Peter.

Terwijl de plannen om een wijnbar te openen binnen de Maine & Loire-ruimte aan de gang waren, kregen de Hales het nieuws dat hun vrienden, chef-kok Ben Jackson en zijn vrouw Alexis, die ze kenden van de Brooklyn-restaurants, naar Portland zouden verhuizen. “Het zou tegen het lot hebben gestreden om hier geen voordeel uit te halen,” vertelt Peter me.

Op deze zeer zonnige middag, met de voordeur wijd open, is Alexis Drifters Wife aan het klaarmaken, wijnglazen en karaffen aan het klaarzetten. Ben Jackson staat in zijn “keuken” de maaltijd van vanavond voor te bereiden. De ruimte is niet groter dan de kombuis op een zeilboot, met slechts twee inductiebranders en een kleine convectieoven. Er is geen voorkok, geen sous-chef, niemand die de pannen wast. “Ik ben 100% verantwoordelijk voor elk onderdeel van elk gerecht. Het is een beetje eng, maar het geeft ook voldoening,” zegt hij. Het is een heel andere opzet dan zijn vorige baan, maar het eten dat hij klaarmaakt is heel vergelijkbaar. Jackson winkelt elke dag (er is geen koelcel), bezoekt boerenmarkten, de Harbor Fish Market en andere speciaalzaken en laat zich inspireren door wat er te koop is. Het menu is beknopt, slechts een half dozijn kleine gerechten en een of twee voorgerechten, en het is elke dag anders. Het aanbod varieert van dingen die Jackson van tevoren kan voorbereiden, zoals een aardappeltortilla, tot hele in de pan geroosterde vis, die op bestelling wordt gekookt. De branzino die ik bij een bezoek proefde was ongelooflijk vochtig en smaakvol. Kleinere gerechten zijn toastjes gemaakt van knapperig gebakken brood met veel olijfolie en knoflook, belegd met wat Jackson die avond lekker vindt. We probeerden een hartige mix van champignons en radicchio met agrodolce, een mix van zoete en zure smaken. “Ik ben helemaal weg van de romige, knapperige, zure, vettige combinaties,” zegt de chef. Elk gerecht bevat deze elementen, gecombineerd met terughoudendheid en finesse. “Dit is het soort eten dat ik altijd heb gekookt,” vervolgt hij, “en het gaat goed samen met onze wijnen.” Drifters Wife biedt nu 150 flessen en 12-15 wijnen per glas. De lijst verandert regelmatig omdat de beschikbaarheid van deze speciale wijnen beperkt is.

Zittend aan een van de kleine tafeltjes, genietend van een glas Domaine Lattard Gamay, terwijl de zon onder begint te gaan, voel ik me dankbaar dat de Hales zich gedwongen voelden om de Drifters Wife te openen. Maine & Loire bestaat nog steeds achter in de zaal, en is de hele dag open. Maar nu is er een serene, uitnodigende plek waar we de wijnen kunnen proeven die het echtpaar zo hard heeft gewerkt om Maine te introduceren.

Drifters Wife | 63 Washington Ave. | Portland | 207.805.1336 | drifterswife.com