Sylvan Esso kijken naar binnen
Op hun derde album, Free Love, omarmen Amelia Meath en Nick Sanborn de complexiteit van het mens-zijn.
Toen de Canadese singer-songwriter Feist werd geboekt om op te treden op Coachella in 2012, wist ze twee dingen: Ten eerste, ze had een volledig orkest nodig, en ten tweede, ze moest Sylvan Esso-zangeres Amelia Meath meenemen.
Toen 24, was Meath een lid van Mountain Man, een volledig vrouwelijk trio uit North Carolina dat door Feist was ingelijfd als achtergrondzangeressen op haar Metals-tournee. Vanaf het moment dat ze Meath en haar groep ontmoette, “was het duidelijk dat we een paar jaar samen moesten doorbrengen,” herinnert Feist zich. “Het was een soort onmiddellijk respect, en het voelde wederkerig.”
Maar de samenwerking duurde niet lang. Na Coachella, keerde Meath terug naar Durham, N.C., waar ze naartoe was verhuisd na haar vertrek uit Brooklyn. Kort daarna vertelde ze haar baas dat ze plannen had om nummers op te nemen met de muzikant Nick Sanborn, die ze voor het eerst had ontmoet toen ze 22 was. “Ze zei zoiets als: ‘Ja, ik denk dat ik verliefd ben. En we gaan een slechte plaat maken,’ zegt Feist lachend. “Ik herinner me dat ze zoiets had van: ‘Het is een soort elektronische muziek en hij gaat beats maken en ik ga zingen en het gaat massaal en geweldig worden.’ Ze had gewoon een grote grijns op haar gezicht, overlopend van ideeën. Een paar jaar later stond ik aan de zijkant van het podium van Eaux Claires te kijken naar haar en Nick, en zag duizenden mensen elk woord meezingen.”
In een pandemie-vrije wereld, zouden Meath en Sanborn – het muzikale duo dat nu geliefd is als Sylvan Esso – binnenkort hun derde album, Free Love, uitbrengen aan massale festivalmenigten over de hele wereld. In plaats daarvan zoomen ze vandaag vanuit Durham (Meath vanuit hun huis, Sanborn vanuit zijn auto op een parkeerplaats een paar kilometer verderop, op de terugweg van hun studio) en plannen ze hun meest DIY roll-out sinds 2014. “Het voelt weer als MySpace,” zegt Meath. “Het voelt als hoe het vroeger was toen ik Mountain Man-shows boekte door venues koud te bellen.”
Free Love is op de een of andere manier vooruitstrevend en nostalgisch in één adem. Het handelt over intimiteit en zelfbehoud in het gezicht van het openstellen van jezelf voor de liefde. “Ik heb het gevoel dat de plaat nu zinvoller is dan wanneer dit niet gebeurd was,” zegt Sanborn. Grapt Meath, “Zoveel van onze nummers gaan over de ineenstorting en/of verwoesting van de samenleving door excessen, maar dan op een hele leuke manier besproken. Het is bijna griezelig hoe overheersend die thema’s nu in de wereld zijn.”
Meath, 32, en Sanborn, 37, begonnen voor het eerst samen te werken in 2013, toen de eerste de laatste vroeg, onder zijn Made of Oak-project, om een remix te maken van een Mountain Man-nummer genaamd “Play It Right.” De twee realiseerden zich dat hun stijlen beter bij elkaar pasten dan een enkele track zou kunnen uitdrukken, dus sloegen ze de handen ineen als Sylvan Esso. Het titelloze debuut van het duo uit 2014 paarde Meath’s “geheimzinnige, intieme” songwriting met Sanborn’s stuwende en kleverige productie, en ze verkochten al snel clubs in het hele land uit en boekten grote festivals zoals Bonnaroo, Firefly en Austin City Limits.
Toen, tussen hun eerste en tweede album, trouwden ze – iets waar het paar zich nu pas comfortabel bij voelt om in het openbaar te bespreken. “Ik was echt, echt beschermend over de informatie voor jaren en jaren, meestal uit een mengsel van angst voor het patriarchaat,” zegt Meath. “Het is een paar keer gebeurd dat we geïnterviewd werden en dat mij alleen gevraagd werd hoe het is om een relatie te hebben met mijn creatieve partner. Dan praten we niet over mijn liedjes.”
Ze rolt met haar ogen en lacht. “Dat gezegd hebbende,” voegt ze eraan toe. “Marriage rules.”
In 2017 kwamen ze terug met hun brutaal getitelde tweede album, What Now, geleid door de flippante leadsingle “Radio” (monstertekst: “Singing I’ve got the moves of a TV queen/Folk girl hero in a magazine/Faking the truth in a new pop song”) dat alle hokjes afwees waar mensen hen in wilden stoppen terwijl ze hun boodschap verpakten in heerlijk synthy popverpakking. De rest van de plaat is zinderend, eerlijk en diep grappig; songs gaan over succes (“Slack Jaw”), de versies van onszelf die we elke dag verkiezen te tonen (“Just Dancing”), en een album van de kortstondige rockband The Microphones uit Washington (“The Glow”). Elk nummer is even verrassend als verrukkelijk.
Free Love, op 25 september uit via Loma Vista, breidt Sylvan Esso’s vakkundig gelegde grondwerk uit over tien ingewikkelde nummers. “Er zijn bepaalde thema’s waar de band omheen heeft gedanst in de zes jaar dat we nu platen uitbrengen,” zegt Meath. “Het is nog steeds zo’n uitdaging en opwindend ding om intrinsiek leuke, pakkende muziek te maken die reikt naar diepere waarheden die geen hagedissenbrein zijn.”
Deel van Sylvan Esso’s aantrekkingskracht is precies dat – compromisloze popmuziek gepresenteerd als popmuziek, maar popmuziek die niet neerpraat op zijn luisteraars. Het duo biedt ook graag meerdere ingangen. Ze lonken naar fans die willen dansen, en ze omarmen folkliefhebbers die op zoek zijn naar contemplatieve en genuanceerde songwriting die niet bekrompen is. Op het eerste gezicht lijken hun songs rechttoe rechtaan, met steeds terugkerende thema’s over liefde, intimiteit, vriendschap, eenzaamheid, en het doorbreken van conventies. Luisteraars die ze alleen op dat niveau benaderen, zullen genoeg vinden om blij mee te zijn. Maar wie dieper wil graven, vindt Meath’s tongstrelende refreinen (“Sainted halo, underworld goth vibes/ You’ll do fine/For tonight,” zingt Meath op “Ferris Wheel”), die hand in hand gaan met Sanborn’s levendige, ondersteunende productie.
Het hoogtepunt van dat kruispunt komt halverwege het album in de vorm van “Free,” een nummer waarvan de band zegt dat het diende als de sleutel die de rest van Free Love ontsloot. “Wat Amelia deed was reageren op deze steeds meer gespannen wereld om ons heen,” zegt Sanborn. “Ze keek naar binnen en probeerde zich alle tijden te herinneren waarin het ongelooflijk gemakkelijk was om van andere mensen te houden. Er is dat gevoel van bijna schuldig besef dat wanneer we van iemand anders houden, een groot deel daarvan het houden is van de versie van onszelf die we kunnen vertellen dat ze zien.”
“Free Love toont ons het omarmen van de complexiteit van het mens-zijn, met popmuziek die niet ondermijnt hoe ingewikkeld het is om een persoon te zijn,” voegt hij eraan toe.
Meath en Sanborn begonnen begin 2019 aan Free Love te werken, twee maanden nadat ze hun tour ter ondersteuning van hun veelgeprezen tweede inspanning hadden afgerond. Ze waren dit voorjaar in Los Angeles om het album te mixen toen de pandemie toesloeg, waardoor ze gedwongen waren om naar huis te vliegen naar North Carolina (“vooral omdat we naar de Silver Lake Whole Foods gingen en zoiets hadden van, ‘Oh, f–k, we moeten hier weg'”) voordat de dingen een wending namen. “Elke dag keken we uit het raam en zagen steeds minder verkeer,” zegt Meath. “Het was alsof, ‘Oh nee, dit is slecht.'”
Free Love was bedoeld om een massale tournee te begeleiden, die meerdere festivaloptredens (waaronder Bonnaroo’s legendarische SuperJam) omvatte, die de meest intieme momenten van de plaat in de handen van honderdduizenden zou hebben gebracht. “Je plant in je hoofd: ‘Oh, dit gaat het worden. We gaan doorbreken,'” zegt Sanborn. “Dus het is duidelijk, op onze kleine schaal, een enorme bummer dat dat allemaal wegging.”
Maar beiden zijn het erover eens dat er een onverwachte upside is aan het gedwongen zijn om dingen in te schalen. “Free Love is de eerste verwezenlijking van iets waar we al heel lang naar streven, namelijk dat Sylvan Esso niet meer aanvoelt als twee mensen,” zegt Sanborn. het aanvoelt alsof het één expressie is. Alle muren die vroeger tussen ons bestonden en onze rollen verdeelden, vielen langzaam weg door de volwassenheid van de communicatie. Het is iets dat je niet kunt hebben met iemand met wie je nog niet zo lang hebt gewerkt.”
Zeven jaar in hun creatieve partnerschap, vinden Meath en Sanborn nog steeds nieuwe geneugten in het samen muziek maken. “Ze is in staat om aan te wijzen wanneer ik slaag en wanneer ik faal op een manier die nooit voelt als een put down of overdrijving,” zegt Sanborn. “Het zorgt ervoor dat ik een betere partner en een betere producer wil zijn. Het inspireert hoeveel moeite ik wil doen om mijn eigen vak te verbeteren, zodat ik hopelijk op een dag op het niveau kan zijn waarop zij is.”
“Nick pusht me om zo welbespraakt te zijn als ik kan zijn om alle prachtige ruimtes die hij creëert te rechtvaardigen,” zegt Meath. “Want, echt, zo vaak wat we doen is gewoon het beschrijven van het ding dat de ander heeft gemaakt.”
Hoewel Sylvan Esso nu al bijna een decennium rond hun mening over traditioneel succes in hun muziek danst, zeggen beiden dat Free Love het dichtst in de buurt komt van hoe hen is verteld dat succes zou moeten aanvoelen. “Het is het beste wat we ooit hebben gemaakt,” zegt Meath. “Elke andere keer dat ik een plaat heb afgemaakt, ben ik niet geïnteresseerd om het nog eens te horen. Met deze, ik hou er gewoon f-ing van. Ik wil het de hele tijd horen. Ik ben er zo trots op.”
Voor een band die met elke release een hoger niveau bereikt, zou het te laaghangend fruit zijn om te zeggen dat de hemel de limiet is voor Sylvan Esso. De arena’s zullen er volgend jaar (als God het wil) nog steeds zijn, dat wel. Op dit moment zit het succes voor hen in de kleine dingen. Succes zit in het leren van de taal van de ander en het gebruiken ervan om te groeien. Succes is voortbouwen op een groeiende erfenis. Succes is nooit compromissen sluiten om te winnen. Succes is het maken van een van de meest resonerende, warme, noodzakelijke albums van het jaar.
“De groei waar we eigenlijk in geïnteresseerd zijn is gewoon een betere band zijn,” zegt Sanborn. “We werken elk eindeloos om beter te zijn als individuele artiesten en onze creatieve relatie te verbeteren. Elke keer dat we dat hebben verbeterd, is ons publiek groter geworden. Voor ons is er altijd die angst dat de volgende stap van waar we nu zijn er een is waar je het nog een beetje verder moet terugdringen, en daar zijn we gewoon niet in geïnteresseerd. Ik ben dolgelukkig met de grootte van ons publiek op dit moment. Hoe cool is het dat we deze rare liedjes hebben gemaakt en dat ze bij zoveel mensen weerklank vinden? Ik kan me geen beter cadeau bedenken.”
Meath interrumpeert. “Geef me een hit,” zegt ze met een lach. “Laat me met Amerika praten over dat ik mijn oksels niet scheer. Zet me in een string, laat me een hit doen! Ik ben down. Zet me op de bank!”
Gerelateerde inhoud:
- Hoe Sufjan Stevens een upbeat album maakte over de ‘crisis van de mensheid’
- Yusuf/Cat Stevens breekt elk nummer af op zijn baanbrekende doorbraak Tea for the Tillerman
- Wayne Coyne over bijna-dood ervaringen, Ken Burns, en het nieuwe album American Head van de Flaming Lips
Alle onderwerpen in de muziek
Schrijf je in voor EW TV
Krijg recaps plus achter de schermen scoops over je favoriete shows en meer!
Leave a Reply