Staking Disney-animatoren

In de jaren dertig kwamen er in Hollywood steeds meer vakbonden op als reactie op de Grote Depressie en de daaropvolgende mishandeling van werknemers door de studio’s. Een van deze vakbonden was de Screen Cartoonist’s Guild (SCG), die in 1938 werd opgericht nadat de eerste staking in een tekenfilmstudio had plaatsgevonden, bij Fleischer Studios. Tegen 1941 had SCG voorzitter Herbert Sorrell contracten afgesloten met alle grote tekenfilmstudio’s behalve Disney en Leon Schlesinger Productions. Schlesinger gaf toe aan de verzoeken van de SCG om een contract te tekenen nadat zijn eigen werknemers in staking waren gegaan, maar vroeg bij het tekenen naar verluidt: “Hoe zit het met Disney?”

Disney’s animators hadden de beste beloning en arbeidsomstandigheden in de industrie, maar waren ontevreden. Oorspronkelijk ging 20 procent van de winst van korte tekenfilms naar bonussen voor de werknemers, maar Disney schortte deze praktijk uiteindelijk op. Disney’s tekenfilm Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen uit 1937 was een financieel succes, waardoor Disney een nieuwe, grotere studio kon bouwen in Burbank, Californië. In de studio van Burbank werd een strikt hiërarchisch systeem toegepast, waarbij voordelen voor de werknemers, zoals toegang tot het restaurant, de sportzaal en het stoombad, beperkt werden tot de hoofdschrijvers en animatoren van de studio, die ook grotere en comfortabelere kantoren kregen. Individuele afdelingen waren afgezonderd in gebouwen en zwaar bewaakt door administrateurs.

De box-office mislukkingen van Pinokkio en Fantasia in 1940 dwongen Disney tot ontslagen, hoewel Disney zich zelden bemoeide met het aanname- en ontslagproces met degenen die niet aan de top van de loonketen stonden. De loonstructuur van de studio was zeer ongeorganiseerd, met sommige hooggeplaatste animatoren die tot 300 dollar per week verdienden, terwijl andere werknemers niet meer dan 12 dollar verdienden. Veel animatoren, waaronder Art Babbitt, werden ontevreden en sloten zich aan bij de SCG. Babbitt was één van Disney’s best betaalde animatoren, hoewel hij sympathiseerde met laaggeplaatste werknemers en openlijk een hekel had aan Disney. Disney zag geen probleem in de structuur, omdat hij vond dat het zijn studio was en dat zijn werknemers hem dankbaar moesten zijn voor de nieuwe studioruimte.

Sorrell, samen met Babbitt en Bill Littlejohn, benaderde Disney en eiste dat hij zijn studio zou organiseren, maar Disney weigerde. In februari 1941 verzamelde Disney alle 1200 werknemers in zijn auditorium voor een toespraak:

In de 20 jaar die ik in deze business heb doorgebracht, heb ik vele stormen doorstaan. Het is verre van gemakkelijk geweest. Er was veel werk, strijd, vastberadenheid, bekwaamheid, geloof en vooral onbaatzuchtigheid voor nodig. Sommige mensen denken dat we hier een klasse-onderscheid hebben. Ze vragen zich af waarom sommige mensen betere plaatsen in het theater krijgen dan anderen. Ze vragen zich af waarom sommige mannen een plek op de parkeerplaats krijgen en anderen niet. Ik heb altijd gevonden, en zal altijd vinden, dat de mannen die het meest bijdragen aan de organisatie, alleen al uit respect, een aantal privileges moeten genieten. Mijn eerste aanbeveling aan jullie allemaal is dit: zorg dat je je eigen zaken op orde hebt, je kunt niets bereiken door te blijven zitten en te wachten tot je alles verteld wordt. Als je niet vooruitgaat zoals je zou moeten, doe er dan iets aan in plaats van te mopperen en te grommen.

De vergadering werd slecht ontvangen, en meer werknemers sloten zich aan bij de SCG. De spanningen tussen Disney en Babbitt bereikten een hoogtepunt toen Disney begon te denken dat Babbitt hem persoonlijk had verraden door vakbondsleider te worden. Disney ontsloeg Babbitt samen met 16 andere werknemers die lid waren van de SCG. De volgende dag, op 29 mei, staakten meer dan 200 studiomedewerkers, tijdens de productie van de film Dumbo uit 1941. Animatoren van andere studio’s, zoals die van Schlesinger, boden hun steun aan tijdens de staking. Disney nam wraak door sommige van de stakende werknemers in karikatuur af te beelden in Dumbo als antagonistische circus clowns, en bij een gelegenheid viel hij zelfs een stakende Babbitt aan.

De staking werd opgelost toen de National Labor Relations Board Disney vroeg een vakbondscontract te tekenen en hij stemde toe. Disney keerde terug van een goodwill tournee door Latijns Amerika om tekenfilms te produceren als onderdeel van het Goede Buren beleid, waardoor de spanningen in zijn afwezigheid konden bekoelen. Saludos Amigos werd het jaar daarop uitgebracht in 1942, terwijl The Three Caballeros in 1944 uitkwam.